Είναι γεγονός ότι από την παιδεία ενός τόπου εξαρτάται και η προκοπή του. Στον τόπο αυτό, όπως αναφέρει και η ιστορία, από τα δύσκολα ακόμα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς και συγκεκριμένα το 1753, λειτουργούσε κρυφό σχολειό με ένα μοναχό ονόματι Παϊσιο, προερχόμενο από την Ιερά Μονή Προδρόμου Βέροιας, αρχικά στον νάρθηκα της Αγίας Παρασκευής και στη συνέχεια στου Αγίου Γεωργίου Κολινδρού, για να κτισθεί εκ θεμελίων το 1850 το πρώτο διδακτήριο με γενναία χορηγία του κολινδρινού επισκόπου Βράτσης Αγαπίου.
Διατηρούσαν σχολεία γιατί οι κάτοικοι του Κολινδρού αγαπούσαν τα γράμματα και οι σχολικές επιτροπές μέχρι να ελευθερωθεί η πατρίδα μας και να μπορεί το κράτος να τα συντηρεί, κατέβαλαν οι ίδιες τους μισθούς των δασκάλων και του προσωπικού των σχολείων, που τα αντλούσαν από τα ενοίκια των χωραφιών που προέρχονταν από δωρεές, από τους τόκους των κληροδοτημάτων κολινδρινών ευεργετών των, όπως του επισκόπου Βράτσης Αγαπίου, του ηγουμένου της μονής Βλατάδων Καλλινίκου, του ηγουμένου της μονής του Αγίου Αθανασίου Σφηνίτσης, του ζεύγους Παπαϊωακείμ και άλλων, από τα βοηθήματα των εκκλησιών και άλλων δωρεών. Να μην λησμονούμε και την οικονομική βοήθεια των Κολινδρινών ομογενών που συνετέλεσαν στην ίδρυση στη συνέχεια του Γυμνασίου και της Βιβλιοθήκης στον Κολινδρό.
Υπήρχε δηλαδή πνευματική ανάπτυξη, η οποία μεταλαμπαδεύτηκε με την σειρά της στις επόμενες γενιές, για να φτάσουμε σήμερα να έχουμε εξαίρετους επιστήμονες που διαπρέπει ο καθένας στην επιστήμη του και κάνει υπερήφανη την γενέτειρά του.
Βασίλης Τραούδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗ ΓΡΑΦΕΤΕ GREEKGLISH !