Ο Άστεγος που μου "ράγισε"..... την καρδιά

Αγαπητό Katerinipress, θα ήθελα σε παρακαλώ να δημοσιεύσεις το παρακάτω περιστατικό που μου συνέβη πριν από λίγες ημέρες και με σόκαρε. Κατάγομαι κι εγώ από την Κατερίνη, αλλά τα τελευταία 7 χρόνια ζώ και εργάζομαι στη Θεσσαλονίκη.



Ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ αυτό το κείμενο μαζί σας, για κάτι που συνέβη πριν από λίγες ημέρες, χωρίς ωστόσο να το αντιληφθώ.....


Ζω και εργάζομαι σε μια λαϊκή γειτονιά της Θεσσαλονίκης, κοντά στο λιμάνι. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν έτυχε να παρατηρήσω ανθρώπους να κοιμούνται στο δρόμο ή έστω να τρώνε από τα σκουπίδια, όπως συμβαίνει ίσως σε άλλες περιοχές της πόλης. Με αυτή λοιπόν την εικόνα να μου "διαφεύγει" θα πω ότι κοιμόμουν ήσυχος τα βράδια.....

Πριν από λίγες ώρες όμως έμαθα κάτι που με συντάραξε ! Για περισσότερες από 5 ημέρες ένας άστεγος άνδρας 40-45 ετών κοιμόταν στο υπόγειο της πολυκατοικίας μας, χωρίς να τον έχει αντιληφθεί ΚΑΝΕΙΣ !!!!!!!!

Ουρούσε, αφόδευε, σε ένα χώρο που δεν απέχει 2 μέτρα από το ασανσέρ, σε μια πολυκατοικία 3ων ορόφων με τουλάχιστον 4-5 ιατρεία σε αυτή, άρα και δεκάδες κόσμου να μπαινοβγαίνουν καθημερινά....
Και όμως κανείς δεν κατάλαβε πως λίγα μέτρα μακριά μας ζει ένας άνθρωπος, ο οποίος στην προσπάθειά του να προστατευθεί από το κρύο, χρησιμοποιούσε ως "διαμέρισμα" το υπόγειο μας.......

Το γεγονός έγινε αντιληπτό από την αφόρητη μυρωδιά που ανέδυε τις τελευταίες ώρες και μας προξένησε την απορία ώστε να κατεβούμε να δούμε τι μυρίζει....

Ο άνθρωπος, με το που μας είδε μ' ένα σάλτο μας προσπέρασε και βγήκε αμέσως έξω στο κρύο και άρχισε να τρέχει.....φοβούμενος λογικά για την αντίδρασή μας. Δυστυχώς δεν τον προλάβαμε.....Εξαφανίστηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα....Το ΣΟΚ ήταν τόσο μεγάλο για εμάς, που ειλικρινά από εκείνη τη στιγμή νιώθω πολύ ΚΕΝΟΣ..... Ήθελα τόσο πολύ να προσφέρω, έστω ένα πιάτο φαγητό, έστω δύο καθαρά ρούχα....Έστω κάτι....Και όμως τόσες ημέρες ένας άνθρωπος ΖΟΥΣΕ σχεδόν κάτω από τη Μύτη μου χωρίς να το Γνωρίζω.....Είναι από τις Στιγμές που Νιώθεις ότι είσαι πολύ Τυχερός που έχεις έστω ένα σπίτι να μείνεις και ένα πιάτο φαγητό να τραφείς.....Ελπίζω και Εύχομαι να έχουμε ΟΛΟΙ μας τα μάτια μας Ανοιχτά και να Βοηθούμε τους ανθρώπους που το έχουν Ανάγκη και ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ !!!!!!!

Προσωπικά πάντως δε θα ξεχάσω ΠΟΤΕ αυτές τις Στιγμές......

Μάριος Αναγνώστου