Κατερίνη: Ανοιχτή επιστολή κατά τής υποχρεωτικότητος των εμβολιασμών

Αξιότιμοι τοπικοί άρχοντες κι αγαπητοί συμπολίτες…



Με μεγάλη λύπη και ανησυχία παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό να διχάζεται και να διασπάται για μίαν ακόμη φορά ο λαός και η κοινωνία -η τοπική και η ευρύτερη- σε εμβολιασμένους - ανεμβολίαστους. Από την κυβέρνηση, με δικαιολογία τα πορίσματα της διορισμένης επιτροπής των «ειδικών» επιστημόνων, ασκείται με διάφορους τρόπους, άλλοτε με το καρότο κι άλλοτε με το μαστίγιο, μια τεράστια πίεση προς τους πολίτες που δεν έχουν εμβολιαστεί κατά του κορωνοϊού sars-cov2 προκειμένου να το πράξουν.



Η πίεση αυτή έχει επεκταθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας απειλείται με εξαναγκασμό πληρωμής χρηματικών ποινών, μέτρο οριζόντιο, δυσβάστακτο για πάρα πολλούς και άδικο, αφού έχει να κάνει με την παραβίαση θεμελιώδους συνταγματικού δικαιώματός τους ως πολιτών. Ακόμη, ένα μικρό αλλά σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας και του εργατικού δυναμικού της χώρας, οι λεγόμενοι υγειονομικοί, οι πιο απαραίτητοι για την αντιμετώπιση όχι μόνον της επιδημίας αλλά και την εν γένει φροντίδα της υγείας των ανθρώπων, βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε αναστολή εργασίας και για ένα διάστημα πέντε και πλέον μηνών ζουν δίχως κανένα εισόδημα, χωρίς ασφάλεια και μη βλέποντας κανένα φως στον ορίζοντα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.



Εξαθλιώνονται και φτωχοποιούνται οι άνθρωποι αυτοί και μαζί τους εξαθλιώνονται τα δημόσια νοσοκομεία μας, μένοντας με ελλιπές προσωπικό σε κρίσιμες ώρες, την στιγμή μάλιστα που πολλοί εμβολιασμένοι νοσηλευτές απενεργοποιούνται από την υπηρεσία τους λόγω προσβολής τους από τον ιό, επιδεινώνοντας ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Οι ιδιώτες γιατροί, επίσης, απειλούνται με δυσβάστακτα πρόστιμα και άλλες ποινές, επειδή κατά την επιστημονική τους γνώμη και κρίση ο συγκεκριμένος εμβολιασμός δεν είναι απαραίτητος ή και για άλλους είναι επικίνδυνος για την υγεία τους.



Οι ελπίδες εν τέλει για μία αξιοπρεπή περίθαλψη και του τελευταίου έλληνα πολίτη χάνονται και μαζί χάνεται ολοκληρωτικά η εμπιστοσύνη όλων στο δημόσιο σύστημα υγείας, (που υπήρξε η ραχοκοκαλιά της άμυνάς μας απέναντι στην σοβούσα υγειονομική κρίση), χάνεται και η εμπιστοσύνη στους γιατρούς και στην επιστήμη, της οποίας τα πορίσματα αλληλοαναιρούνται με κινηματογραφική ταχύτητα. Κι όλα αυτά μαζί δείχνουν πως κανένας από όλους αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις δεν νοιάζεται πραγματικά για το καλό μας.



Με στοιχεία που διαρκώς έρχονται στο φως, αλλά και με βάση την κοινή λογική, οι αρχικές προσδοκίες και ελπίδες για την αποτελεσματική άμυνα της δημόσιας υγείας έναντι της ασθενείας covid-19 απεδείχθησαν φρούδες. Η αρχική υπόσχεση ότι δια των μέτρων προστασίας αλλά και κυρίως ότι δια των εμβολίων θα επιτυγχανόταν ανοσία στον πληθυσμό, αυτό που αποκλήθηκε «ανοσία αγέλης», διαψεύσθηκε πανηγυρικά. Από τότε που ξεκίνησε ο εμβολιασμός, αρχικά των ευπαθών ομάδων και στη συνέχεια στο σύνολο του πληθυσμού, ο οποίος συνεχίζεται αδιαλείπτως μέχρι σήμερα με τις λεγόμενες «αναμνηστικές» δόσεις, τα πράγματα δεν πήγαν όπως αναμενόταν.



Ένα χρόνο περίπου, κατά τον οποίο προωθείται με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο και πραγματοποιείται ο εμβολιασμός, η σχετική αποτελεσματικότητα των επιμάχων σκευασμάτων βρίσκεται πολύ πιο χαμηλά από το αναμενόμενο και μάλιστα αυτή φθίνει ραγδαία με την πάροδο του χρόνου, ενώ και τα μηνύματα υπέρ της φυσικής ανοσίας των νοσησάντων ή της τεχνητής ανοσίας των εμβολιασθέντων είναι τεχνηέντως αντιφατικά (αν και ποιος λογικός και εχέφρων άνθρωπος θα δεχόταν ότι η φυσική ανοσία υστερεί της τεχνητής και παροδικής;).



Είναι πάντως γενικά αποδεκτό, πως παρά το μεγάλο ποσοστό του εμβολιασθέντος πληθυσμού, τα «κρούσματα» διαρκώς ανεβαίνουν καθώς και οι επισήμως αποδιδόμενοι στον κορωνοϊό θάνατοι. Ούτε λίγο ούτε πολύ, και με βάση τα επίσημα στοιχεία, η περίοδος του χειμώνα 2020-21, που τα εμβόλια ουσιαστικά δεν υπήρχαν αλλά και ο ιός λογικά είχε μεγαλύτερη επιμολυντική ισχύ αφού ο πληθυσμός ήταν ακόμη «παρθένος», αυτή λοιπόν η περίοδος φέρεται να ήταν πολύ λιγότερο «θανατηφόρα» από ό,τι η αντίστοιχη περίοδος που διανύουμε, και τούτο παρά το γεγονός ότι περίπου το 70% του πληθυσμού είναι πλήρως εμβολιασμένο.



Τελευταία μάλιστα, υπήρξε η παραδοχή από μέλος της επιτροπής που διαχειρίζεται την υγειονομική κρίση, τον κ. Μαγιορκίνη, αλλά το ίδιο ακούγεται και από πολλές κατευθύνσεις, πως δεν μπορεί να υπάρξει ανοσία της «αγέλης», όρου που δεν θέλουμε να χρησιμοποιούμε διότι αρνούμαστε να βλέπουμε τον άνθρωπο ως αγελαίον είδος. Επί δύο χρόνια λοιπόν, είτε μας εξαπατούσαν είτε απλώς έκαναν …λάθος, ενώ περιέργως, και σε παγκόσμια κλίμακα, προωθούνται οι υποτιθέμενοι προληπτικοί εμβολιασμοί αν και υπάρχει τεράστια υστέρηση στην παραγωγή θεραπευτικών φαρμάκων, όπως τα μονοκλωνικά, που αποδεδειγμένα πλέον έχουν μεγάλη αποτελεσματικότητα.



Αυτό που πλέον γνωρίζουμε πέραν πάσης αμφισβητήσεως, και παρά τις αντικρουόμενες πληροφορίες (ζούμε άλλωστε την περίοδο των fake news γενικώς) είναι ότι οι εμβολιασμένοι, μολύνονται πολύ εύκολα, νοσούν ελαφρά ή βαρύτερα, όπως και οι ανεμβολίαστοι, και συχνά πεθαίνουν, από κορωνοϊό ή και άλλες αιτίες. Πρέπει όμως να επισημανθεί, κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό (γιατί άραγε;), ότι δηλαδή την περίοδο Μαρτίου - Οκτωβρίου 2021 (υπενθυμίζουμε ότι οι εμβολιασμοί άρχισαν σε μαζική κλίμακα τον Φεβρουάριο του 2021), για την οποία περίοδο υπάρχουν αδιάψευστα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, οι θάνατοι από όλες τις άλλες αιτίες στον γενικό πληθυσμό και όχι μόνον στους υπερήλικες, αυξήθηκαν σε ποσοστό άνω του 10% σε σχέση με τον μέσο όρο της προηγούμενης πενταετίας για το ίδιο διάστημα. Κατά το ίδιο 8μηνο, ο αριθμός των θανάτων από κορωνοϊό ή με κορωνοϊό ήταν εξαιρετικά χαμηλός.



Ως μη ειδικοί επισημαίνουμε όλα αυτά τα γεγονότα όχι για να δημιουργήσουμε αναστάτωση αλλά για να καταλήξουμε στο ασφαλές και λογικό συμπέρασμα ότι, μετά από όλα αυτά, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα κανένας απολύτως λόγος να επιδιώκεται με τόσο αμφισβητήσιμες για την δημοκρατικότητα και, κυρίως, την ανθρωπιά τους μεθόδους, η υποχρεωτική επιβολή εμβολιασμών με πειραματικά εν πολλοίς σκευάσματα, που πλήττουν την αυτονόητη ελευθερία του καθενός μας να δεχθεί στο σώμα του ιατρικές επεμβάσεις με τις οποίες, για τους δικούς του λόγους, δεν συμφωνεί κι έχει κάθε δικαίωμα να μην συμφωνεί. Ακόμη χειρότερα δε, θεωρούμε απαράδεκτο να οδηγούμαστε σε αυτό που αναφέρουμε στην αρχή αυτής της επιστολής, δηλαδή σε απαράδεκτες διακρίσεις των ανθρώπων ανάλογα με την επιλογή τους να εμβολιασθούν ή όχι, σε έναν ιδιότυπο νέο εθνικό διχασμό, με άδηλες και πάντως σίγουρα όχι ευεργετικές συνέπειες για την ομοψυχία του λαού και του έθνους.



Πολλά θα μπορούσε κανείς να προσθέσει, κυρίως εις ό,τι αφορά το μεγάλο ζήτημα των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων συνεπειών που θα μπορούσαν να έχουν οι εμβολιασμοί, και αυτό σίγουρα κάποια στιγμή θα εξετασθεί εις βάθος. Όπως επίσης θα εξετασθεί εις βάθος ποιες παράπλευρες απώλειες υπήρξαν για την χώρα μας και τους ανθρώπους από αυτήν την φρενίτιδα αδιέξοδων μέτρων και επιβολής καταστάσεως τρόμου που ζούμε την τελευταία διετία. Έχουμε λόγους να φοβόμαστε ότι οι καταμετρούμενοι θάνατοι από τον κορωνοϊό (πού δεν είναι όλοι από τον κορωνοϊό αλλά στην μεγάλη τους πλειοψηφία προκαλούνται από υποκείμενες ασθένειες των γηραιών συνήθως ανθρώπων που αποβιώνουν, και αυτό έχει επισήμως ομολογηθεί) θα φθάσουν να είναι η μικρότερη από τις απώλειες που έχει προκαλέσει η όλη σύγχυση, μέχρι παρανοίας, από την κατάσταση που βιώνουμε.



Κάνουμε λοιπόν αυτήν την πρώτη παρέμβαση ως συγκροτημένη λαϊκή ομάδα πολιτών, ζητώντας από τις αρχές του τόπου και τους συμπολίτες μας να δείξουν ψυχραιμία, να αναζητήσουν την αλήθεια των πραγμάτων, να ταχθούν ευθέως κατά της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών με τα επίμαχα σκευάσματα (σεβόμενη η κάθε πλευρά τις επιλογές των μελών της άλλης), και να συμβάλλει ο καθένας από τη μεριά του, ώστε αυτός ο διχασμός που ήδη διαφαίνεται στην κοινωνία μας να μη βαθύνει και σταδιακά να πάψει να υπάρχει. Τις δύο κατηγορίες πολιτών που έχει δημιουργήσει αυτή η κρίση, τους προνομιούχους εμβολιασμένους και τους αποκλεισμένους από την ζωή μη εμβολιασμένους (που νιώθουν να φέρουν στο πέτο ένα αόρατο κίτρινο αστέρι), τις ενώνουν πολλά περισσότερα πράγματα από αυτά που τις χωρίζουν. Είναι φίλοι, αδέρφια, συνεργάτες, συγγενείς. Ας τονίσουμε λοιπόν αυτά που μας ενώνουν. Η ιστορία μας δίδαξε πως όποτε διχάστηκε ο λαός μας, ήρθαν καταστροφές.



Ευχαριστούμε από καρδιάς



ΦΛΟΓΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Συντονιστικό όργανο