Η γεωγραφική θέση της Μόρνας είχε από παλιά στρατηγική και οικονομική σημασία, καθώς μέσω του φαραγγιού και του οικισμού διερχόταν παλαιότατη οδός, που ένωνε τη Δυτική Μακεδονία με την Πιερία και τις ακτές της, τη Σκάλα της Κατερίνης (Κατερινόσκαλα), τις Αλυκές και το λιμάνι του Κίτρους, μέσω του οποίου υπήρχε και σύνδεση με τη Θεσσαλονίκη.
Στις 19 Δεκεμβρίου 1943 εκτελέστηκαν από τους Ναζί και τους Ταγματασφαλίτες 10 κάτοικοι του χωριού, ανάμεσά τους ο παπα-Χρήστος Τσολάκης. Επίσης, το χωριό πυρπολήθηκε και λεηλατήθηκε.
Την περίοδο 1947-1950 εγκαταστάθηκαν στην Περίσταση κάτοικοι από τα Σκοτεινά, σε επιταγμένα σπίτια, εξαιτίας του Εμφυλίου Πολέμου. Εκεί έμειναν μέχρι τις 7 Απριλίου 1950.
Ως το 1949, το εργοστάσιο που υπήρχε στη Μόρνα (εργοστάσιο επεξεργασίας ξύλου οξιάς) υπολειτουργούσε. Μετά το τέλος του Εμφυλίου πολέμου, το εργοστάσιο λειτούργησε κανονικά. Το 1967 μεταφέρθηκε στο Λιτόχωρο. Μάλιστα, για το ξύλο της οξιάς, σε ειδική έκδοση της Νομαρχίας Πιερίας (1951) αναφέρεται ότι «η οξιά της Μόρνας είναι η καλύτερη της Ελλάδος και μεταξύ των αρίστων της παγκοσμίου παραγωγής» [2] .
Το 1937 άρχισε να κατασκευάζεται ο πρώτος αμαξιτός δρόμος στην περιοχή. Το δάσος των Σκοτεινών, όπως και της γειτονικής Φτέρης, περιήλθε στο Δημόσιο και μαζί με τα δάση του Λιβαδίου και του Πλατανορέματος αποτέλεσαν ένα ενιαίο δασικό σύμπλεγμα 84.000 στρεμμάτων περίπου. Ταυτόχρονα ιδρύθηκε, με έδρα τη Μόρνα, η Υπηρεσία Κρατικής Εκμετάλλευσης Δάσους Σκοτεινών- Φτέρης.
https://el.wikipedia.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗ ΓΡΑΦΕΤΕ GREEKGLISH !