Η Σκοτίνα αναφέρεται το 1649. Μετά από 30 χρόνια στις 17 Μαΐου του 1670 ,μετέπειτα υπάρχει πληθώρα αναφορών για την Σκοτίνα και τους κατοίκους της και τη συμμετοχή τους στα επαναστατικά κινήματα εναντίον τον Οθωμανών.
Ο αείμνηστος πατριάρχης Καλλίνικος το 1861 παρότρυνε τους συχωριανούς του να μετατοπιστεί το χωριό από το δυσπρόσιτο ύψος των 750μ στην σημερινή τοποθεσία της Σκοτίνας πλησίον του αρχαίου πολιτισμού των Λείβηθρων κοντά στα κτήματά τους. Δεν συμμερίστηκαν το σκεπτικό όμως για να μην εγκαταλείψουν τον καθαρότατο αέρα και τα κρυστάλλινα νερά. Το χωριό αριθμούσε τότε περί τους 400 κατοίκους αλλά πιεζόμενοι μετανάστευσαν σε διάφορα αστικά κέντρα.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας υπήρξε κεφαλοχώρι και στις αρχές του 20ού αιώνα είχε 500 Χριστιανούς Ορθοδόξους.Μεγάλη μορφή,ευεργέτης και καμάρι της Σκοτίνας αποτελεί ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ.κ. Καλλίνικος ο οποίος έχτισε την Εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αγόρασε το χωριό από τους Τούρκους- γι' αυτό υπήρξε κεφαλοχώρι- έκτισε το Σχολείο το 1860 και άφησε κληροδότημα στην Ι.Μ. Αγίου Διονυσίου του Λιτοχώρου για τη συντήρησή του και τη μισθοδοσία των δασκάλων. Αξίζει να μνημονεύσουμε και τη συμμετοχή του χωριού στην επανάσταση του Ολύμπου με εκπρόσωπους που απέστειλε στην Επαναστατική Επιτροπή του Ευάγγελου Κοροβάγγου. (Η Χριστιανική Αδελφότητα της Κατερίνης και ο Επίσκοπος Κίτρους Νικόλαος Λούσης, μνημονεύει ως ενεργά μέλη της επαναστατικής επίτροπής της επανάστασης του Ολύμπου τους ιατρό Δημήτριος Σακελλαρίδη και Νικόλαο Μήτσιο από τη Σκοτίνα). Η Σκοτίνα πήρε επίσης μέρος και στην επανάσταση του 1878. Οι επαναστατικές δυνάμεις της Σκοτίνας, της Ραψάνης, της Καλλιπεύκης, της Κρανιάς, του Πυργετού, της Καρυάς της Σκαμνιάς, της Πολυάνης, και της Αιγάνης με επικεφαλής τον οπλαρχηγό Γιώργο Τζαχείλα, από τη Ραψάνη, τον εισαγγελέα Αποστολίδη και τον επίσκοπο Πλαταμώνος Αμβρώσιο Κασσάρα, είχαν οχυρωθεί πρόχειρα στις τοποθεσίες Προφήτης Ηλίας και Σελιό.
Ισχυρότατες όμως τουρκικές δυνάμεις ανέτρεψαν την αντίσταση των επαναστατών στις 20 Φεβρουαρίου και λεηλάτησαν και έκαψαν τη Ραψάνη. Από τα 800 σπίτια της, ελάχιστα διασώθηκαν. Έκτοτε η Σκοτίνα αποτέλεσε καταφύγιο για τους επαναστατημένους.
Μετά την παρέλευση μιας εκατονταετίας δέχτηκαν να εγκαταλείψουν το χωριό όπως προέβλεψε ο αείμνηστος Καλλίνικος και να εγκατασταθούν στην σημερινή τοποθεσία της Σκοτίνας κοντά στα κτήματά τους. Η αρχή έγινε το 1890 από 10 περίπου οικογένειες και το 1930 κατήλθαν εκ νέου 60.Η Σκοτίνα σήμερα παρουσιάζει τουριστική κίνηση κατά τους καλοκαιρινούς μήνες αν και οι δυνατότητες του χωριού και της ευρύτερης περιοχής για μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη είναι μεγάλη.
Έως τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο η Σκοτίνα ήταν το εμπορικό κέντρο της περιοχής στην οποία οι κάτοικοί της επιδίδονταν στην επεξεργασία του Μεταξιού συμμετέχοντας ενεργά κατά των 19ον αιώνα στην κοινοπραξία των χωριών της περιοχής με επίκεντρο τα ιστορικά Αμπελάκια της Θεσσαλίας.
Στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής αρκετοί κάτοικοι συμμετείχαν στο κομιτάτο των Πόρρων που ιδρύθηκε στους Πόρους το 1941 προβάλλοντας έτσι σθεναρή αντίσταση στους Γερμανούς.
Στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, η Σκοτίνα υπήρξε ορμητήριο ανταρτών και οι κάτοικοι της Παλιάς Σκοτίνας εγκατέλειψαν το χωριό και κατέφυγαν στο Λιτόχωρο Πιερίας,στην Καλλιθέα Πιερίας στη Θεσσαλονίκη και αλλού. Επιστρέφοντας, μετακίνησαν το χωριό προς τη θάλασσα.
Στη δεκαετία του ' 30 διέθετε δύο Δημοτικά Σχολεία είχε 3 δασκάλους και 144 παιδιά.
Έτσι τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια αξιόλογη προσπάθεια να αναπτυχθούν οι τεράστιες φυσικές δυνατότητές της. Η Άνω Σκοτίνα χαρακτηρίστηκε παραδοσιακός οικισμός και τα έργα αξιοποίησης περιμένουν την υλοποίησή τους. Στις τελευταίες τέσσερις απογραφές η Σκοτίνα είχε 1.200 (1981), 1.096 (1991), 957 (2001) και 883 (2011) κατοίκους.
Στην περιοχή της Σκοτίνας βρισκόταν η αρχαία πόλη Λείβηθρα και εικάζεται ότι βρίσκονταν οι αρχαίες πόλεις Πίμπλεια και Λείδηρα, πόλεις που συνδέθηκαν με τη ζωή και το θάνατο του Ορφέα.
https://el.wikipedia.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗ ΓΡΑΦΕΤΕ GREEKGLISH !