"Περιμένουν Υπομονετικά για ένα κομμάτι ψωμί"

Στήνονται από τα χαράματα μπροστά στις γραμμές του τρένου και περιμένουν ώρες ατελείωτες. Για ένα μεροκάματο, για ένα κομμάτι ψωμί. Είναι η πιο γνωστή πιάτσα απόκληρων της αγοράς εργασίας. Εκεί στην διάβαση των γραμμών του τρένου, στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Κατερίνης.
Στήνονται από τα χαράματα,
πρόσωπα ρυτιδιασμένα, βλέμματα θλιμμένα, χέρια ροζιασμένα, περιμένοντας έναν περιστασιακό εργοδότη. Μια δουλειά λίγων ωρών, ένα μεροκάματο.

Οικονομικοί μετανάστες από χώρες του πρώην "υπαρκτού σοσιαλισμού",παλιννοστούντες Πόντιοι από τις χώρες της πρωην Σοβιετικής Ένωσης, πρωην εργαζόμενοι, με προδομένες ελπίδες, περιμένουν ώρες ατελείωτες μέσα σε ήλιο και βροχή, κρύο και ζέστη, μέρα τη μέρα. Ρωτάμε να μάθουμε, δύσκολα αποκρίνονται.

'Ο χειμώνας ήταν δύσκολος" λένε. "Δεν υπήρχε δουλειά, δεν υπήρχαν μεροκάματα. Τώρα το καλοκαίρι λίγο πολύ κάτι κάνουμε" Λίγο μακρύτερα μια παρέα το΄χει ρίξει στο χαρτάκι. Πως να γεμίσουν οι ώρες αναμονής. Είπαμε να πλησιάσουμε. Δεν μας άφησαν. "Δε θέλουμε βοήθεια, τα καταφέρνουμε και μόνοι μας" είπαν.

Ζωές στριμωγμένες στο μεροδούλι-μεροφάι. Δε ζητούν ελεημοσύνη. Δουλειά ζητούν. Εκεί στο περιθώριο η απόγνωση περισεύει. Αλλά οι ανάγκες δεν αφήνουν την ελπίδα να σβήσει. Όλα γίνονται για ένα κομμάτι ψωμί.....

Ρεπορτάζ Χάρης Μπαζάκος
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Πολιτεία την Πρώτη Ημέρα Κυκλοφορίας της
26/7/2006