Ο Χριστόφορος Περραιβός ήταν Έλληνας στρατιωτικός, πολιτικός, αγωνιστής του εικοσιένα, δάσκαλος, στιχουργός και συγγραφέας πολεμικών απομνημονευμάτων. Στενός συνεργάτης του Ρήγα Βελεστινλή, Φιλικός από το 1817, εθναπόστολος στην κυριολεξία διατρέχει όλην την Ελλάδα. Άλλοτε τονβρίσκουμε στη Μάνη, άλλοτε στο Μωριά, αλλά και στο Σούλι, στηνΠάργα όπου ο μητροπολίτης Ιερόθεος τον αποκηρύττει από τον άμβωνα αλλά και στην Κέρκυρα το 1816 που τον συλλαμβάνουν οι Άγγλοι και τον εξορίζουν.
Άνθρωπος της δράσης τον βρίσκουμε δίπλα στον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο στη μάχη του Πέτα. Πήρε μέρος στην Β΄ Εθνοσυνέλευση Άστρους, το 1823. Οι παλιοί αγώνες του από τον καιρό του Ρήγα, ο ρόλος του στη Φιλική Εταιρεία, η δράση του στο Μωριά και το Σούλι τον έκαμαν γνωστό με φήμη έξοχη σ΄ όλην την Ελλάδα. Οι πολέμαρχοι της Ανατολικής Ελλάδας τον κάλεσαν μ΄ επιμονή ν΄αναλάβει το πολεμικό Υπουργείο και να διευθύνει τα πολεμικά πράγματα στον τόπο τους.Γεννήθηκε το 1773 στους Παλαιούς Πόρους (παλ. Πούρλες) της Πιερίας[1][2]. Το πραγματικό επίθετο της οικογενείας του ήταν Χατζηβασιλείου που το έκαμε Περραιβός από την αρχαία ονομασία της πόλεως που καταγότανε.
Το 1793 σπούδασε στην ακμάζουσα τότε ελληνική Σχολή του Βουκουρεστίου και το 1796 στη Βιέννη, προκειμένου να σπουδάσει ιατρική. Εκεί συνάντησε τον Ρήγα Φεραίο, έγινε οπαδός του και έκτοτε συνεχής σύντροφός του. Όταν από προδοσία οι Αυστριακοί ανακάλυψαν τα επαναστατικά σχέδια του Ρήγα Φεραίου (17 Δεκεμβρίου 1797), συνέλαβαν και τον Περραιβό, ο οποίος όμως αφέθηκε ελεύθερος, αφού ο Ρήγας τον κάλυψε λέγοντας στις αυστριακές αρχές που τους συλλάβανε ότι τον γνώρισε καθ΄οδόν και ότι έρχονταν στην Τεργέστη για να σπουδάσει ιατρική. Οι Γάλλοι εκτιμώντας τα οργανωτικά αλλά και τα συνωμοτικά του προσόντα του εμπιστεύτηκαν πολλές δύσκολες αποστολές σε διεργασίες. Στη Κέρκυρα όπου έμεινε αρκετά χρόνια, μέχρι το 1817, συνέγραψε την "Ιστορία του Σουλίου και της Πάργας" την οποία εξέδωσε στο Παρίσι το 1803 (μόνο τον α΄ τόμο) και στη συνέχεια το 1815 εκδίδει πλήρως το έργο του στη Βενετία. Αργότερα το 1857 ακολούθησε η τρίτη έκδοσή, διορθωμένη.
Παρά ταύτα ο Χ. Περραιβός, τόσο στην Επτάνησο όσο και στη Βενετία, πολλές φορές καταδιώχθηκε ως συνωμότης, κατορθώνοντας όμως κάθε φορά να μένει εκτός φυλακών. Το 1817 μετά την ήττα του Ναπολέοντα όπου η γαλλική πολιτική ήταν πλέον ανίσχυρη προς την Ιερά Συμμαχία, πήγε στην Αγία Πετρούπολη όπου και διερχόμενος από την Οδησσόσυναντήθηκε με τους αρχηγούς της Φιλικής Εταιρείας Σκουφά, Αναγνωστόπουλο, Τσακάλωφ και Αντ. Κομιζόπουλο και έγινε μέλος της.
Από την εποχή αυτή αρχίζει και η νέα δράση του Περραιβού. Κατ΄ εντολή της Φιλικής Εταιρείας κατήλθε στη Μάνη για να προετοιμάσει τη μεγάλη εξέγερση. Επισκέφθηκε πολλές πόλεις της Πελοποννήσου και λίγο πριν την επανάσταση μετέβη στην Ήπειρο στη περιοχή του Σουλίου, μετά στους Παξούς και τέλος στο Μεσολόγγι. Κατά δε την Επανάσταση του 1821 έδρασε και ως πολιτικός αλλά και ως στρατιωτικός. Μετά το θάνατο του Καραϊσκάκη, ο Περραιβός τέθηκε υπό τις διαταγές του Υψηλάντη και τον ακολούθησε στις εκστρατείες του εναντίον των Τούρκων.
Έλαβε μέρος ως πληρεξούσιος στη Γ' Εθνοσυνέλευση και στη Δ' Εθνοσυνέλευση Άργους[4].
Μετά την ίδρυση του Ελληνικού Βασιλείου διορίσθηκε συνταγματάρχης στη Βασιλική φάλαγγα. Στις 18 Μαρτίου του 1844 ο Βασιλεύς Όθωνας του απένειμε τον βαθμό του υποστράτηγου.
Πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία ενενήντα περίπου χρόνων στις 4 Μαΐου 1863.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗ ΓΡΑΦΕΤΕ GREEKGLISH !