Γιατί μια ορειβατική εξόρμηση καταλήγει να είναι θανατηφόρα;

Το τελευταίο δυστύχημα στην Κρήτη με τους δύο ορειβάτες, ο ένας έχασε την ζωή του και ο άλλος νοσηλεύεται πολυτραυματίας και σε κρίσιμη κατάσταση, επαναφέρει ξανά στο προσκήνιο ένα θέμα για το οποίο έχουμε πολλές φορές δημοσιεύσει περιγραφές, απόψεις, οδηγίες για τους κινδύνους της ανάβασης στο βουνό. Έχουμε άλλωστε μια ιδιαίτερα τραγική στατιστική των ατυχημάτων, των δυστυχημάτων και των νεκρών στον Όλυμπο που αυτή από μόνη της είναι ένα δυνατό «κόκκινο» καμπανάκι κινδύνου που δε σταματά να χτυπά.

Μιλήσαμε με τον Βασίλη Σίμο, πρώην πυροσβέστη και επικεφαλής της πρώτης Ομάδας Διάσωσης που οργανώθηκε στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Πιερίας. Ο κ. Σίμος έχει αμέτρητες ώρες πορείας στον Όλυμπο και σε άλλα βουνά, έχει συμμετάσχει σε εκατοντάδες διασωστικές αποστολές και είναι ο πλέον αρμόδιος να μας μιλήσει για τα ατυχήματα, τα δυστυχήματα στο βουνό. Ποιοι είναι οι κανόνες, τι πρέπει να προσέχει όποιος ανεβαίνει στο βουνό, ποιες οι αιτίες των ατυχημάτων που πολλές φορές καταλήγουν σε δυστυχήματα.




Ερώτηση: κ. Σίμο, ποιοι είναι οι κανόνες για μια ακίνδυνη πορεία, ανάβαση σε ένα βουνό. Υπάρχει ασφαλής ανάβαση; Πως την εξασφαλίζουμε;



Βασίλης Σίμος: «Το βουνό βάζει τους κανόνες, τα όρια ο εαυτός μας». Αυτός είναι ο πρωταρχικός κανόνας για την ορειβασία. Η ορειβασία διεξάγεται σε ένα ευμετάβλητο και εκτεθειμένο σε απρόβλεπτους κινδύνους περιβάλλον γι αυτό και είναι μια επικίνδυνη δραστηριότητα. Απαιτεί ένα συνδυασμένο σύνολο φυσικών, τεχνικών και πνευματικών προσόντων και δεξιοτήτων.

Οι χρυσοί κανόνες που θα πρέπει όλοι να τηρούν με ευλάβεια και πειθαρχία:


Να χρησιμοποιούν ορειβατικούς χάρτες και να ακολουθούν πιστά τις σημάνσεις στα ορειβατικά μονοπάτια.


Να ενημερώνονται πριν ξεκινήσουν για τις καιρικές συνθήκες.


Να αποφεύγουν την πεζοπορία μετά τη δύση του ηλίου.

4.Να μην ανεβαίνουν μόνοι και να ενημερώνουν κάποιον για τη διαδρομή τους.

5. Να μην αποκόπτονται σε καμιά περίπτωση και για τίποτα από την ομάδα τους.




Οι βασικές αιτίες των ατυχημάτων στα βουνά:


Από πτώση


Απώλεια προσανατολισμού


Παγίδευση στα βράχια




"Κάθε ατύχημα στο βουνό έχει ανθρώπινη υπαιτιότητα" έχει πει ο διάσημος αλπινιστής Reinhold Messner και δεν έχει άδικο αφού η άγνοια, η έλλειψη εμπειρίας, η επιπολαιότητα και η κούραση είναι οι συνηθέστερες αιτίες ορειβατικών ατυχημάτων.

Για να εξασφαλίσουμε μία ασφαλή ανάβαση πρέπει να έχουμε τον κατάλληλο ορειβατικό εξοπλισμό ανάλογα με την εποχή, τις καιρικές συνθήκες και τον χώρο που θα κινηθούμε. Φυσικά θα πρέπει απαραίτητα να γνωρίζουμε να χρησιμοποιούμε τον ορειβατικό εξοπλισμό και πάντα να είμαστε υπό τις οδηγίες και τη συνοδεία ενός έμπειρου οδηγού.

Αλλοίμονο σε όποιον υποτιμά το βουνό, πιστεύοντας ότι μπορεί να το δαμάσει, να το κατακτήσει, να το νικήσει. Το βουνό είναι πιο δυνατό και το δείχνει σε κάθε ευκαιρία. Έμπειροι και άπειροι πρέπει να το παίρνουν εξίσου στα σοβαρά, να νιώθουν το δέος του, το φόβο του, την ανάσα του και να λαμβάνουν τα ίδια ακριβώς μέτρα ασφαλείας, είτε ανεβαίνουν για πρώτη είτε ανεβαίνουν για εκατοστή φορά…



Όταν αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις η απόφαση να διακόψουμε την ανάβαση και να επιστρέψουμε αμέσως δεν είναι δειλία. Αντιθέτως δείχνει σοφία, σύνεση, ωριμότητα και μεγαλείο.



Το βουνό είναι εκεί, δεν φεύγει και μπορούμε να προσπαθήσουμε άλλη φορά με καλύτερες συνθήκες. Κι όπως έχει πει ο μεγάλος ορειβάτης Ed Viesturs: "Το να ανέβεις στην κορυφή είναι προαιρετικό, το να κατέβεις είναι υποχρεωτικό".