Πάει και το 2017. Ποιός θα το πίστευε άραγε κάπου εκεί στο 2012 ότι θα φτάσουμε στο σήμερα... Οι άνθρωποι της αγοράς με καταλαβαίνουν. Και όμως. Ήμαστε εδώ, ακόμα ζωντανοί. Λαβωμένοι αλλά υπάρχουμε. Με βαρίδια του παρελθόντος αλλά ακόμη έχουμε την θέληση να τα «καθαρίσουμε». Δεν παραδώσαμε...δεν πέσαμε. Γίναμε σοφότεροι.
Κανένα πανεπιστήμιο δεν θα μπορούσε να μάθει στον ελεύθερο επαγγελματία της Ελλάδας της κρίσης, όλα όσα μάθαμε εμείς. Πονέσαμε, πολλές φορές πέσαμε αλλά αμέσως σηκωθήκαμε. Γιατί ένας φίλος, ένας συνάδελφος , ένας συνεργάτης, κάποιος συγγενής, ήταν εκεί να μας σηκώσει. Γιατί βάλαμε τα χέρια μας κάτω και ξανά σηκωθήκαμε. Απέναντι στα λάθη του παρελθόντος στήνουμε τις προσεκτικές κινήσεις του σήμερα. Απέναντι στις τράπεζες ορθώνουμε και λέμε ότι μπορείτε να πάρετε τα πάντα αλλά όχι την ψυχή μας και το χαμόγελο μας. Απέναντι στην υπερφορολόγηση στήνουμε τοίχος συνεργασιών, συντρόφων, συναγωνιστών. Στα λαμόγια φωνάζουμε ότι ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ! Δεν ξεπουλιόμαστε, δεν σκύβουμε το κεφάλι, δεν περιοριζόμαστε, δεν αλληλοσκοτωνόμαστε. Η ΦΙΛΙΑ είναι εδώ! Η οικογένεια είναι ΕΔΩ! Η θετική ενέργεια είναι ΕΔΩ! Η γειτονιά, η παράδοση, οι δημιουργικοί άνθρωποι, οι εθελοντές, οι άνθρωποι του μόχθου φωνάζουν και πρέπει να φωνάξουν...ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
Θωμάς Αναστασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗ ΓΡΑΦΕΤΕ GREEKGLISH !