Ο Δημήτριος Λιακόπουλος γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στην Κάτω Μηλιά Πιερίας. Κατάγονταν από οικογένεια με μακρά κλέφτικη παράδοση. Η οικογένειά του διατηρούσε συγγενικούς δεσμούς με την οικογένεια του Διαμαντή Νικολάου, στο αρματολίκι του οποίου υπηρετούσε. Από τα παιδιά του, είναι γνωστός ο γιος του, Αναστάσιος Λιακόπουλος. Αρχικά δρούσε στον Όλυμπο ως κλεφταρματολός.
Ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 συνεργάστηκε με τον οπλαρχηγό Διαμαντή Νικολάου. Η σημαία που χρησιμοποίησε ο οπλαρχηγός Μήτρος Λιακόπουλος ήταν λευκή με την εικόνα του Αγίου Γεωργίου[1][2]. Τον Ιούνιο του 1821 με διαταγή του Διαμαντή Νικολάου, αναχώρησε για τη Χαλκιδική μαζί με τον Κωνσταντίνο Μπίνο και τετρακόσιους άνδρες. Εκεί, πολέμησε σε πολλές μάχες στο πλευρό του Αρχιστράτηγου Κασσάνδρας, Αγίου Όρους και Θεσσαλονίκης Εμμανουήλ Παπά. Το Σεπτέμβριο του 1821 και ενώ οι επαναστάτες είχαν υποστεί βαριές ήττες και είχαν περιοριστεί στη χερσόνησο της Κασσάνδρας, διέβλεψε την καταστροφή και προτίμησε να επιστρέψει με το σώμα του στον Όλυμπο, γεγονός που προκάλεσε την οργή του Εμμανουήλ Παπά[3]. Το 1822, αφού είχε επιστρέψει στον Όλυμπο, συμμετείχε στην εξέγερση των Ολυμπίων και της Νάουσας. Η κατάρρευση της Νάουσας μετά την πολιορκία της, δεν επέτρεψε στους Ολύμπιους να εκμεταλλευτούν τις αρχικές νίκες που σημείωσαν στον Όλυμπο και να καταλάβουν τη Βέροια, όπως είχε σχεδιαστεί. Οι Οθωμανοί καταδίωξαν τα σώματα των Διαμαντή Νικολάου, Γούλα Δράσκου, Τόλιου Λάζου, Κωνσταντίνου Μπίνου και Μήτρου Λιακόπουλου στα Πιέρια και τον Όλυμπο, και συγκρούστηκαν στη Μάχη της Καστανιάς και στη Μάχη της Μηλιάς. Κατόπιν, σε σύσκεψη στη Μονή Αγίου Διονυσίου, αποφασίστηκε η εγκατάληψη του Ολύμπου και ο Μήτρος Λιακόπουλος με τους Διαμαντή Νικολάου, Γούλα Δράσκο και Κωνσταντίνο Μπίνο προσέφυγαν με τις οικογένειές τους, στη Σκόπελο και τη Σκιάθο.[4]
Μετάβαση στη Νότια Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα μέσα Απριλίου του 1822 ο Μήτρος Λιακόπουλος με τους Διαμαντή Νικολάου, Αναστάσιο Καρατάσο, Αγγελή Γάτσο, Κωνσταντίνο Δουμπιώτη και Κωνσταντίνο Μπίνοαποβιβάστηκαν στο Πήλιο, όπου αναμετρήθηκαν σε αρκετές μάχες με Οθωμανικά στρατεύματα[5]. Στα τέλη Ιουνίου του 1822 ο Μήτρος Λιακόπουλος με τους Θεόκλητο Φαρμακίδη, Κωνσταντίνο Μπίνο και το σύγγαμπρο του Διαμαντή Νικολάου, Καρακώστα επιχείρησαν και πέτυχαν την εκτόπιση των Οθωμανών από την περιοχή της Χαλκίδας, κατόπιν εντολής του Άρειου Πάγου. Το Σεπτέμβριο του 1822 υπό τις γενικές οδηγίες του Διαμαντή Νικολάου, ο οποίος εν τω μεταξύ χρίστηκε στρατηγός Ευβοίας, συνέτριψε τους Οθωμανούς στη Λιθούδα της Εύβοιας και πολιόρκησε τη Χαλκίδα. Ο Νικόλαος Κριεζώτης αρνήθηκε να αναγνωρίσει τον Διαμαντή Νικολάου ως αρχηγό και μετά από μια σύντομη εμφύλια σύγκρουση αποχώρησε. Εν τω μέσω της πολιορκίας της Χαλκίδας, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος κινήθηκε απειλητικά κατά των σωμάτων του Μήτρου Λιακόπουλου και του Διαμαντή Νικολάου, κι έτσι μετά από απόφαση του Διαμαντή, οι δύο οπλαρχηγοί με τους άνδρες τους αποχώρησαν για τη Σκιάθο προκειμένου να αποφευχθεί γενικευμένη εμφύλια σύρραξη.[6] Στις 12 Μαΐου του 1823 ο Μήτρος Λιακόπουλος με τους άνδρες του αντιμετώπισε με επιτυχία τον Κιουταχή στο Λεφόκαστρο Πηλίου, αλλά υπό την πίεση των πολυπληθέστερων εχθρών, τελικά υποχώρησε[7]. Στις 9 Οκτωβρίου του 1823, ο Μήτρος Λιακόπουλος με τους Δημήτριο Καρατάσο, Διαμαντή Νικολάου, Αγγελή Γάτσο, Χριστόφορο Περραιβό, Κωνσταντίνο Μπίνο, Γεώργιο Συρόπουλο καί Ι. Βελέντζα αντιμετώπισαν με επιτυχία επίθεση του Οθωμανικού στόλου υπό τον Χοσρέφ πασά στη Σκιάθο. Στη συνέχεια ο Μήτρος Λιακόπουλος και ο Δημήτριος Καρατάσος διαφώνησαν με τον Διαμαντή Νικολάου (οι τρεις τους ήταν οι κυρίαρχοι επί της νήσου) και ανάγκασαν τον τελευταίο σε αποχώρηση.[6] Στις 13 Ιουνίου του 1825 πήρε μέρος με 50 άνδρες στη Μάχη των Μύλων στο πλευρό του Δημήτριου Υψηλάντη, του Ι. Μακρυγιάννη και του Κάρπου Παπαδόπουλου[8][9]. Στη συνέχεια, αφού αναγορεύτηκε αντιστράτηγος[10], στάλθηκε με τους Ιωάννη Παπά και Αποστολάρα Βασιλείου επικεφαλής 540 ανδρών, στην Ύδρα προκειμένου να την υπερασπιστεί σε ενδεχόμενη επίθεση του Ιμπραήμ[11]. Στις 25 Νοεμβρίου του 1827 ο Μήτρος Λιακόπουλος με τους Αναστάσιο Καρατάσο, Αγγελή Γάτσο, Κωνσταντίνο Μπίνο, Αποστολάρα Βασιλείου, και Ι. Βελέντζα αποβιβάστηκαν στο Τρίκερι και κατατρόπωσαν τους Οθωμανούς[12].
Φυλάκιση και δραπέτευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1828 ο Μήτρος Λιακόπουλος φυλακίστηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια στις φυλακές τις Αίγινας για τις κλοπές στις Βόρειες Σποράδες. Στις 12 Ιουνίου του 1828 ο Μήτρος Λιακόπουλος μαζί με τους Κωνσταντίνο Δουμπιώτη, το Γ. Ζορμπά και το Στεργιανό Μαρίνο απηύθηναν επιστολή στον Ιωάννη Καποδίστρια, όπου αποποιούνταν των ευθυνών τους για τις κλοπές και ζητούσαν την απελευθέρωσή τους, αίτημα που δεν έγινε δεκτό. Μετά τη μεταφορά τους στις φυλακές Ελευσίνας, δραπέτευσαν και επιδώθηκαν σε πειρατική δράση στις Βόρειες Σποράδες. Στη συνέχεια ο Μήτρος Λιακόπουλος μετέφερε την οικογένειά του από τη Σκιάθο, στη Σκύρο και συνθηκολόγησε με τον Ομέρ πασά της Εύβοιας, καθώς καταδιώκονταν από τις Ελληνικές αρχές. Ο Ομέρ τον δέχτηκε και τον εγκατέστησε στο Ξηροχώρι με αντάλλαγμα την επίθεση στις Βόρειες Σποράδες. Η Ελληνική κυβέρνηση συνέλαβε την οικογένεια του Λιακόπουλου και τη μετέφερε στη Σκόπελο. Τελικά, μετά από διαπραγματεύσεις, ο Μήτρος Λιακόπουλος έγινε δεκτός από την Ελληνική κυβέρνηση, του δώθηκε αμνηστία και ο προσβλητικός βαθμός του εκατόνταρχου.[13]
Οι τελευταίες του μάχες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτσι, ο Μήτρος Λιακόπουλος απελευθέρωσε την Αιδηψό και στη συνέχεια πέρασε στη Φθιώτιδα, όπου απελευθέρωσε την Αταλάντη στις 6 Νοεμβρίου του 1828[14]. Το 1829προήχθη σε πεντακοσίαρχο και πολέμησε στη Μάχη του Ανηφορήτου, επικεφαλής 400 ανδρών και στη Μάχη της Θήβας, όπου και σκοτώθηκε[10][15]. Μετά τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Νέα Πέλλα Αταλάντης. Οι επιτυχίες του Μήτρου Λιακόπουλου τα τελευταία χρόνια της Επανάστασης στην Ανατολική Στερεά, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην τελική χάραξη των συνόρων του πρώτου Ελληνικού κράτους, στις κρίσιμες διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στο Πρωτόκολλο του Λονδίνου.
https://el.wikipedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗ ΓΡΑΦΕΤΕ GREEKGLISH !