Το Βελβεντό υποδέχτηκε το ιερό λείψανο του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω

Ψηλαφώντας και αναπολώντας μια σχέση 493 ετών, το Βελβεντό και οι πέριξ αυτού ενορίες και μοναστήρια υποδέχτηκαν (29-7-2017) με την παρουσία πολλού λαού (ιερού κλήρου και λαϊκών) με συγκίνηση και χαρά (και φέτος) το ιερό λείψανο του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Διονυσίου εν Ολύμπω, από την Ιερά Πατριαρχική Μονή του Αγίου Διονυσίου στον Όλυμπο, στην Ενορία του Αγίου Διονυσίου στο Βελβεντό της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.

Η υποδοχή έγινε με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου και με την ευγενή συγκατάθεση του Ηγουμένου της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής του Αγίου Διονυσίου αρχιμανδρίτου Μαξίμου.

Εξηγώ για τη σχέση των 493 ετών: Οι πληθυσμιακές κοινότητες (ορεινές και πεδινές) της μεγάλης λεκάνης του Αλιάκμονα από το Βελβεντό μέχρι το Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου Βέροιας σχετίζονται με τον Άγιο Διονύσιο απ’ όταν ο Άγιος ήταν Ηγούμενος (το έτος 1524 – πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας) στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου Βέροιας, το οποίο τον αναφέρει ως κτήτορα.



Η σχέση αυτή (που οφείλεται αφ’ ενός στην προσωπικότητα του Αγίου, αφ’ ετέρου στην αδήριτη ανάγκη των υποδούλων για έρμα-στήριγμα, και που το έβρισκαν στα μοναστήρια, εν γένει στην Εκκλησία) συνεχίστηκε όταν ο Άγιος έφυγε από τη Βέροια και πήγε και μόνασε στον Όλυμπο χτίζοντας εκεί Μοναστήρι που το αφιέρωσε στην Αγία Τριάδα. Ιδού η αφετηρία της σχέσης που αριθμεί 493 συνεχή έτη.

Κι αυτή η σχέση δεν έσβησε στα χρόνια που περνούσαν. Διατηρήθηκε (η μία από τις δύο Ενορίες στο Βελβεντό που τιμάται στο όνομα του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω είναι η απόδειξη και ο καρπός αυτής της σχέσης) και διατηρείται ως τα σήμερα.



Όταν τον Οκτώβριο του 1984 από την Αιανή (μια ενορία που διατηρεί ζωντανή τη σχέση της με τον Άγιο Νικάνορα της Ζάβορδας και το Μοναστήρι του) όπου ήμουν εφημέριος, ήρθα στη γενέτειρά μου ως παπαδάσκαλος και στον Άγιο Διονύσιο ως εφημέριος βρήκα εδώ κοινωνικό-πνευματικό προζύμι, που μαρτυρούσε την ύπαρξη όμοιας σχέσης με τον Άγιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω, που ήρθε ως εποικοδόμημα στο πρώτο βίωμά μου-έκπληξη στην Αιανή.

Έτσι το ‘’Έρχεται ο Άγιος’’ του λαού της Αιανής για την υποδοχή του ι. λειψάνου του Αγίου Νικάνορα, προσπαθώ (ένας εγγράμματος συμπατριώτης μου με ρώτησε: ‘’παπα-Κώστα, πότε έρχονται τα κόκκαλα;) να το κάνω: ‘’Έρχεται ο Άγιος’’ του λαού του Βελβεντού και της περιοχής μας για την υποδοχή του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω, που η πρώτη υποδοχή έγινε το καλοκαίρι του 1985 και έκτοτε (υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης) συνεχίζεται μέχρι σήμερα αδιάκοπα. Εύχομαι αυτή η σχέση να συνεχιστεί, να καλλιεργηθεί και να αυξηθεί ποιοτικά (στα πρόσωπα και στη σχέση των προσώπων, για μια κοινωνία προσώπων και όχι κλειστών αθροιζόμενων ατόμων) Θεού θέλοντος και Αγίου ευδοκούντος.



Προσβλέπουμε στην συν-αντίληψη, αλληλο-μετάδοση και αλληλο-περιχώρηση των δύο κυτταρικών θεσμών της Εκκλησίας, ενορίας και μοναστηριού, που (οφείλουν να) δρουν μέσα (και ενωτικά) στην Εκκλησία, να διαφυλάσσουν-διακονούν ως κόρην οφθαλμού την ενότητά Της, σεβόμενοι το Συνοδικό σύστημα και της Συνοδικές (και γι’ αυτό το λόγο εν Αγίω Πνεύματι) αποφάσεις της. Η περιφρόνηση του Συνοδικού συστήματος και των οργάνων του από ελάχιστους κληρικούς (που αυτοπροσδιορίζονται ως ‘’οι φύλακες της ορθοδόξου πίστεως’’ και φαντασιώνονται ως οι γνήσιοι εκφραστές της) φανερώνουν οίηση και οργανωσιακό προτεσταντισμό, που βέβαια από κάποιους τον κληρονόμησαν. Είναι οι καρποί της οργανωσιακής αντίληψης και δράσης δεκαετιών μέσα στην Εκκλησία. Ήταν αναμενόμενο. Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις.

Την παραλαβή και μεταφορά του ιερού λειψάνου από τον Όλυμπο στο Βελβεντό έκανε ο π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας εφημέριος του Αγίου Διονυσίου Βελβεντού συνοδευόμενος από τον Γεώργιο Ι. Δελνιώτη.

Στην υποδοχή (‘’παλιά δεξαμενή’’ Βελβεντού) παραβρέθηκε πολύς λαός και παρέστησαν οι πατέρες: Αρχιμ. Αυγουστίνος Μύρου ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου Παλαιογρατσάνου, πρωτοπ. Λουκάς Κουρκούτας (Πλατανόρεμα), οικον. Νικόλαος Τσιπλακάκης (Βαθύλακκος), πρεσβ. Νικόλαος Κανταρτζής (Μεσιανή-Κουβούκλια), πρεσβ. Λάζαρος Βασδέκης (Λεύκαρα), πρεσβ. Αθανάσιος Γεωργιάδης (Κοίμηση της Θεοτόκου Βελβεντού) και ο λόγιος Μοναχός Δαμασκηνός από τη Μονή Γρηγορίου του Αγίου Όρους (φιλοξενούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου Παλαιογρατσάνου), ο οποίος και κήρυξε στον Εσπερινό.

Στην υποδοχή έλαβαν μέρος ο Ιππικός Σύλλογος Βελβεντού ‘’ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ’’, οι δικυκλιστές Βελβεντού (από τη δυτική είσοδο του Βελβεντού μέχρι το Ναό του Αγίου) η μπάντα του Μορφωτικού Ομίλου Βελβεντού (ΜΟΒ) με το δάσκαλό τους Μάρκο Σαπουνά στη λιτάνευση από την ‘’παλιά δεξαμενή’’ μέχρι το Ναό.

Στη λιτάνευση οι νοικοκυρές των σπιτιών απ’ όπου πέρασε η πομπή υποδέχτηκαν τον Άγιο με αναμμένα τα θυμιατήρια τους. Μοσχοβολούσε ο δρόμος. Ευωδίαζε ο αέρας. Ήταν σαν να άκουγες το ‘’Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα…’’.

Στο αναλόγιο έψαλαν τους Ύμνους (του Μεγάλου Εσπερινού και της Αρτοκλασίας) οι ψάλτες: π. Δαμασκηνός, Γιάννης Τζινίκος, Γιώργος Καραγιάννης, Γιάννης Παπαγόρας, Βασίλης Καρανώτας, Δήμητρα Βαλωμά, Γιώργος Πιτσιούγκας, Γιώργος Στεργιόπουλος, Νίκος Μαραμής.



Από την τοπική Αυτοδιοίκηση παρέστησαν: ο αντιδήμαρχος Σερβίων-Βελβεντού Θεόδωρος Κυριακίδης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Ζήνων Παπαδημητρίου και Θωμάς Παπαστέργιος, ο πρόεδρος της Δ.Κ. Βελβεντού Δημήτριος Πιτσιάβας, ο πρόεδρος της Τ.Κ. Αγίας Κυριακής Δημοσθένης Κακούλης, η πρόεδρος της Τ.Κ. Πολυφύτου Εριφύλη Φουντούλη. Από την τοπική εκπαίδευση ο υποδιευθυντής του δημοτικού σχολείου Βελβεντού Λάμπρος Κουτσιούκης, δασκάλες, δάσκαλοι και καθηγητές. Επίσης παρέστη ο τοπικός αστυνόμος Βελβεντού αρχιφύλακας Λευτέρης Φραντζής.

Παρέστησαν ακόμα: Τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια, Κοιμήσεως Θεοτόκου Βελβεντού και Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σκούλιαρης. Επίσης: η ‘’διαχειριστική επιτροπή του ι. Εξωκλησιού Αγίου Θωμά Βελβεντού’’, εκκλησάρηδες των ι. Εξωκλησιών του Βελβεντού και το Δ.Σ. του ΚΑΠΗ Βελβεντού.

Στο τέλος ακολούθησε καλοκαιρινό κέρασμα στο υπαίθριο και δροσερό αρχονταρίκι του Ναού. Το κέρασμα (γλυκίσματα, κέικ, μπομπότα, πίτες, σαρμαδάκια, ξινοτύρι, τυρί φέτα, ρεβανί, κουλούρια) όλα ήταν φτιαγμένα από τις γυναίκες της Ενορίας και ήταν προσφορά τους στο Ναό και στο γεγονός της υποδοχής. Εθελόντριες γυναίκες βοήθησαν στο σερβίρισμα των εδεσμάτων.

Το ιερό λείψανο θα παραμείνει στο Ναό μέχρι την Κυριακή, 20 Αυγούστου 2017.

Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Αγίου Διονυσίου (Δημήτριος Στεφάνου, Περικλής Παπαγεωργίου, Άννα Κρομμύδα, Ολυμπία Δουλδούρα) και η νεωκόρος (Θεοδώρα Δελνιώτη), είχαν τη γενική φροντίδα για τη διοργάνωση και την καθαριότητα.

Μεγαλυνάριον.
Πάσης Πιερίας Καθηγητά, Βελβεντού Κοζάνης, εκουσίως συνοικιστά, ημών των αναξίων, πρεσβείαις Θεοτόκου, τας αμαρτίας λύσον, ω Διονύσιε. (Ποίημα Γιάννη Παπαγόρα).








π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος