Τα αξιοθέατα του Δήμου Πύδνας-Κολινδρού

Μπορείτε να μάθετε για τα αξιοθέατα του Δήμου Πύδνας-Κολινδρού και να τα επισκεφτείτε.

Αρχαία Πύδνα

Δύο χιλιόμετρα νότια του σύγχρονου οικισμού του Μακρυγιάλου στη βόρεια Πιερία, βρίσκεται η θέση της αρχαίας Πύδνας, μιας πόλης που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Μακεδονίας, χάρη στο λιμάνι της και τη στρατηγική της θέση. Ελληνική πόλη, ελεύθερη και ανεξάρτητη αρχικά, αναδείχτηκε, ως εμπορικό κέντρο μεγάλης σημασίας.


Η πρώτη κατοίκηση του χώρου χρονολογείται στο τέλος της ύστερης εποχής του χαλκού. Ο οικισμός επεκτάθηκε σημαντικά ενώ η περίοδος της μεγάλης ακμής της Πύδνας έρχεται στα χρόνια των Μακεδόνων βασιλιάδων.

Με τις ανασκαφές της που άρχισαν μόλις πριν λίγα χρόνια αποκαλύφθηκαν εκατοντάδες τάφοι της πρώιμης εποχής του σιδήρου, της κλασικής, της ελληνιστικής και της ρωμαϊκής εποχής. Πολλοί από τους τάφους ήταν ασύλητοι και έδωσαν πλούσια ευρήματα όπως, σιδερένια και χάλκινα όπλα, κοσμήματα από χρυσό, ασήμι και χαλκό, πήλινα, γυάλινα, ασημένια και ορειχάλκινα αγγεία, πήλινα ειδώλια, νομίσματα κ.ά. Πρόκειται για μερικά από τα πιο αξιόλογα σύνολα ευρημάτων που έχουμε τα τελευταία χρόνια από το χώρο της Μακεδονίας.

Είσοδος ελεύθερη

Δευτέρα- Παρασκευή. 07:30-14:30

Νεολιθικός Οικισμός Μακρυγιάλου

Δυτικά της αρχαίας Πύδνας και νοτιοδυτικά του σημερινού χωριού, εκτείνεται ο νεολιθικός οικισμός του Μακρυγιάλου, ένας από τους μεγαλύτερους προϊστορικούς οικισμούς της Ελλάδας.

Ο οικισμός ήρθε στο φως από τις ανασκαφές της ΙΣΤ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, που ξεκίνησαν το 1992. Η έκταση της ανασκαφής έφτασε τα 60 στρέμματα, ενώ η συνολική έκταση του κατοικημένου χώρου υπολογίζεται στα 500 στρέμματα.

Στον οικισμό εντοπίσθηκαν συστάδες σπιτιών, σπασμένα κομμάτια από πήλινα αγγεία, λίθινα εργαλεία από μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών και μικροεργαλεία. Βρέθηκαν επίσης ειδώλια από πηλό ή μάρμαρο, απανθρακωμένοι σπόροι και άφθονα οστά από ζώα.

Λουλουδιές Κίτρους

Επισκοπικό συγκρότημα στις Λουλουδιές Κίτρους

Το επισκοπικό συγκρότημα στις Λουλουδιές Πιερίας ιδρύθηκε το 479 στη θέση ενός σταθμού της αρχαίας οδού Θεσσαλονίκης - Λάρισας για να στεγάσει την επισκοπή Πύδνης. Το 479 εγκαταστάθηκαν στην Πύδνα οι Γότθοι του Θεοδωρίχου και για το λόγο αυτό ο επίσκοπος και οι κάτοικοι της μετακινήθηκαν 8 χιλιόμετρα νοτιότερα στη θέση Λουλουδιές, όπου τοποθετείται από τους ιστορικούς το πεδίο της μάχης της Πύδνας (168 π.Χ.).

Γύρω στα 560 ένας μεγάλος σεισμός κατέστρεψε το επισκοπικό μέγαρο και τη βασιλική, η οποία ξανακτίζεται περιορισμένη στο κεντρικό κλίτος και μετατρέπεται σε κοιμητηριακή, όπως δείχνουν οι μνημειακοί τάφοι που βρέθηκαν στα προσκτίσματα, τα πλάγια κλίτη και τον περιβάλλοντα χώρο της. Τον 7ο αιώνα, μετά από νέα σεισμική καταστροφή ο οικισμός εγκαταλείπεται και μετακινείται στη θέση του Κίτρους και η βασιλική απογυμνώνεται από όλα τα αξιοποιήσιμα μέλη της (δάπεδα, γλυπτά). Από τότε ο ερειπιώνας του συγκροτήματος μετατρέπεται σε ένα εργοτάξιο για διάφορες εργαστηριακές δραστηριότητες (κατασκευή πήλινων και γυάλινων αγγείων, χύτευση μετάλλων, κατεργασία μαρμάρων). Η οριστική εγκατάλειψη του συνέβη στο τέλος του 8ου αιώνα, καθώς οι εργαζόμενοι εκεί έφυγαν και δεν ξαναγύρισαν.

Το συγκρότημα είχε στον αρχικό του σχεδιασμό μορφή φρουρίου με τέσσερις γωνιακούς πύργους, τάφρο και πύλη και περιλάμβανε τρίκλινη βασιλική, επισκοπικό μέγαρο με ψηφιδωτά δάπεδα και στοές με πεσσοστοιχίες. Μετά την αναχώρηση των Γότθων (485), η φρουριακή του οργάνωση καταργήθηκε και από την εποχή του Ιουστινιανού (527-565), λόγω της αναβάθμισης του ρόλου του επισκόπου, απέκτησε βιομηχανικών προδιαγραφών εγκαταστάσεις παραγωγής κρασιού και λαδιού και μεγάλες αποθήκες για τη συγκέντρωση της παραγωγής.

Σήμερα, ο επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί την οχύρωση με τρεις από τους πύργους της, τη βασιλική, το επισκοπικό μέγαρο, τα ψηφιδωτά δάπεδα της έπαυλης του 4ου αι., τους τάφους, τα πηγάδια, τον κεραμεικό κλίβανο και τους φούρνους του γυαλιού.

Υδροβιότοπος Αλιάκμονα - Έλος Αγαθούπολης

Το Δέλτα του Αλιάκμονα καλύπτει μία έκταση 40 000 στρεμμάτων. Μαζί με τις εκβολές των ποταμών Γαλλικού, Λουδία, Αξιού και τη λιμνοθάλασσα της Αλυκής Κίτρους διαμορφώνει ένα ενιαίο μωσαϊκό υγροτόπων από τα σημαντικότερα της Ευρώπης, με πολλές αξίες για τον άνθρωπο.

Στις όχθες του, σε πυκνή βλάστηση, ζουν η αλεπού, το τσακάλι, ο ασβός, το κουνάβι, η νυφίτσα, ο λαγός, η αγριόγατα και συχνά εμφανίζονται στα αναχώματά του λαγόγυροι και μυοκάστορες. Το σημαντικότερο όμως στοιχείο της πανίδας αυτού του υδροβιότοπου είναι τα πουλιά. Έχουν καταγραφεί διακόσια δεκαπέντε (215) είδη που φωλιάζουν, ξεχειμωνιάζουν ή σταθμεύουν κατά τη μετανάστευσή τους. Οι ερωδιοί είναι τα πιο χαρακτηριστικά από τα είδη αυτά. ’λλα είδη είναι οι λευκοτσικνιάδες, νυχτοκόρακες, χουλιαρομύτες και χαλκόκοτες (που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν), κορμοράνοι, γλαρόνια, θαλασσοσφυριχτές, δώδεκα είδη πάπιας, χήνες, αρπακτικά πουλιά, κ.ά. Δύο άλλα είδη πουλιών που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν είναι ο αργυροπελεκάνος και η λεπτομύτα.

Επίσης στον Αλιάκμονα υπάρχουν τριάντα τρία είδη ψαριών του γλυκού νερού, όπως το ενδημικό μαυροτσιρώνι (Rutilus Macedonicus), καθώς και βατράχια, νεροχελώνες, νερόφιδα, ενώ στο δέλτα του ζουν λαβράκια, κέφαλοι, χέλια κ.α. Η ανάμιξη του γλυκού με το αλμυρό νερό ευνοεί την ανάπτυξη των οστρακοκαλλιεργειών και κυρίως της μυδοκαλλιέργειας η οποία στην περιοχή αυτή αντιπροσωπεύει το 90% περίπου της συνολικής παραγωγής στην Ελλάδα. Περισσότερα από πεντακόσια (500) διαφορετικά είδη φυτών κοσμούν την περιοχή με τα χρώματα και τα αρώματά τους. Από τα πιο χαρακτηριστικά είναι ο κρίνος της θάλασσας (Pancratium maritimum), το κομπόχορτο (Ephedra distachya), η σαλβίνια (Salvinia natans), η αζόλη (Azolla filiculoides), κ.α.

Τα υλικά που εξακολουθεί να εναποθέτει ο ποταμός στο Δέλτα του, δημιουργούν μικρές αβαθείς λιμνοθάλασσες και αμμονησίδες. Πλούσια ενδημική βλάστηση καλύπτεται από θάμνους, στο περιβάλλον των οποίων αναπτύσσονται πάρα πολλά είδη ενδημικών εντόμων. Ψηλά δένδρα, όπως φτελιές, σκλήθρα, ιτιές, κ.ά., αποτελούν ιδανικό χώρο φωλεοποίησης για ερωδιούς και αρπακτικά πουλιά. Το έλος της Αγαθούπολης αποτελεί επί μέρους υγρότοπο του Δέλτα. Είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα τμήματά του με την ευκολότερη πρόσβαση και έχει δημιουργηθεί από τα φερτά υλικά του Αλιάκμονα. Στο έλος υπάρχουν όλα τα είδη πτηνών που παρατηρούνται στο Δέλτα. Ευνοούνται όμως τα υδροβατικά είδη (φοινικόπτερα, χουλιαρομύτες, ερωδιοί) που βρίσκουν τροφή στα ρηχά νερά. Τον χειμώνα συγκεντρώνονται χιλιάδες υδρόβια πτηνά, όπως παπιά, χήνες, κύκνοι και βουτηχτάρια. Στις λασπώδεις εκτάσεις του φωλιάζει ο καλαμοκανάς.

Στη Νέα Αγαθούπολη βρίσκεται το θεματικό περίπτερο του υγρότοπου του δέλτα του Αλιάκμονα και της Αλυκής Κίτρους. Ο χώρος αυτός λειτουργεί στα πλαίσια της Προγραμματικής Σύμβασης για την προστασία και ανάδειξη της περιοχής Δέλτα Αξιού, Λουδία, Αλιάκμονα, Γαλλικού και Αλυκής Κίτρους. Σκοπός της λειτουργίας του περιπτέρου είναι η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των αρμόδιων φορέων και του κοινού για την ανεκτίμητη οικολογική αξία της περιοχής. Με βάση αυτό το περίπτερο οργανώνονται επισκέψεις στο έλος της Αγαθούπολης, στο υπόλοιπο τμήμα του Δέλτα, αλλά και στην Αλυκή Κίτρους.

Θεματικό Περίπτερο Νέας Αγαθούπολης

Διεύθυνση: Νέα Αγαθούπολη, Τηλ.: 2353.51677 Τ.Κ. 60066 - Ν. ΠΙΕΡΙΑΣ.

Καθεστώς Προστασίας

Σύμφωνα με το υφιστάμενο νομικό καθεστώς προστασίας η περιοχή του Δέλτα του Αλιάκμονα και της Αλυκής Κίτρους μαζί με τα Δέλτα των ποταμών Γαλλικού, Λουδία και Αξιού έχει αναγνωριστεί και προστατεύεται ως:
Υγρότοπος διεθνούς σημασίας σύμφωνα με την Σύμβαση Ραμσάρ.
Περιοχή Ειδικής Προστασίας (οδηγία 79/409/ΕΟΚ για τη Διατήρηση των ’γριων Πουλιών).
Ειδικά Προστατευόμενη Περιοχή (Σύμβαση Βαρκελώνης για την προστασία της Μεσογείου από τη ρύπανση).

Υδροβιότοπος Αλυκής Κίτρους

Ανάμεσα στις πλούσιες φυσικές ομορφιές του Νομού Πιερίας, στο ακρωτήριο Αθερίδα, ξεχωρίζει ένας ιδιαίτερος τύπος υγρότοπου, η λιμνοθάλασσα της Αλυκής Κίτρους, συνολικής έκτασης περίπου 15.000 στρεμμάτων. Η λιμνοθάλασσα αυτή έχει δημιουργηθεί από τα φερτά υλικά μικρών ρεμάτων και του ποταμού Αλιάκμονα.

Στην έκταση αυτή μπορείτε να συναντήσετε σπάνια είδη τόσο από το φυτικό όσο και από το ζωικό βασίλειο. Σε οικοσυστήματα σαν κι αυτό με υψηλή αλατότητα, επιζούν μόνο ορισμένα χαρακτηριστικά είδη φυτών και οργανισμών.

Οι αμμοθίνες είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Λιμνοθάλασσας του Κίτρους και αποτελεί τη μεγαλύτερη σε πλάτος κι έκταση περιοχή με τέτοια βλάστηση στη Β. Ελλάδα. Εκεί επιβιώνουν ειδικά προσαρμοσμένα είδη, όπως ο κρίνος της θάλασσας (Pancratium maritimum), ένα από τα πιο όμορφα φυτά της ελληνικής χλωρίδας που προστατεύεται με ειδική νομοθετική ρύθμιση και οι εντυπωσιακές κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου αλμυρήθρες. Εκτός από τα φυτά, ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι οργανισμοί που βρίσκονται σε μεγάλη πυκνότητα και αποτελούν τροφή για τα πουλιά της περιοχής.

Χαρακτηριστικός οργανισμός, το μικρό Artemia Salina που αποτελεί τροφή ενός από τους εντυπωσιακότερους επισκέπτες της Αλυκής, του Φοινικόπτερου (Phinicopterus ruber). Το ροζ χρώμα των Φοινικόπτερων αποδίδεται στην κατανάλωση αυτών των ανόστρακων καρκινοειδών Artemia Salina. Μέχρι σήμερα έχουν παρατηρηθεί εκατόν εξήντα τρία (163) είδη πουλιών από τα οποία τα πενήντα ένα (51) φωλιάζουν στην περιοχή. Οι πληθυσμοί οκτώ ειδών που χρησιμοποιούν τον υγρότοπο είναι διεθνούς σημασίας. Τέτοια είδη είναι η χουλιαρομύτα, η βαρβάρα, η αβοκέτα, το νεροχελίδονο, ο λεπτόραμφος γλάρος, το γελογλάρονο, το νανογλάρονο και ο μαυροκέφαλος γλάρος.

Μέχρι το 1989 στην Αλυκή φώλιαζε η σημαντικότερη ποικιλία μαυροκέφαλων γλάρων (Larus melanocephalus). Σήμερα έχουν απομείνει ορισμένες οικογένειες και χρησιμοποιούν κατ' αποκλειστικότητα τον υγρότοπο μόνο για την αναπαραγωγή τους. Στη Λιμνοθάλασσα ανακαλύπτει κανείς τους πιο μεγάλους πληθυσμούς της μεσογειακής χελώνας ή ονυχοχελώνας (Testudo hermanni) σ΄ ολόκληρη την ήπειρό μας (250 ως 1000 χελώνες ανά στρέμμα). Σε διάφορα σημεία εντοπίζει κανείς επτά είδη από αμφίβια. Ανάμεσά τους κυριαρχούν οι βάτραχοι. Καταμετρήθηκαν επίσης δεκαπέντε διαφορετικά είδη από φίδια, σαύρες και χελώνες της ξηράς και του νερού.

Σε εφαρμογή της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, εντάχθηκε στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο «ΦΥΣΗ 2000» (NATURA 2000) η Αλυκή Κίτρους, με κωδικό GR 1250004.

Μεταξύ της Αλυκής Κίτρους και του Πλαταμώνα υπάρχουν ορισμένοι μικροί υγρότοποι. Χαρακτηριστικοί είναι το έλος μεταξύ Παραλίας και Ολυμπιακής Ακτής, οι εκβολές του Μαυρονερίου, και οι εκβολές των ρεμάτων στην παραλία του Λιτοχώρου. Οι μικροί αυτοί υγρότοποι φιλοξενούν κοινά είδη πουλιών (νερόκοτες, φαλαρίδες), αλλά και την σπάνια πετροτριλίδα. Τον χειμώνα φιλοξενούν παρυδάτια πουλιά.

Το Μακεδονικό Μουσείο

Στην περιοχή του Κολινδρού βρίσκεται το Μακεδονικό Μουσείο. Το Μουσείο ιδρύθηκε στις 3 Απριλίου 1992 και στεγάζεται σε μια παραδοσιακή κατοικία από το 1800 περίπου το οποίο συντηρήθηκε και διαμορφώθηκε κατάλληλα για την φιλοξενία του μουσείου. Επίσης και ο αύλειος χώρος διαμορφώθηκε κατάλληλα για την δυνατότητα φιλοξενίας των επισκεπτών. Το κτήριο έχει ισόγειο – ημιώροφο και έναν όροφο.Στο ισόγειο παρουσιάζονται: Ο Κολινδρός ανά τους αιώνες. Ιστορική αναδρομή στο παρελθόν από την νεολιθική εποχή μέχρι σήμερα. Οι πρόσφατες ανασκαφές στον οικισμό Παλιαμπέλων Κολινδρού. Έκθεση χειρόγραφων βιβλίων. Επαγγελματική και αγροτική ζωή. Στον ημιώροφο παρουσιάζονται: Το εργαστήριο υφαντικής. Η εκπαίδευση στον Κολινδρό. Έκθεση φωτογραφιών από τους πεσόντες υπέρ πατρίδος. Στον 1ο όροφο παρουσιάζονται: Έκθεση σπάνιων αντικειμένων. Οικογενειακή ζωή Κοινωνική ζωή.

Της Μπάρας το Πλατάνι

Το μεγαλύτερο πλατάνι της Ελλάδας. Βρίσκεται βόρεια του Κολινδρού Πιερίας ένα χιλιόμετρο από την περιοχή “Βίλες” μέσα σε δασώδη περιοχή. Έχει ηλικία πάνω από χίλια χρόνια, διάμετρο 5,25 μέτρα! Έχει περίμετρο 16,5μέτρα. Έχει αντέξει στον χρόνο, είναι ένα μνημείο της φύσης και ένα θαύμα της παγκόσμιας χλωρίδας. Έχει καεί από την μεριά της κουφάλας του, από φωτιά πού πήρε, αλλά αυτό ακόμα αντέχει και είναι ζωντανό. Στην κουφάλα του χωράνε εκατόν είκοσι πέντε όρθιοι άνθρωποι.

Πεδινές Περιοχές Πιερίας

Οι Πεδινές Περιοχές του Πιερικού Οικοσυστήματος είναι κατ' εξοχή οι χώροι όπου οι αγροτικοί, ημιαστικοί και αστικοί πληθυσμοί του Νομού αναπτύσσουν τις παραγωγικές τους δραστηριότητες.

Το έδαφος, το κλίμα και το φυσικό τους περιβάλλον επηρεάζονται από τα βουνά, τη θάλασσα και τους υδροβιότοπους που τις περιβάλλουν.

Χλωρίδα Πιερίας

Η μικρή απόσταση από τη θάλασσα επιτρέπει την ανάπτυξη χαρακτηριστικών τύπων βλάστησης με πολλές ιδιαιτερότητες. Σε υψόμετρο από 0 έως 300μ. φύονται φρύγανα και γνωστά αγριολούλουδα της ελληνικής μεσογειακής χλωρίδας, όπως μαργαρίτες, παπαρούνες, πασχαλιές, αμάραντοι, μενεξέδες, καμπανούλες, κρίνοι, κυκλάμινα, μολόχες κ.α.

Στις όχθες των ποταμών και των ρεμάτων αναπτύσσονται μικρά άλση από πλατάνια, λεύκες, ακακίες, λυγαριές, ενώ διάσπαρτα στις υπόλοιπες περιοχές υπάρχουν ευκάλυπτοι, πικροδάφνες, συκιές, μουριές, κυπαρίσσια, βατόμουρα κ.α.

Επίσης στις πεδινές περιοχές καλλιεργούνται κυρίως σιτηρά, καπνός, καλαμπόκι, ρύζι, βαμβάκι, ζαχαρότευτλα, φράουλες, αμπέλια και ελιές. Ευδοκιμούν ακόμη πολλά οπωροφόρα δέντρα, όπως ακτινίδια, ροδακινιές, αχλαδιές, μηλιές, βερικοκιές, κερασιές, καθώς επίσης φουντουκιές και αμυγδαλιές.

Πανίδα Πιερίας

Η πανίδα στις πεδινές περιοχές περιλαμβάνει κυρίως κουνάβια, σκίουρους, αλεπούδες, λαγούς, μικρά τρωκτικά, μικρά αρπακτικά πτηνά, πέρδικες, ορτύκια, αηδόνια, κοτσύφια, καρακάξες, κοράκια, δεκαοχτούρες, περιστέρια, σπουργίτια, πελαργούς, χελιδόνια και άλλα αποδημητικά και ενδημικά πτηνά, ερπετά, όπως φίδια, χελώνες, σαύρες, καθώς και γρύλους, τζίτζικες και άλλα έντομα.

Τα εκτρεφόμενα είδη πανίδας που συχνότερα απαντώνται είναι κατσίκες, πρόβατα, χοίροι, βοοειδή, κουνέλια, όρνιθες και άλλα είδη πουλερικών. Υπάρχουν επίσης ορισμένες σημαντικές μονάδες που εκτρέφουν αγριογούρουνα και στρουθοκαμήλους.

Τα συχνότερα κατοικίδια είδη είναι οι σκύλοι, οι γάτες, τα άλογα σε ορισμένα αγροκτήματα, τα μουλάρια και τα γαϊδούρια στις αγροτικές περιοχές.

Θαλάσσιες Περιοχές

Ο ζωντανός κόσμος στον θαλάσσιο χώρο της Πιερίας προσφέρει μεγάλο πλούτο σε είδη χλωρίδας και πανίδας.

Φυτά: Μακρόφυτα, όπως Λιβάδια Ποσειδωνίας (φανερόγαμα), «κιστοζέιρα» (είδος φύκης) κ.α.

Μικροοργανισμοί: Φυτοπλαγκτόν (Διάτομα), ζωοπλαγκτόν.

Εχινοδέρματα: Αστερίες, αχινοί.

Καρκινοειδή: Γαρίδες, καραβίδες, καβούρια, γάμπαρη, ανόμουρα.

Δίθυρα: Μύδια, στρείδια, χτένια, κυδώνια, αχιβάδες.

Κεφαλόποδα: Καλαμάρια, χταπόδια, σουπιές.

Γαστερόποδα: Πεταλίδες.

Πολύχαιτοι Δακτυλιοσκώληκες: Διάφοροι τύποι σκωλήκων θαλάσσιου βυθού.

Ψάρια: Γλώσσες, μουρμούρες, τσιπούρες, λαβράκια, κέφαλοι, λυθρίνια, συναγρίδες, φαγκριά, μπαρμπούνια, ζαργάνες και κουτσομούρες. Επίσης γόπες, σαρδέλες, σαυρίδια, γαύροι, σκουμπριά, μπακαλιαράκια, σπάροι, χιόνες, μελανούρια, δράκαινες, σκορπιοί, φανάρια (πεσκαδρίτσες) και χελιδονόψαρα.

Πτηνά: Γλάροι σε όλη την παράκτια έκταση. Ιδιαίτερα στους παράκτιους υγρότοπους, ασημόγλαροι, μαυρόκοτες, αγριόπαπιες, αγριόχηνες, χουλιαρομύτες, κορμοράνοι, σταχτοτσικνιάδες και πελαργοί.

Κλίμα

Το ήπιο, υγρό, παραθαλάσσιο και πεδινό κλίμα παράλληλα με το ξηρό και ψυχρό των ημιορεινών και ορεινών τοποθεσιών της περιοχής διαμορφώνουν ένα κλιματολογικό περιβάλλον και έναν τόπο ιδανικό για επίσκεψη σ' όλη τη διάρκεια του έτους για κάθε απαιτητικό επισκέπτη της Πιερίας