Σβορώνος Πιερίας: Κωμόπολη 2000 κατοίκων

Ο Σβορώνος είναι μεγάλος οικισμός της Πιερίας, με 1.948 κατοίκους (απογραφή 2011). Το χωριό είναι ανομοιογενές από άποψη προέλευσης κατοίκων, καθώς εκτός από ντόπιους, υπάρχουν Πόντιοι και πρόσφυγες. Αρκετοί από τους κατοίκους είναι γεωργοί και οι κύριες καλλιέργειες είναι ο καπνός, οι φράουλες (δραστηριοποιείται σχετικός συνεταιρισμός[1]) και τα ακτινίδια. Μέχρι το 1953 το χωριό ονομαζόταν Κολοκούρι, από το κούρεμα των προβάτων στην ουρά και κοντά στην κοιλιά (παλαιότερα ήταν η κτηνοτροφία η κύρια ασχολία). Πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου. Από τα σημαντικότερα έθιμα στο χωριό είναι το κάψιμο του καρνάβαλου, ενώ την Καθαρά Δευτέρα οι γυναίκες μαζεύονται σε ένα πηγάδι στην πλατεία και καθαρίζουν τα μαγειρικά τους σκεύη με στάχτη. Η απόσταση του οικισμού από την Κατερίνη είναι 3 χιλιόμετρα.

ο Σβορώνος αποτελεί μέρος της Δημοτικής Κοινότητας Σβορώνου, με 3 συνολικά οικισμούς. Στη Δημοτική Κοινότητα ανήκουν επίσης :
η Αγία Βαρβάρα , με 69 κατοίκους.

Στην Αγία Βαρβάρα υπάρχει ένας συνοικισμός Ρωσοπροσφύγων και στρατόπεδο. Ως το 1965 ονομαζόταν Νέοι Ρωσοπρόσφυγες.
το Προσήλιο , με 158 κατοίκους, με βάση τα στοιχεία της απογραφής του 2011.
Υποδομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Σβορώνο υπάρχουν δεξαμενές ύδρευσης , που εξυπηρετούν και τη γειτονική Κατερίνη. Έχει επίσης ένα εξαθέσιο Δημοτικό Σχολείο, ένα διθέσιο νηπιαγωγείο, γηροκομείο, ιερατική σχολή και ο κεντρικός ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Αντώνιο. Από αθλητική άποψη, ο ΓΑΣ Σβορώνος αγωνίζεται από το 2007-08 στην Δ΄ Εθνική Κατηγορία στο ποδόσφαιρο. Το κολυμβητικό τμήμα του ΓΑΣ Σβορώνου ιδρύθηκε το 1980 και ήταν το πρώτο στην Ελλάδα σε επίπεδο επαρχίας. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού ιδρύθηκε το 1970.
Ιστορικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Κολοκούρι, όπως ονομαζόταν τότε το χωριό, έγινε η τελευταία σύγκρουση μεταξύ του ελληνικού και του τουρκικού στρατού κατά την απελευθέρωση της Κατερίνης. Η μάχη έγινε στις 15-16 Οκτωβρίου 1912 και σε αυτήν σκοτώθηκαν ο Συνταγματάρχης Σβορώνος, Κεφαλονίτης στην καταγωγή, ο Ανχης Δημήτριος Νίκας και ο 17χρονος εθελοντής από την Κρήτη, Κονταξάκης. Το μνημείο που στήθηκε προς τιμήν των ηρώων βρίσκεται έξω από τη Νεοκαισάρεια, λίγο πριν από το Πλατανόδασος του χωριού.

Ο περιηγητής και στρατιωτικός Νίκος Σχοινάς (1844- 1912) αναφέρει το χωριό Κολοκούρι και λέει ήταν ένα από τα τρία χωριά της Κατερίνης, που είχε τρεις υδρόμυλους για το άλεσμα του σιταριού, πεδινό τσιφλίκι, με 30-40 σπίτια .