Η Σίφνος είναι νησί μεσαίου μεγέθους στις δυτικές Κυκλάδες. Απέχει περίπου 130 χιλιόμετρα ή 80 ναυτικά μίλια από τον Πειραιά. Έχει έκταση 73,942 τετραγωνικών χιλιομέτρων, μήκος 15 χιλιόμετρα και πλάτος 7,5 χιλιόμετρα. Η ακτογραμμή της είναι περίπου 70 χιλιόμετρα, και έχει μόνιμο πληθυσμό 2,625 κατοίκους (απογραφή 2011).
Η Σίφνος έχει μεγάλη παράδοση στην αγγειοπλαστική και στη μαγειρική, καθώς είναι η γενέτειρα του Νίκου Τσελεμεντέ.
Η Σίφνος διασχίζεται από τέσσερις παράλληλες οροσειρές με κυριότερες κορυφές του Προφήτη Ηλία (682 μ.), στο κέντρο, και του Αγίου Συμεών (463 μ.) στα βόρεια. Κυριώτερα ακρωτήρια της Σίφνου είναι: του Αγ. Φιλίππου (ΒΔ.), το Ακρ. Νάπος (Α.), και το Ακρ. Κοντό (Ν.) Οι ακτές του νησιού σχηματίζουν τους παρακάτω όρμους: Όρμος Αγίου Γεωργίου (ΒΔ.), των Καμαρών (Δ.),ο όρμος Βαθύ (ΝΔ),ο όρμος Φυκιάδα(Ν) ο Πλατυγιαλός(ΝΑ),οΦάρος και η Φασολού (Α),ο όρμος Σεράλια (ΒΑ). Νότια της Σίφνου βρίσκεται η μικρή νησίδα Κιτριανή.
Το έδαφος της Σίφνου αποτελείται από πετρώματα γρανίτη, αργιλώδη ψαμμίτη λίθο ή σχιστόλιθους, ασβεστόλιθους κ.λπ. Περιέχει και ορυκτό πλούτο όπως μεταλλεύματα σιδήρου, χαλκού, μολύβδου, μαγγανίου, γαληνίτη, μαγνησίου κ.λπ. Στην αρχαιότητα διέθετε και μεταλλεία χρυσού και αργύρου καθώς και λατομεία «Σιφναίου Λίθου» από τα οποία κατασκευάζονταν περίφημα επιτραπέζια είδη όπως τα «σίφνια ποτήρια».
Προϊόντα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γενικά το κλίμα της Σίφνου είναι εύκρατο και υγιεινό, όπως όλων των Κυκλάδων, και το έδαφός της είναι αρκετά εύφορο. Κυριότερα προϊόντα που παράγονται είναι τα κεραμικά (η Σίφνος ήταν γνωστή από την αρχαιότητα για τα κεραμικά της), δημητριακά, λάδι,κρασί, όσπρια, φρούτα, τυριά - τα πιο γνωστά είναι η μανούρα και η μυζήθρα, εξαιρετικής ποιότητας μέλι (θυμαρίσιο) καθώς και υφαντά βαμβακερά.
Χωριά και παραλίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διοικητικά η Σίφνος υπάγεται στην επαρχία Μήλου. Παλαιότερα αποτελούνταν από δύο κοινότητες, της Απολλωνίας (με 10 χωριά) και του Αρτεμώνα (με 5 χωριά) που αποτελούσαν ένα δήμο. Τα χωριά της Σίφνου είναι: Απολλωνία (είναι η πρωτεύουσα από το 1836 και πήρε το όνομά της από τον θεό Απόλλωνα), Άνω Πετάλι, Εξάμπελα, Κάτω πετάλι, Καταβατή, Αρτεμώνας (είναι το μεγαλύτερο χωριό και πήρε το όνομά του από τη θεά Άρτεμη) και το Κάστρο. Στο Κάστρο λειτουργεί αρχαιολογικό μουσείο και επίσης στην είσοδό του βρίσκεται το παλιό Δημοτικό Σχολείο στο χώρο του οποίου κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες διοργανώνονται σημαντικές εκθέσεις καλλιτεχνών. Οι παραλιακοί οικισμοί του νησιού είναι οι Καμάρες (λιμάνι), το Βαθύ, ο Φάρος, η Χερρόνησος, ο Πλατύς Γυαλός.
Οι σημαντικότερες παραλίες βρίσκονται στο Γλυφό, στη Φασολού, στο Φάρο, στα Σεράλια (η παραλία του Κάστρου και το αρχαίο λιμάνι της Σίφνου), στο Αποκοφτό, στα Βρουλίδια, στον Πλατύ Γιαλό, στις Καμάρες και στο Βαθύ.
- Τα κύρια αξιοθέατά της περιλαμβάνουν το βενετικό χωριό Κάστρο που ήταν και η αρχαία πρωτεύουσα του νησιού, τον Προφήτη Ηλία τον αψηλό, τον Άγιο Συμεών (με θέα προς τις Καμάρες), τον αρχαιολογικό χώρο του Αγίου Ανδρέα, και το Μοναστήρι της Παναγίας της Χρυσοπηγής σκαρφαλωμένο στον βράχο (πολιούχος της Σίφνου).
Σχολεία της Σίφνου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη Σίφνο λειτουργούν δύο Νηπιαγωγεία, ένα Δημοτικό σχολείο, ένα Γυμνάσιο με Λυκειακές τάξεις και ένα Επαγγελματικό Λύκειο με τομείς Πληροφορικής και Δικτύων, Ηλεκτρολόγων, Μηχανολόγων, Οικονομίας-Διοίκησης και Τουριστικών. To σύγχρονο τριτάξιο Γυμνάσιο Σίφνου έχει την αρχή του στο Ελληνικό Σχολείο ή Σχολαρχείο Σίφνου, που ιδρύθηκε από το νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος με Νόμο του Όθωνα το 1835. Το Δημοτικό σχολείο της Σίφνου είναι Δωδεκαθέσιο. Η ιδιομορφία του είναι πως στεγάζεται σε τρια διαφορετικά κτίρια, είναι τριεδρικό, διότι δεν υπάρχει στο νησί ανάλογα μεγάλο κτίριο ώστε να καλύψει τις ανάγκες ενός δημοτικού σχολείου. Έτσι, οι τάξεις είναι μοιρασμένες σε αίθουσες που στεγάζονται στα κτίρια: Απολλωνίας, Αρτεμώνα, Δραγάτση.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αρχαία χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Σίφνος κατά τον Πλίνιο ονομαζόταν αρχικά «Μεροπία» και «Άκίς», ενώ κατά τον Στέφανο τον Βυζάντιο «Μερόπη». Το σημερινό όνομά της πήρε από τον Σίφνο, γιο του μυθικού αττικού ήρωα Σουνίου.
Νοτιοανατολικά της σημερινής Απολλωνίας, στο λόφο του Αγίου Ανδρέα βρίσκονται διπλά τείχη προελληνικής Ακρόπολης, που αποδεικνύουν την ύπαρξη πόλης από εκείνη την εποχή αγνώστου όμως ονόματος. Το εξωτερικό τείχος μοιάζει μ΄ εκείνο της Τροίαςκαι της Μυκηναϊκής εποχής. Στο ίδιο σημείο βρέθηκαν πολλά αγγεία και τάφοι της ίδιας ιστορικής περιόδου.
Πρώτοι κάτοικοι του νησιού πιθανολογούνται οι Κάρες και οι Κρήτες. Ο Ηρόδοτος θεωρεί ότι ήταν οι Ίωνες, άποικοι των Αθηναίων. Στους κλασικούς χρόνους στο νησί υπήρχε σπουδαία πόλη που ο Ηρόδοτος την αποκαλεί Άστυ, που εντοπίσθηκε στη σημερινή θέση Σεράλια ήΚάστρο (στα ανατολικά). Στη πόλη αυτή υπήρχε Πρυτανείο, Λευκόφρυξ Αγορά, κτισμένη από παριανό λευκό μάρμαρο, μεγάλος ναός και θέατρο του Διονύσου.
Η αρχαία Σίφνος είχε γίνει πολύ γνωστή από τα χρυσωρυχεία και αργυρωρυχεία της, από τα οποία οι Σίφνιοι είχαν γίνει πολύ πλούσιοι. Μάλιστα, γύρω στο 525 π.Χ., οι Σίφνιοι δημιούργησαν στους Δελφούς ένα από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια του ιερού, τον Θησαυρό των Σιφνίων, χρησιμοποιώντας ένα δέκατο των εισοδημάτων από τα χρυσωρυχεία τους, τον οποίο διακόσμησαν πλουσιοπάροχα με σκοπό να καταπλήξουν τους υπόλοιπους Έλληνες. Αργότερα, όμως, είτε λόγω εξάντλησης κοιτασμάτων, είτε λόγω κατακλυσμού των σηράγγων από θάλασσα παρήκμασε οικονομικά.
Μεσαιωνικοί χρόνοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Σίφνος μαζί με τις άλλες Κυκλάδες καταλήφθηκε από Βενετούς ευγενείς το 1207, 3 χρόνια μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης απο τους Σταυροφόρους και εντάχθηκε στο Δουκάτο της Νάξου. Με την επανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1261 η Σίφνος ξαναέγινε τμήμα της και τη διοικούσαν διάφοροι Έλληνες διοικητές.
Ο πόλεμος όμως Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και Βενετίας το 1296 οδήγησε στην κατάληψη των νησιών και πάλι απο τη Βενετία.Συγκεκριμένα το 1307 ο Γιαννούλης ντα Κορούνια (από την ισπανική πόλη Κορούνια), ιππότης του Τάγματος του Αγίου Ιωάννηκατέλαβε τη Σίφνο, αποκήρυξε την υποτέλεια του στο Τάγμα και ανακηρύχθηκε ανεξάρτητος ηγεμόνας, παρά τις διαμαρτυρίες του Δούκα. Το 1347 ο Τούρκικος στόλος λεηλατεί τα νησιά και τα υποχρεώνει να γίνουν φόρου υποτελείς.
Το 1494 η Σίφνος ξαναπερνά στη διοίκηση της Βενετίας και αυτή την παραχωρεί στην οικογένεια Γκοζαντίνι, απο τις ισχυρότερες της εποχής. Οι Γκοζαντίνι κατόρθωσαν να διασωθούν από όλες τις πολιτικές θύελλες της εποχής. Το 1607 ο Άντζελο Γκοζαντίνο διοικούσε 6 νησιά, τη Σίφνο, Κύθνο, Κίμωλο, Φολέγανδρο, Γυάρο και Σίκινο. Το 1617 όμως τελικά η Σίφνος προσαρτήθηκε στους Οθωμανούς. Ενθύμια της εξουσίας τους βρίσκουμε τα οικόσημα τους στο Κάστρο της Σίφνου.
Αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Σίφνος φημίζεται για την αρχιτεκτονική των οικισμών της. Τα σπίτια, κατάλευκα με συνδυασμούς ορθογώνιων όγκων, διατάσσονται γύρω από τα πλακόστρωτα σοκάκια με τους επιμελημένα ασβεστωμένους αρμούς, με τρόπο που δημιουργείται μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ποικιλομορφία. Ο οικισμός του Κάστρου ξεχωρίζει με την μεσαιωνική αρχιτεκτονική του και την αμυντικού χαρακτήρα ρυμοτομία του. Χαρακτηριστικό επίσης του νησιού είναι οι ξερολιθιές που ακολουθώντας την μορφολογία του εδάφους δημιουργούν επίπεδες καλλιεργήσιμες ζώνες (λουριά). Στις παραλίες σήμερα υπάρχουν οικισμοί, ενώ κατά το παρελθόν υπήρχαν μόνο τα αγγειοπλαστεία, όπου αρκετά από αυτά σώζονται και λειτουργούν μέχρι σήμερα.
Γαστρονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο σεφ, Νίκος Τσελεμεντές, κατάγεται από τη Σίφνο. Καταγόταν απ το χωριό Εξάμπελα της Σίφνου και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου τέλειωσε το Γυμνάσιο. Αυτό έχει προσδώσει στο νησί μία κουλτούρα μαγειρικής.
Κάθε χρόνο στις αρχές Σεπτεμβρίου διοργανώνεται στη Σίφνο το Φεστιβάλ Κυκλαδικής Γαστρονομίας «Νικόλαος Τσελεμεντές», όπου αντιπροσωπείες από τα νησιά των Κυκλάδων και όχι μόνο συγκεντρώνονται και επιδεικνύουν τις παραδοσιακές τους συνταγές και γεύσεις.
Παράλληλα η ευρεία χρήση των αγγείων που παράγονταν στη Σίφνο έχει κάνει διάσημες δύο συνταγές που παρασκευάζονται στα αντίστοιχα πήλινα σκεύη. Η πρώτη είναι το μαστέλο το οποίο πήρε την ονομασία του από το ομώνυμο σκεύος στο οποίο ψήνεται και η δεύτερη είναι η ρεβιθάδα. Εκτός αυτών άλλα παραδοσιακά σιφνέικα φαγητά είναι τα εξής: καπαροσαλάτα, ρεβιθοκεφτέδες, μελόπιτες, αμυγδαλωτά, παστέλια.
Αγγειοπλαστική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημαντικό ρόλο στη ζωή της Σίφνου κατείχε και κατέχει η αγγειοπλαστική. Στην ανάπτυξη της αγγειοπλαστικής συνέβαλε η γεωλογική σύσταση του νησιού, λόγω του ότι το πλούσιο σε άργιλο έδαφος της απετέλεσε εξαιρετική πρώτη ύλη. Η ιστορία της ανάγεται αρκετούς αιώνες πίσω, αλλά την μεγαλύτερη άνθιση της γνώρισε τον 19ο αιώνα όπου οι σίφνιοι αγγειοπλάστες εξήγαγαν τα προϊόντα τους σε όλη την χώρα. Με την πάροδο του χρόνου οι αγγειοπλάστες της Σίφνου εγκαταστάθηκαν σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, στις Κυκλάδες, στη Χίο, στην Κρήτη, στα νησιά του Αργοσαρωνικού, μεταφέροντας την τέχνη τους. Στην περιοχή του Αμαρουσίου στην Αθήνα δημιούργησαν πολλά εργαστήρια και συνοικίες. Τα αγγειοπλαστεία εγκαθίστανται, μετά την εξάλειψη της πειρατείας, στις παραλίες, διευκολύνοντας έτσι την ασφαλή μεταφορά με τα καΐκια.
Στο νησί σήμερα λειτουργούν αρκετά αγγειοπλαστεία, τα οποία συνεχίζοντας την παράδοση, κατασκευάζουν τα παραδοσιακά χρηστικά αγγεία αλλά και διακοσμητικά έργα τέχνης.
Ο Δήμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Δήμος Σίφνου | |
| Δήμος | |
 | |
| Χώρα |  Ελλάδα |
| Έδρα | Απολλωνία |
| Διοίκηση | |
| • Δήμαρχος | Ανδρέας Μπαμπούνης |
| Διοικητική διαίρεση | |
| • Αποκ. διοίκηση | Αποκεντρωμένη διοίκηση Αιγαίου |
| • Περιφέρεια | Νοτίου Αιγαίου |
| • Περιφ. ενότητα | Μήλου |
| Διαμέρισμα | Νησιά Αιγαίου |
| Νομός | Κυκλάδες |
| Έκταση | 73,9 km2 |
| Πληθυσμός | 2.625 (απογραφή 2011) |
Ο δήμος Σίφνου περιλαμβάνει το νησί της Σίφνου καθώς και τις γύρω νησίδες.
Αναλυτικά οι οικισμοί και οι νησίδες που αποτελούν τον δήμο Σίφνου:
- Δ.δ. Απολλωνίας [ 1.593 ]
- η Απολλωνία [ 942 ]
- το Βαθύ [ 46 ]
- οι Καμάρες [ 188 ]
- το Κάστρο [ 101 ]
- το Κάτω Πετάλι [ 117 ]
- η Κιτριανή (νησίδα) [ 0 ]
- ο Πλατύς Γιαλός [ 111 ]
- ο Φάρος [ 85 ]
- η Χρυσοπηγή [ 4 ]
- Δ.δ. Αρτεμώνος [ 849 ]
- ο Αρτεμώνας [ 744 ]
- η Αγία Μαρίνα [ 49 ]
- το Τρουλάκι [ 9 ]
- η Χερρόνησος [ 47 ]
Με την εφαρμογή της νέας διοικητικής διαίρεσης της χώρας κατά το Πρόγραμμα Καλλικράτης το 2011, ουδεμία μεταβολή επήλθε στο Δήμο, σύμφωνα με το άρθρο 1,§ 2.29.Γ. αυτού.
Δήμαρχοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Δήμος συστάθηκε το 1835 αρχικά και καταργήθηκε το 1912. Επανασυστάθηκε ως Δήμος το 1997.[1]
Δήμαρχοι Σίφνου 1999- σήμερα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1999-2010: Ιωάννης Γεροντής
- 2011- σήμερα: Ανδρέας Μπαμπούνης (επανεξελέγη ως υποψήφιος της Ανανεωτικής Κίνησης Σίφνου το 2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗ ΓΡΑΦΕΤΕ GREEKGLISH !