Τι είναι η διατροφική ετικέτα και πώς την διαβάζουμε;

Η διατροφι

Της Νίκης Χρυσοπούλου

Η διατροφική ετικέτα  αναφέρει πληροφορίες που αφορούν το τρόφιμο, όπως είναι τα συστατικά του, το ποσοστό περιεκτικότητας των συστατικών του ανά συσκευασία ή ανά μερίδα ή/και ανά 100 γρ αυτού, η διάρκεια διατήρησής του, το βάρος του, η ημερομηνίες παραγωγής, συσκευασίας, λήξης κ.α. Πολλές
φορές αναφέρονται επιπλέον και κάποιες ειδικές χαρακτηριστικές ιδιότητες του προϊόντος , το όνομα ή η διεύθυνση του παραγωγού, η χώρα προέλευσης του τροφίμου καθώς επίσης και πληροφόρηση για το αν το τρόφιμο αποτελεί προϊόν γενετικών τροποποιημένων τροφίμων, αν είναι βιολογικής καλλιέργειας κ.α. Σε όλα τα συσκευασμένα τρόφιμα αναγράφεται υποχρεωτικά η διατροφική τους ετικέτα. Υπάρχουν δύο μορφές καταγραφής ετικέτας που επιτρέπονται και αφορούν τα θρεπτικά στοιχεία. Και οι δύο πρέπει να δηλώνουν το ενεργειακό περιεχόμενο του τροφίμου ή του ποτού στην κορυφή της λίστας. Η πρώτη μορφή ετικέτας θα πρέπει να παρέχει επιπλέον την ποσότητα πρωτεϊνών, υδατανθράκων και λιπών στα τρόφιμα. Η δεύτερη μορφή ετικέτας θα πρέπει να αναγράφει την ενέργεια, τις ποσότητες πρωτεΐνης, υδατανθράκων και λιπών, αλλά πρέπει να προσθέσει και τα κορεσμένα λιπαρά, τις φυτικές ίνες και το νάτριο. Και στις δύο περιπτώσεις, οι ετικέτες μπορεί να περιέχουν, επίσης, τις ποσότητες ζάχαρης, αμύλου, μονοακόρεστων λιπαρών οξέων, πολυακόρεστων λιπαρών οξέων και χοληστερόλης ή οποιαδήποτε από τα αναγνωρισμένα ανόργανα στοιχεία ή βιταμίνες. Συνήθως το συστατικό που περιέχεται σε μεγαλύτερη ποσότητα αναγράφεται πρώτο και αυτό που περιέχεται σε μικρότερη ποσότητα τελευταίο. Γίνεται αντιληπτό ότι η ορθή εφαρμογή των πληροφοριών που υπάρχουν στις ετικέτες των τροφίμων (π.χ. ημερομηνίες λήξης, οδηγίες χειρισμού του τροφίμου και προειδοποιήσεις για αλλεργίες) μπορεί να βοηθήσει τους καταναλωτές να προστατευτούν από αθέμιτες ασθένειες που προκαλούνται από τα τρόφιμα, και από αλλεργικές αντιδράσεις. Δεν απαιτείται η επισήμανση της απουσίας τους, εκτός αν ένα προϊόν προορίζεται για έναν πληθυσμό που έχει μια συγκεκριμένη αλλεργία ή τροφική δυσανεξία (π.χ. προϊόντα χωρίς γλουτένη).Έτσι για κάθε τρόφιμο, προτάθηκε να αναγράφεται σαφώς στο εμπρόσθιο μέρος της συσκευασίας η περιεκτικότητα σε θερμίδες, λίπη, κορεσμένα λίπη, σάκχαρα και νάτριο, βασικό συστατικό του αλατιού, ανά μερίδα του προϊόντος. Επιπλέον, πρέπει να αναγράφεται το ποσοστό των συνιστώμενων ημερήσιων προσλήψεων για έναν οργανισμό, που καλύπτεται για κάθε συστατικό.

Παράδειγμα αναγραφής Ενδεικτικών Ημερήσιων Προσλήψεων.

       Δεν θα πρέπει να καταναλώνεται ποτέ κάποιο προϊόν μετά από την ημερομηνία λήξης του. Πρέπει να δοθεί  προσοχή ακόμα και στον τρόπο συντήρησης του τροφίμου πριν και μετά το άνοιγμά του.  Τέλος, οι καταναλωτές θα ήταν χρήσιμο να μη «διαβάζουν» μόνο τα ποσά θερμίδων, ζάχαρης  και λίπους που περιέχει ένα τρόφιμο αλλά να δίνουν προσοχή και σε άλλα συστατικά όπως το Νάτριο, τα κορεσμένα λιπαρά, τα πολυακόρεστα λιπαρά, τις φυτικές ίνες και τις βιταμίνες του. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο,  θα είναι πλέον σε θέση να αντιλαμβάνονται καλύτερα όχι μόνο την περιεκτικότητα των μερίδων κάθε τροφίμου σε θερμίδες, αλλά και σε συστατικά των οποίων η ισορροπημένη πρόσληψη είναι καίρια για την υγεία.