Συνέντευξη με τη Ζωή Μουράτογλου

Φώτο Γιώργος Τόλιος 

Της Έλενας Καρρά

Η Ζωή Μουράτογλου είναι μιά νέα τραγουδίστρια – δημιουργός, με ιδιαίτερη χροιά και ταλέντο, που ξεκινά και επίσημα πλέον τη μουσική της πορεία στα μουσικά δρώμενα της χώρας.

Ζωή, μίλησέ μας για το πως και πότε έγινε για σένα η αρχή.

Είναι λίγο δύσκολο να προσδιορίσεις την αρχή! Δηλαδή, η αρχή ποιου πράγματος; Επαγγελματικά ξεκίνησα να τραγουδάω το 2007, ερασιτεχνικά θα έλεγα πολύ νωρίτερα, από σχολικές γιορτές, χορωδίες κλπ. Η ενασχόλησή μου με μουσικό όργανο ξεκίνησε σε ηλικία 7 ετών, με μαθήματα πιάνου. Αλλά η αγάπη για τη μουσική υπήρχε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου! Και σίγουρα καλλιεργήθηκε στο σπίτι μου, όταν τις Κυριακές ακούγαμε όλοι μαζί βινύλια από το πικάπ και διάλεγε ο καθένας ένα με τη σειρά του! Και με τις κασέτες του πατέρα μου στο αυτοκίνητο!

Έχεις εμπειρία ετών από την ενασχόλησή σου με τη μουσική και τις ζωντανές εμφανίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ας σταθούμε λίγο στις πιο χαρακτηριστικές στιγμές.

Κάθε εμπειρία προφανώς είναι ξεχωριστή και πάντα κάτι σου αφήνει που σε βοηθάει να εξελιχθείς. Στα 8 χρόνια που ασχολούμαι επαγγελματικά με τη μουσική έχω συναντήσει πραγματικά καταπληκτικούς συνεργάτες, που αρκετοί έγιναν και φίλοι. Αντίστοιχα, έχω βιώσει προφανώς και πολύ άσχημες εμπειρίες, από τις οποίες όμως βγήκα πιο δυνατή.

Φώτο Ειρήνη Χριστοπούλου

Όμως, είναι απίστευτο το πόσους ορίζοντες σου ανοίγει η ζωή στο εξωτερικό, και φυσικά όχι μόνο μουσικά. Στο Άμστερνταμ ήρθα σε επαφή με πολλά και διαφορετικά πράγματα που δεν είχα βρει στην Ελλάδα μέχρι τότε. Συμμετείχα πχ, και ως σολίστ, σε μια gospel χορωδία! Επίσης συμμετείχα και σε μια γρηγοριανή εκκλησιαστική χορωδία, με την οποία κάναμε τη λειτουργία Κυριακή πρωί, όπου εκτός από εμένα και την κολλητή μου, τα υπόλοιπα μέλη ήταν από 60 ως 80 ετών! Αλλά βασικά στο Άμστερνταμ ήρθα σε επαφή και συνεργάστηκα με μουσικούς από όλο τον κόσμο, και γνώρισα τα blues και την κουλτούρα του jam. Ένα βράδυ, σκέψου, στη Bourbonstreet (το αγαπημένο μου μπαράκι) βρέθηκα να τζαμάρω με την μπάντα της Joss Stone, ενώ η ίδια χόρευε από κάτω! Μπορώ να πω ότι όλα αυτά με σημάδεψαν αρκετά στη μουσική μου εξέλιξη και έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους σε αυτό που κάνω τώρα. Την πρώτη φορά που μπήκα στη Bourbonstreet και άκουσα να παίζουν blues, ένιωσα ότι βρήκα το “σπίτι” μου.

Την τελευταία μου χρονιά στο Άμστερνταμ φτιάξαμε μια μπάντα, τους Phunk Bazaar, με τους οποίους έπαιξα για πρώτη φορά και δικά μου κομμάτια. Η εμπειρία του να παίζεις live και να βλέπεις τον κόσμο να χορεύει και να περνάει καλά με το υλικό σου δεν περιγράφεται με λόγια!

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το 1ο σου digital single σε ψηφιακή διανομή απο την 14 Music, με τίτλο «Παντού και πουθενά». Πρόκειται για μια διασκευή; Ποιοι συνετέλεσαν σ΄αυτή τη διασκευή;

Ναι, πρόκειται για διασκευή του “Manha de Carnaval” του Luiz Bonfa, από την ταινία Orfeu Negro (Black Orpheus). Το συγκεκριμένο κομμάτι μου άρεσε πολύ και παραξενεύτηκα που δεν υπήρχε ήδη ελληνική διασκευή, διότι θεωρώ ότι του ταιριάζει πολύ ο ελληνικός στίχος! Αντλώντας έμπνευση κι εγώ από το μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης, έγραψα ελληνικούς στίχους σε συνεργασία με τις φίλες μου Αριάδνη Λαδά και Κατερίνα Χονδρομπύλα, οι οποίες είναι και οι δύο εξαιρετικές στιχουργοί!

Οι μουσικοί που έχουν γράψει στο κομμάτι είναι ο Κωστής Βαζούρας στο σαξόφωνο, ο Άγγελος Παπαδάτος κοντραμπάσο, ο Γιάννης Σπηλιόπουλος κιθάρα, ο Χάρης Παναγιωτόπουλος τύμπανα και ο Γιάννης Νοταράς κρουστά. Η ηχογράφηση και η μίξη έχει γίνει στο Lizard Sound από το Δημήτρη Καρπούζα, και το mastering από το Γιάννη Βάλβη.

soul, funk, disco, swing, blues & rock. Υπάρχει κοινό, ενδιαφέρον και χώρος στην Ελλάδα του ποπ-λαϊκού για αυτά τα είδη μουσικής;

Φώτο Αρίων Κουρκουβέλης

Χαχα! Όλοι το ίδιο αναρωτιόμαστε! Σίγουρα είναι αρκετά πιο δύσκολα τα πράγματα από ό,τι αν ασχολούμουν με το λαϊκό ή ποπ τραγούδι. Όμως υπάρχει κοινό που εκτιμάει την καλή μουσική κάθε είδους και ψάχνεται.

Ας γυρίσουμε λίγο πίσω στους Phunk Bazaar και Snoozzz. Υπήρξες μέλος των γκρουπ; Αποκόμισες ωραίες εμπειρίες από αυτές τις συνεργασίες;

Για τους Phunk Bazaar τα είπα ήδη, το μόνο που έχω να προσθέσω είναι πως είναι μαγικό το πώς ενώνει η μουσική άτομα που προέρχονται από εντελώς διαφορετικές χώρες και κουλτούρες!

Οι Snoozzz ήταν ένα project το οποίο είχα πάρει μεν την πρωτοβουλία να στήσω εγώ, όμως στην ουσία εξελίχθηκε σε μια υπόθεση μεταξύ φίλων. Παίζαμε latin, reggae και ska διασκευές καθώς και original υλικό. Η χημεία μας στη σκηνή ήταν εκρηκτική! Ε κάποια στιγμή φύγαμε για μεταπτυχιακά, erasmus κλπ και τελείωσε κι αυτό όπως όλα τα ωραία. Όμως είναι υπέροχες οι αναμνήσεις και όλα τα μέλη είμαστε πολύ χαρούμενοι που το ζήσαμε αυτό!