Ο Μοσχοπόταμος είναι χωριό του Νομού Πιερίας. Βρίσκεται στις παρυφές των Πιερίων σε υψόμετρο 460 μέτρων, 20 χλμ. βορειοδυτικά της Κατερίνης και έχει 543 κατοίκους με βάση την απογραφή του 2011. Αποτελεί έδρα της ομώνυμης Τοπικής Κοινότητας του Δήμου Κατερίνης.
Έχει επίσης έναν Μορφωτικό Αθλητικό Σύλλογο, με την επωνυμία «Ελπίς Μοσχοποτάμου». Στην Κατερίνη δραστηριοποιείται και ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Δρυάνιστα», που καλύπτει 5 χωριά συνολικά[1].Σύμφωνα με στοιχεία[2], στις αρχές του 20ού αιώνα ο Μοσχοπόταμος είχε ένα σχολείο με συνολικά 301 μαθητές και τέσσερις δασκάλους.
Στο Μοσχοπόταμο δραστηριοποιείται Μορφωτικός και Πολιτιστικός Σύλλογος αλλά και καπνοπαραγωγική ομάδα, που καλύπτει τα γειτονικά χωριά καθώς επίσης και τη Ρητίνη και το Ελατοχώρι. Στο ποδόσφαιρο, η Α.Ε. Δρυάνιστα αγωνίζεται στην Α΄ ερασιτεχνική κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος της Ε.Π.Σ. Πιερίας.
Υπάρχει στο χωριό μονοθέσιο νηπιαγωγείο, διθέσιο Δημοτικό Σχολείο με 30 περίπου παιδιά, αγροτικό ιατρείο και ο κεντρικός ναός είναι αυτός του Αγίου Γεωργίου. Υπάρχει επίσης το ξωκλήσι των Αγίων Αποστόλων και η Αγία Παρασκευή, όπου βρίσκεται και το Κοιμητήριο. Στο χωριό βρίσκεται και μια μεγάλη γέφυρα, που χρονολογείται από τη βυζαντινή εποχή. Το κάψιμο της ρόκας είναι ένα έθιμο που επιβιώνει στο χωριό.
Τη δεκαετία του '80 ολοκληρώθηκε λιγνιτωρυχείο στο χωριό, το οποίο αξιοποιήθηκε κατάλληλα από τους κατοίκους.
Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το χωριό ως το 1926 ονομαζόταν Δρυάνιστα και την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν κεφαλοχώρι, με 1.200 Χριστιανούς Ορθοδόξους. Σε πίνακα της Υποδιοίκησης Κατερίνης (1913) η Δρυάνιστα αναφέρεται ότι είχε 1.366 συνολικά Ορθόδοξο πληθυσμό και 200 οικίες, γεγονός που δείχνει αύξηση του πληθυσμού του την περίοδο εκείνη. Το 1639 το χωριό αναφέρεται με το όνομα Δρυάνιστα (μάλλον από τις δρυς, δηλ. βελανιδιές). Το 1865 προήχθη από τσιφλίκι σε κεφαλοχώρι και την περίοδο της Τουρκοκρατίας απολάμβανε κάποιων προνομίων σε σύγκριση με άλλα χωριά. Μάλιστα, μαζί με τον Κολινδρό και το Λιτόχωρο, ήταν τα μόνα σημαντικά χωριά της περιοχής. Κάτοικοι του Μοσχοποτάμου έλαβαν μέρος στην Επανάσταση του 1878 και στουςΒαλκανικούς Πολέμους του 1912-13.
Σημαντικό στοιχείο της οικονομικής και κοινωνικής εξέλιξης του Μοσχοποτάμου στάθηκε η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων λιγνίτη, ο οποίος υπήρχε σε πολλούς λόφους γύρω από το χωριό. Ο λιγνίτης αυτός μεταφερόταν με ειδική σιδηροδρομική γραμμή, το ντεκοβίλ, που λειτούργησε περίπου ως το τέλος της δεκαετίας του '20.
Το Δεκέμβριο του 1943 το χωριό πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς και τους Έλληνες αντάρτες. Το Μάρτιο του 1944 το χωριό αφανίστηκε. Έπειτα από την πυρπόληση του χωριού, το Μοσχοχώρι, η Λαγοράχη, το Μελιάδι και το Τόξο αποσπάστηκαν ως κοινότητες από την Κοινότητα Μοσχοποτάμου. Χρόνια αργότερα, οι κάτοικοι επέστρεψαν στις εστίες τους και ασχολήθηκαν με την καλλιέργεια καπνού και με την κτηνοτροφία. Πολλοί, επίσης, Δρυανιστινοί αλλά και καταγόμενοι από τα παραπάνω τέσσερα χωριά εγκαταστάθηκαν στην Κατερίνη, στα μεγάλα αστικά κέντρα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη), σε άλλες περιοχές της Ελλάδας[3]αλλά και στο εξωτερικό.
Η Δρυάνιστα αναγνωρίστηκε ως Κοινότητα στις 9 Ιουλίου 1918 και εντάχθηκε στην επαρχία Πιερίας του Νομού Θεσσαλονίκης. Μετονομάστηκε σε Μοσχοπόταμο το 1926, με Αριθμό Αποφάσεως 346Α/4/10/1926, επειδή -σύμφωνα με την παράδοση- το ποτάμι ήταν σε καλή περιοχή και φαίνεται ότι ήταν πολύ καθαρό και μοσχομύριζε. Το 1949 η Κοινότητα υπήχθη στο νεοσυσταθέντα Νομό Πιερίας.
el.wikipedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗ ΓΡΑΦΕΤΕ GREEKGLISH !