Ολοκληρώθηκε το 21ο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο στη Βέροια

Ολοκληρώθηκε στη Βέροια το 21ο Τριήμερο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο «Υπομονή και καρτερία στη σύγχρονη εποχή κατά τον απόστολο Παύλο».

Έγιναν συνολικά 17 εισηγήσεις και πλούσιος επιστημονικός διάλογος.

Μετά την ολοκλήρωση των εισηγήσεων ο Πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής των Παυλείων ομ. Καθηγητής ΑΠΘ κ. Ιωάννης Καραβιδόπουλος ανακοίνωςσε στους συνέδρους το θέμα των ΚΒ΄Παυλείων του Ιουνίου 2016 που θα είναι «Απόστολος Παύλος και ΦΙλόσοφοι – 2400 χρόνια από τη γέννηση του Αριστοτέλους»

Ακολούθησαν απονομές τιμητικών διακρίσεων και τις εργασίες του συνεδρίου έκλεισε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων κηρύσσοντας τη λήξη τους, ενώ παρουσίασε και τον τόμο των Κ΄Παυλείων.

Κήρυξη Λήξης από τον Σεβασμιώτατο:

«Σύ δέ παρηκολούθησάς μου τῇ διδασκαλίᾳ … τῇ ὑπομονῇ, τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασι» (2 Τιμ. 3.10)

Τούς λόγους αὐτούς πρός τόν μα­θητή του ἐπίσκοπο Ἐφέσου Τι­μό­θεο θά μποροῦσε νά ἐπαναλάβει καί πρός ἐμᾶς σήμερα ὁ οὐρανο­βά­μων ἀπόστολος Παῦλος, ἡ ἀγά­πη τοῦ ὁποίου μᾶς συνεκάλεσε αὐ­τές τίς ἡμέρες στό εἰκοστό πρῶτο Διε­θνές Ἐπιστημονικό Συνέδριο, τό ὁποῖο ὀργάνωσε καί φέτος ἡ Ἱερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναού­σης καί Καμπανίας στό πλαίσιο τῶν ΚΑ´ Παυλείων.

Mέ τά KA´ Παύλεια εἰσήλθαμε χά­­ριτι Θεοῦ στήν τρίτη δεκαετία τοῦ κύκλου τῶν ἑορταστικῶν καί λα­τρευτικῶν ἐκδηλώσεων τίς ὁ­ποῖ­ες καθιέρωσε ὑπό τόν γενικό τίτλο «Παύλεια» ἡ Ἱερά Μητρό­πο­λή μας πρός τιμήν τοῦ ἱδρυτοῦ της καί καθηγεμόνος της ἐν τῇ πίστει, τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν καί ἀπο­στόλου τῶν Βεροιέων Παύλου, θέλοντας νά ἐκφράσει τήν εὐγνω­μοσύνη της γιά τή ἀκέ­νωτη δωρεά τῆς πίστεως πού τῆς προσέφερε ὁ μέγας ἀπόστολος μέ τήν ἐπίσκεψή του στήν πόλη τῆς Βεροίας καί τό κήρυγμά του στό Βῆμα τῆς πόλεως, ἀλλά καί γιατί αἰῶνες τώρα δέν ἔπαυσε ποτέ νουθετῶν ἡμᾶς ὡς πνευ­ματικά του τέκνα καί ἐνισχύ­οντάς μας ὥστε νά καρποφοροῦμε ἐν ὑπο­μο­νῇ στό γεώργιο τῆς τοπι­κῆς Ἐκ­κλησίας τό ὁποῖο Ἐκεῖνος ἐφύτευ­σε διά τοῦ λόγου του καί ἐπότισε διά τῶν ἱδρώτων καί τῶν δακρύ­ων του.

Τήν ἐπιθυμία μας νά ἐκφράζουμε κατ᾽ ἔτος τήν εὐγνωμοσύνη, τόν σε­βασμό καί τήν ἀγάπη μας πρός τόν ἀπόστολο Παῦλο μέσω τῶν πολλαπλῶν ἐκδηλώσεων τῶν Παυ­­λείων καί ἰδίως διά τοῦ ἐτη­σίου Διεθνοῦς Ἐπιστημονικοῦ Συ­νε­δρίου, προβάλλοντας τή ζωή καί τό ἀποστολικό του ἔργο ὡς ὑπόδειγμα ζωῆς καί ὡς ἀπλανῆ ὁδηγό στήν πορεία τοῦ καθενός μας, ἐνίσχυσε ἡ πρόσφατη βρά­βευση τῆς Ἱε­ρᾶς μας Μητρο­πό­λεως ἀπό τήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν μέ τήν εὐκαι­ρία τῆς συμπληρώ­σεως εἰκο­σα­ετίας τῶν Παυλείων καί τῆς ἐκδόσεως εἴκοσι τόμων Πρα­κτι­κῶν τῶν Διεθνῶν μας Συνε­δρίων.

Ἀποδίδοντας εὐγνωμόνως τόν ἔπαινο αὐτό στόν μόνο αἴτιο, στόν οὐρανοπολίτη ἀπόστολο Παῦλο, ἐπιλέξαμε σέ μία κρίσιμη ἐποχή, σάν αὐτή πού διερχόμεθα, νά στρέ­ψουμε τά βλέμματα τῆς ψυ­χῆς μας στή δική του ὑπομονή καί καρτερία, μέ τίς ὁποῖες ἀντιμετώ­πισε τίς δυσκολίες καί τίς θλίψεις τῆς ἀποστολικῆς του πορείας καί νά προβάλλουμε αὐτές ὡς μέγιστο μάθημα καί ἄριστο δίδαγμα γιά ὅλους μας.

Οἱ δύο ἀρετές, τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρτερίας, προεβλήθησαν καί μέσα ἀπό τίς εἰσηγήσεις τοῦ εἰκο­στοῦ πρώτου συνεδρίου τῶν «Παυ­­λείων», τό ὁποῖο ἔφθασε ἤδη στό τέλος του.

Ἡ ἐναρκτήρια εἰσήγηση μέ τίτλο «Ὑπομονή καί καρτερία στήν Παύ­λεια θεολογία» καθόρισε τό εὗ­ρος τῆς ἐννοίας καί τῆς σημα­σίας τῶν δύο ἀρετῶν στό κήρυγμα καί τή διδασκαλία τοῦ ἀποστόλου Παύλου.

Οἱ ἑπόμενες δύο εἰσηγήσεις ἀνέ­δειξαν τό νόημα τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρτερίας, ὅπως παρουσιάζε­ται στά ἱερά Εὐαγγέλια, ὅπου ὁ Χριστός περιγράφεται ὡς ἔνσαρκη ἔκφραση τῆς ὑπομονῆς τοῦ Θεοῦ ἔναντι τῶν τέκνων του, καί στήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου, σύμ­φω­να μέ τήν ὁποία τό Ἐσφαγμένο Ἀρνίο διδάσκει καί δωρίζει ἀντο­χή ἐλπίδα καί γενναιοφροσύνη ἐν ἀνα­μονῇ τῆς Κρίσεως καί τῆς ἐσχατολογικῆς δικαιώσεως ὄχι μό­νο τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί κά­θε ὑπομείναντος ἐν ἀναμονῇ τοῦ Ἐρχομένου Ἰησοῦ, ἀλλά καί ἀκού­σαμε σχετικά μέ τή ἔννοια τῆς ὑπομονῆς στήν Πα­λαιά Δια­θήκη, τόσο ὡς ὑπομο­νή τοῦ ἀνθρώπου ὅσο καί ὡς ὑπο­μονή τοῦ Θεοῦ, καί τήν ἐξέλιξη τῆς σημασίας της στά κείμενα τῆς μεταιχμαλω­σια­κῆς ἐποχῆς, ὅπου ἡ ὑπομονή ἀποτελεῖ χαρακτηριστικό τοῦ δι­καίου ἀν­θρώ­που.

Μία δεύτερη ἑνότητα ἀποτέλε­σαν οἱ εἰσηγήσεις σχετικά μέ τήν ὑπομονή καί τήν καρτερία στήν ὑμνογραφία τῆς Ἐκκλησίας μας καί τήν ἀποτύπωσή τους στή Βυζα­ντι­νή τέχνη.

Στήν ὑμνογραφία οἱ ὅροι ὑπο­μο­νή καί καρτερία χρησιμοποιοῦ­νται κυρίως γιά νά περιγράψουν τήν ἀνοχή καί τήν ψυχική καί σωμα­τική ἀντοχή τῶν δυσχερῶν, κυ­ρίως στήν ὥρα τοῦ πόνου, τῶν β­α­σανισμῶν, τῆς ὁμολογίας καί τοῦ μαρτυρίου, ἐνῶ στή βυζαντινή τέχνη ἐκφράζονται κυρίως μέσω τῆς ἀπεικονίσεως σκηνῶν ἀπό τή Σταύρωση, τήν Ἀποκαθήλωση καί τόν Ἐπιτάφιο Θρῆνο, καθώς καί σκηνῶν ἀπό τή ζωή ὁσίων καί ἁγίων, οἱ ὁποῖοι δια­κρίθηκαν γιά τήν ὑπομονή καί τήν καρτερία τους, ὅπως ὁ πολύ­α­θλος Ἰώβ, οἱ ἀνα­χωρητές ὅσιοι, κυρίως οἱ δεν­δρίτες καί οἱ στυλίτες, καί βεβαίως οἱ μάρτυρες, καί παρου­σιάσθηκε ἡ ἐξέλιξη τῶν εἰκονο­γρα­φικῶν αὐ­τῶν θεμάτων στό πέρασμα τῶν αἰώ­νων.

Μία τρίτη θεματική ἑνότητα ἀπο­τελοῦσαν οἱ εἰσηγήσεις, οἱ ὁποῖες παρουσιάσθηκαν σέ διαφορετικές συνεδρίες, εἶχαν ὅμως ὡς θέμα τήν πρακτική ἄσκηση τῆς ὑπομο­νῆς.

Ἔτσι ἀκούσαμε γιά τίς ἀρετές τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρτερίας στούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, γιά τή θέ­ση τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρ­τε­ρίας στή διδασκαλία τοῦ ἁγίου Νεο­φύτου τοῦ Ἐγκλείστου καί τήν ἐπίδραση σ᾽ αὐτήν τῆς διδασκα­λί­ας τοῦ ἀποστόλου Παύλου, γιά τήν ἄσκηση τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρ­τερίας στή δύσκολη καί σκο­τεινή γιά τό εὐσεβές Γένος μας πε­ρίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, καί γιά τόν ρόλο τους στή ζωή καί τή δι­δα­σκα­λία συγχρόνων Ὁσίων καί Γε­ρό­ντων, καί τέλος γιά τή διά­στα­­ση τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρ­τε­ρίας στό μαρτύριο.

Τήν τέταρτη τέλος θεματική ἑνότητα ἀποτε­λοῦσαν οἱ εἰσηγή­σεις οἱ ὁ­ποῖ­ες παρουσίασαν τήν ὑπομονή σέ σχέση μέ τίς θετικές ἐπιστῆμες καί τήν ὑπομονή ὡς ἀντίδοτο τοῦ ἄγχους, ὄχι βεβαίως ὡς ἕνα αὐ­το­δύναμο συμπεριφο­ρι­κό ἀντίδοτο ἀλλά στό πλαίσιο τοῦ ὑγιοῦς ἐκ­κλη­σιαστικοῦ βίου.

Στήν ἴδια ἑνό­τητα ἀκούσαμε εἰ­σηγήσεις σχετικά μέ τή σημασία τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρτερίας ὡς ἀπάντησεως στίς ἐποχές κρί­σεως, σάν αὐτή πού διερ­χόμεθα τά τελευταῖα χρόνια, γιά τόν ρόλο τῶν δύο ἀρετῶν τόσο στή μονα­χι­κή ζωή ὅσο καί μέσα στόν ἔγγαμο βίο καί τήν οἰκο­γέ­νεια, ἐφόσον καί οἱ δύο ἐπιλογές ἔχουν ἕνα κοι­νό παρονομαστή, τήν κλήση καρ­τε­ρίας καί ὑπομο­νῆς, καί τέλος τήν ὑπομονή ὡς τήν ξεχασμένη ἐκείνη ἀρετή τῆς συγχρόνου ἐπο­χῆς πού ἀποτελεῖ μίμηση τοῦ Χρι­στοῦ καί ἀπάντηση τοῦ ἀνθρώπου στή σιωπή τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ὅμως δέν ἀφήνει τόν ἄνθρωπο νά δοκιμασθεῖ πε­ρισ­σότερο ἀπό ὅσο μπορεῖ νά ἀντέξει.

Τό εἰκοστό πρῶτο συνέδριο τῶν «Παυ­λείων» ὁλοκληρώθηκε ἤδη. Ἡ φωνή τοῦ «στόματος τοῦ Χρι­στοῦ», τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστό­λου Παύλου, ἤχησε καί πάλι ὑπεν­θυμίζοντάς μας ὅτι «ὑπομονῆς χρεί­αν ἔχομεν», διότι ἡ ὑπομονή καί ἡ καρτερία ἀποτελοῦν συστα­τικό στοιχεῖο τῆς πνευματικῆς ζω­ῆς καί ἀδιαπραγμάτευτη ὁδό ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στήν ἁγιότητα καί τή σω­τηρία.

Μέ τή λήξη τοῦ συνεδρίου ἔχου­με τή χαρά νά παρουσιάζουμε κα­τά τά εἰωθότα τόν τόμο τῶν Πρα­κτικῶν τοῦ Κ´ Συνεδρίου μέ θέμα: «Ἀπόστολος Παῦλος καί πολιτι­σμός», εὐχαριστῶντας ὅλους ὅσους συνέβαλαν μέ κάθε τρόπο στήν ἐπιτυχῆ ὁλοκλήρωσή του.

Εὐχαριστίες ὅμως ἀνήκουν καί σέ πολλούς ἄλλους.

Ἔκφραση εὐγνώμονος εὐχαρι­στί­­ας ὀφείλεται στόν Παναγιώ­τατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο καί τούς Μακαριω­τάτους προκαθημέ­νους τῶν λοι­πῶν πρεσβυγενῶν καί νεωτέρων Πατριαρχείων καί τῶν Αὐτοκε­φά­λων Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖοι τίμη­σαν τό Συνέδριό μας μέ τήν ἀπο­στολή τῶν Σεβασμιω­τά­των ἐκπρο­σώ­πων τους καί τῶν μη­νυμάτων τους.

Εὐχαριστίες ὀφείλουμε στά μέλη τῆς Ἐπιστημονικῆς καί τῆς Ὀρ­γα­νωτικῆς Ἐπιτροπῆς ἀλλά καί τῆς Γραμματείας τοῦ Συνεδρίου, τά ὁ­ποῖα συνέβαλαν στήν ἐπιτυχῆ διορ­γάνωση καί πραγματοποίηση τοῦ Συνεδρίου μας. Ἰδιαιτέρως εὐ­χαριστοῦμε τούς ἐκλεκτούς καί δια­κεκριμένους εἰσηγητές, χωρίς τή συμμετοχή τῶν ὁποίων δέν θά ἦταν δυνατή ἡ ὀργάνωση καί ἡ ἐπιτυχία τοῦ Συνε­δρίου.

Εὐχαριστίες ἀνήκουν καί σέ ὅσους τίμησαν μέ τήν παρουσία τους τό συνέδριό μας καί μέσω αὐτῆς τόν ἅγιο ἔνδοξο ἀπόστολο Παῦλο καί τίς πρός τιμήν του ἐκ­δη­λώσεις: τίς πολιτικές καί στρα­τιωτικές ἀρχές τῆς πόλεως καί τοῦ νομοῦ μας, τόν ἱερό κλῆρο, τούς εὐ­λαβεῖς μο­να­χούς καί τίς μο­να­χές, τόν εὐ­σεβῆ λαό τῆς ἐπαρχίας μας καί ὅλους τούς παρεπι­δη­μοῦντες.

Εἶναι αὐτονόητο, βεβαίως, ὅτι ἡ μεγαλύτερη εὐχαριστία καί εὐ­γνω­­­μοσύνη μας ἀνήκει στόν πνευ­ματικό ἀμφιτρύωνα αὐτοῦ τοῦ Συνεδρίου, στόν οὐρανοβάμονα ἀπό­στολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος μᾶς συνεκάλεσε, μᾶς συνεκέντρωσε, μᾶς ἐνίσχυσε καί μᾶς ἐστήριξε ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες. Τοῦ εἴμεθα εὐγνώμονες καί τόν παρακαλοῦμε ταπεινά νά μᾶς ἐνισχύει πάντοτε διά τῶν εὐχῶν του «ἵνα δι᾽ ὑπο­μο­νῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶν­τες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τε­λειω­τήν Ἰησοῦν».