Κατέκλυσαν το Συνεδριακό Κέντρο της Κατερίνης οι φίλοι της Σχολής Γονέων

Ένα πολυπληθές ακροατήριο γοήτευσε με τον μεστό ευαγγελικό του λόγο –πάντα επίκαιρο- ο χαρισματικός π. Ανδρέας Κονάνος, καθηγητής –θεολόγος, στην πρώτη για το 2015 ομιλία της Σχολής Γονέων –Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης στο Συνεδριακό

Κέντρο του Δήμου Κατερίνης. Το θέμα της ομιλίας ήταν «Έχω παιδί στην εφηβεία». Η αγωγή των παιδιών και ιδιαίτερα των εφήβων απαιτεί προσοχή, προσευχή, αγάπη-όχι πιεστική και απαιτητική-και εξειδικευμένη ενασχόληση κατά περιπτώσεις. Κυρίως όμως ηρεμία και εμπιστοσύνη στον Θεό .Ο μεγαλύτερος παράγοντας επιτυχίας είναι η ευτυχισμένη σχέση των γονέων, η καλή επικοινωνία του ζευγαριού που αντανακλά βιωματικά στα παιδιά. Αν τα παιδιά ζουν καθημερινά τους τσακωμούς των γονιών και πιθανόν μια υποκριτική εικόνα- «βιτρίνα» - προς τους έξω είναι φυσικό να έχουν μία ανάρμοστη συμπεριφορά που θλίβει τους γονείς και στενοχωρεί ιδιαίτερα τις μητέρες. Αντί λοιπόν να πιέζονται τα παιδιά από τους γονείς και να ακούνε «κηρύγματα», είναι αποτελεσματικότερο να ασχοληθεί σοβαρά το ζευγάρι με τη σχέση του, να δοθεί βάρος με ειλικρίνεια στην ευτυχία του- άλλωστε δύο παντρεύονται- και στη συνέχεια με σεβασμό να ασχοληθούν με τα παιδιά, χωρίς να πνίγουν την ελευθερία τους. Να τα «πνίγουν» μόνο στην ειλικρινή, ανιδιοτελή αγάπη τους και στην προσευχή.

Είναι δύσκολο να μεγαλώνει κανείς παιδιά και κυρίως όταν οι ίδιοι οι γονείς δεν έχουν ωριμάσει, δεν τα έχουν βρει με τον εαυτό τους. Τα παιδιά έχουν τη χάρη του βαπτίσματος, αναζητούν στην οικογένεια ζεστασιά, αίσθηση γαλήνης και ασφάλειας, ειλικρίνεια και παράδειγμα. Η μητέρα του πρόσφατα ανακηρυχθέντος, εκκλησιαστικά και τυπικά, Αγίου Παϊσίου δε μίλησε στα παιδιά της ποτέ για την προσευχή. Την άκουγαν όμως να προσεύχεται ακόμη και στο νεροχύτη. Στο παιδί θα μιλήσει κανείς και θα σιωπήσει, θα προσευχηθεί και θα φωνάξει, θα θέσει όρια αλλά και κανόνες χαλαρούς και ευέλικτους. Τα παιδιά θέλουν αγάπη όχι πίεση. Και ο Χριστός ακόμη κανέναν δεν κράτησε με το ζόρι. 

Θα υπάρξουν και περιπτώσεις ,παρά την ποιοτική αγωγή, να ξεσπούν οι νέοι στους γονείς, να εκτονώνουν την επαναστατικότητά τους, να αντιδρούν βίαια ακόμη και στη λογική ,σα να θέλουν να δοκιμάσουν την αντοχή και αγάπη των γονιών τους. Εκεί χρειάζεται ταπείνωση, έλλειψη εγωισμού και ευθιξίας στη γνώμη του κόσμου. Ο Θεός περνάει από σχέσεις ανθρώπινες. Δεν μπορεί να λέει κανείς ότι αγαπά τον Θεό και να τσακώνεται με τους γύρω. Ας βγάλουμε τη μάσκα της υποκρισίας και να μάθουμε να ζούμε με αυτογνωσία και αγάπη για καλή συνύπαρξη στην οικογένειά μας. Στις δυσκολίες να επιζητούμε τη βοήθεια από πνευματικούς, ειδικούς και να ενισχυόμαστε από βιβλία και ομιλίες.
Τελικά αξίζει τον κόπο να βρούμε τον τρόπο να ζούμε όμορφα και όχι βαρετά. Ο π. Ανδρέας από την εμπειρία του και την επαφή του με νέους μετέδωσε και θύμισε αλήθειες στους ακροατές για γνήσια, αυθεντική προσωπική και οικογενειακή ζωή.