Ανακοίνωση Γραφείου Τύπου του Σοσιαλιστικού Κόμματος

Δίκτυα και ιδρύματα διεθνών διασυνδέσεων και χρηματοπιστωτικοί κύκλοι προωθούν δορυφορικά σχήματα προκειμένου να τα αξιοποιήσουν στα πλαίσια της στρατηγικής των μνημονίων ή της λεγόμενης «μεταμνημονιακής εποχής». Είναι προφανείς οι εν λόγω σχεδιασμοί με μεθόδους αποσιώπησης των συνεπειών των πολιτικών της ήττας και των κοινωνικών και οικονομικών ερειπίων και των ευθυνών τόσο των πρωτεργατών όσο και των υποστηρικτών τους. Επιδιώκουν να εμφανιστούν ως αναβαπτισμένοι σε δήθεν νέες επιδιώξεις, με αυταπάτες δικαίωσης μιας καταστροφικής για τον τόπο, πολιτικής.
H συγκάλυψη και η μη απόδοση πολιτικών ευθυνών για τη κατάλυση των αρχών ενός σοσιαλιστικού κινήματος από τον Γ. Παπανδρέου, οδηγεί σε αυτή την τυχοδιωκτική και κουτοπόνηρη στάση, αλλοτριωμένα στελέχη και μέλη με το να είναι απολογητές και υποστηρικτές της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας και ταυτόχρονα να παριστάνουν τους αγωνιστές.
Οδηγεί επίσης, ορισμένους στο να εμφανίζονται ως οπαδοί της οικογενειοκρατίας -μιας εκφυλισμένης πολιτικής στάσης- και να υιοθετούν ως υπήκοοι, τις πρακτικές προσωποπαγών μεθοδεύσεων, το νεποτισμό και τα πελατειακά δίκτυα με ταυτόχρονη δημαγωγική καταγγελία του πελατειακού καπιταλισμού.
O πρώην Πρωθυπουργός είναι ο επικεφαλής των πολιτικών της ήττας, της κοινωνικής και οικονομικής διάλυσης στη χώρα και της στρατηγικής επιχείρησης πρόσδεσης ενός Σοσιαλιστικού κόμματος με μονεταριστικές και αντιλαϊκές πολιτικές που οδήγησε στην εκλογική συντριβή, στην απαξίωση από τους προοδευτικούς πολίτες και στην ουσιαστική διάλυση του.
Οι αξίες και οι αντί-αξίες ασκούνται έμπρακτα. Υπεκφυγές και μετάθεση ευθυνών δεν σχετίζονται με την Πολιτική και κυρίως δεν σχετίζονται με την Προοδευτική Πολιτική. Κάθε πολιτική επιλογή έχει και ανάλογη ευθύνη. Τα έργα και οι ημέρες του Γ. Παπανδρέου και των συνεργατών του, είναι γνωστά.
Τώρα επιχειρούν να ξανασυναντηθούν ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και οι κουτοπόνηροι μνημονιακοί απολογητές που παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε για το ότι η χώρα έχασε 65 δις από τον ετήσιο πλούτο της, δηλαδή το 1/3 του εθνικού πλούτου, παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε για το ότι το δημόσιο χρέος αυξήθηκε δραματικά την τελευταία 5ετία, φτάνοντας το 170% του ΑΕΠ της χώρας, παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε ότι η χώρα έφτασε σε 400 χιλιάδες λουκέτα, σε επιχειρήσεις, παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε ότι το 80% των πολιτών έχασε από 40% έως 60% των εισοδημάτων του, παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε πως οι άνεργοι ξεπέρασαν το ενάμιση εκατομμύριο, παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε ότι πλέον των 100 χιλιάδων νέων πτυχιούχων μετανάστευσαν, παριστάνουν ότι δε ξέρουν τίποτε για το νέο εργασιακό μεσαίωνα, παριστάνουν ότι δεν γνωρίζουν τίποτε για το ότι πλέον των τεσσάρων εκατομμυρίων πολιτών διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχιας και άλλωστε τους περισσότερους δεν τους αφορά γιατί είναι βολεμένοι, παριστάνουν ότι δε ξέρουν τίποτε για τη βίαιη υποτίμηση της χώρας και του ελληνικού λαού, παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε για την κατάλυση της ισοτιμίας της χώρας στην Ε.Ε.
Η μετάλλαξη πάντα οδηγεί τους κυνικούς να παριστάνουν ότι δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά. Αποτελούν τις γνωστές πρακτικές του στρουθοκαμηλισμού. Με το κεφάλι βυθισμένο στην αλλοτρίωση, σε προσωπικές επιδιώξεις και σε μικροσυμφέροντα. Ασφαλώς, και υπάρχουν και οι αφελείς που εθελοτυφλούν για τις μεθοδεύσεις ορισμένων παραγόντων και κύκλων.
Παριστάνουν ότι δε ξέρουν ότι όλα αυτά και άλλα τα προκάλεσε ο Γ. Παπανδρέου, από κοινού με τον Ε. Βενιζέλο και άλλα στελέχη των τότε Κυβερνήσεων, παραδίνοντας τη χώρα στο ΔΝΤ και στα ακροδεξιά νεοφιλελεύθερα μνημόνια. Ο δε, πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται τώρα σε ενδομνημονιακούς μικρό-εμφύλιους με άλλους παράγοντες του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ, ως να έχει το ακαταλόγιστο, όπως και οι απολογητές του σε μια επικοινωνιακή φιέστα συναισθηματικής και πολιτικής εκμετάλλευσης αγώνων εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων προοδευτικών αγωνιστών.
Αυτές είναι οι «αρχές» των μεταλλαγμένων, ότι δηλαδή φταίνε οι άλλοι.
Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ, Γάλλος υπαρξιστής φιλόσοφος, κρατούμενος των Ναζί στο στρατόπεδο του Νταχάου, επέζησε και κατόπιν ήταν στα οδοφράγματα του Μάη του 1968, βραβεύτηκε με το Νόμπελ, το όποιο αρνήθηκε να παραλάβει, είχε γράψει σημαντικά έργα, μεταξύ των οποίων το: «Η κόλαση είναι οι άλλοι». Θα ήταν χρήσιμο σε όσους δεν αντιλαμβάνονται τις ευθύνες τους αλλά και σε κάθε φορέα και κάθε παράγοντα που εμφορείται από τη λογική του ρεβανσισμού και θεωρεί ότι η χώρα κατοικείται από Λωτοφάγους. Ορισμένοι μάλιστα, επινόησαν τη θεωρία της αναμονής και της επανόδου τους μέχρις ότου διέλθει ο απαιτούμενος πολιτικός χρόνος με την αυταπάτη ότι θα ξεχάσει ο κόσμος τη βαρβαρότητα που τους επεβλήθη από την κυβερνητική πολιτική του Γ. Παπανδρέου και των συνεργατών του στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, με την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ και τα μνημόνια.
Ο Γ. Παπανδρέου και οι απολογητές της νέας κοινωνικής και πολιτικής μνημονιακής κεντροδεξιάς του ΠΑΣΟΚ, σε ένα ρεσιτάλ ψυχοπαθολογίας και πολιτικού καιροσκοπισμού ενώ από κοινού με το Β. Βενιζέλο και άλλα στελέχη ψήφισαν, εφάρμοσαν και στήριξαν αυτή την καταστροφική -για τη χώρα- πολιτική, επιχειρούν να αποποιηθούν και να μεταθέσουν τώρα τις ευθύνες τους, εμφανιζόμενοι ως κήρυκες αρχών και ιδεών.
Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που υπέστη και βιώνει τις συνέπειες των νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών τους, θα δώσει την απάντηση. Έπραξαν και έβλαψαν. Και τώρα, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, επιχειρούν να επανέλθουν και με τη στήριξη ορισμένων παραγόντων του συστήματος σε δήθεν νέους ρόλους σε ένα δήθεν έργο.
Έχουν μνήμη και κρίση οι πολίτες.