Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Σοσιαλιστικού Κόμματος για την επέτειο του Πολυτεχνείου

Σήμερα, σαράντα ένα χρόνια μετά από την εξέγερση του Νοέμβρη του ‘73, όπου κυριαρχεί στη χώρα μας η νεοφιλελεύθερη πολιτική της οικονομικής διάλυσης και των κοινωνικών ερειπίων, η γενικευμένη πολιτική απαξίωση, η έκπτωση πολιτικών αρχών και η ματαίωση των Ελλήνων πολιτών

σε μία λογική  αδυναμίας επιρροής και διαμόρφωσης των πολιτικών εξελίξεων, το μήνυμα του Πολυτεχνείου παραμένει πιο επίκαιρο παρά ποτέ.

Το καθεστώς της αμερικανοκίνητης χούντας, της «έκτακτης ανάγκης» εξέφρασε με τον πιο ανάγλυφο τρόπο την κρίση του αναχρονιστικού πολιτικού συστήματος της Ελλάδας, τον εξαρτημένο χαρακτήρα του, την έλλειψη ηγετικών πολιτικών ομάδων και αντίστοιχων κομμάτων με στρατηγική και πρόγραμμα για την έξοδο από την κρίση και τη θετική πορεία της χώρας πριν το 1967.

Η εξέγερση του Νοέμβρη ήταν η επέμβαση της νεολαίας και των δημοκρατικών πολιτών της Αθήνας στην τότε απόπειρα της χούντας να επιβάλλει ως κορμό της πολιτικής ζωής το Στρατό, ένα αμερικανόπνευστο σχέδιο που είδαμε τόσο στην γειτονική μας Τουρκία όσο και αλλού. Το Πολυτεχνείο ήταν η έκρηξη της άμεσης Δημοκρατίας. Στο Πολυτεχνείο διαμορφώθηκε ένα κίνημα βάσης. Κίνημα με αγωνιστές συνειδητοποιημένους και αποφασισμένους. Οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι συνειδητοποιημένοι και εμπνεόμενοι από τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά ενός λαού με ιστορία αγώνων για την ανεξαρτησία και τις ελευθερίες του, πήραν την υπόθεση στα χέρια τους γιατί τους αφορούσε η εξέλιξη.

Τότε, το μακρύ χέρι της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και της εξάρτησης της χώρας ήταν η χούντα και η ακροδεξιά. Και τότε όπως και σήμερα, υπήρχαν οι έτοιμοι για την αποδοχή της ήττας και της κυριαρχίας τους.

Τώρα το μακρύ χέρι του συστήματος είναι ο Νεοφιλελευθερισμός, μια ακροδεξιά πολιτική στην Οικονομία, στη Κοινωνία και στη Δημοκρατία των μνημονίων, σε μια απόπειρα υποταγής της χώρας όπως και άλλων χωρών της Ε.Ε. προς μια Ευρώπη της  υποβάθμισης, της φτώχειας, της υποτίμησης και της ύφεσης, των πολυεθνικών μονοπωλίων και του παρασιτικού κεφαλαίου. Σε μια Ευρώπη και σε μια Ελλάδα με υποταγμένους πολιτικούς αλλά και με υπηκόους πολίτες, ως απολογητές.

Σήμερα σαράντα ένα χρόνια μετά από την εξέγερση του Πολυτεχνείου έχουμε λόγους  όχι μόνο να θυμόμαστε και να τιμούμε αλλά και να ασκούμε έμπρακτα τις αξίες και τις αρχές που αυτό μέχρι σήμερα συμβολίζει.

Για να έλθει η προοδευτική πολιτική στο προσκήνιο.

Για να έρθουν οι πολίτες στο προσκήνιο.

Για να ξαναμπεί η νεολαία στην πολιτική.

Η χώρα δεν χρειάζεται άλλο εμπόριο φόβου και αδιέξοδες οικονομικά και κοινωνικά πολιτικές. Η χώρα χρειάζεται όραμα, έμπνευση και πραγματική ανανέωση για την προοδευτική έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια και την οικονομία ανασυγκροτημένη, με βάση τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας.

Χρειάζεται όλοι οι προοδευτικοί πολίτες να συμβάλλουμε από κοινού στη διαμόρφωση των πολιτικών όρων διακυβέρνησης της χώρας σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση:

• για την πολιτική ήττα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής

• για την επιστροφή στην πολιτική και την οικονομία

• για την  ανάκτηση της κυριαρχίας και της ισοτιμίας της χώρας,

• για την δημοκρατική λύση και για την προοδευτική έξοδο από την κρίση

• για την αυτονομία της πολιτικής

• για την λαϊκή κυριαρχία,

• για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και

• για την κοινωνική απελευθέρωση.

• για την έξοδο από το φαύλο κύκλο της κρίσης, το φαύλο κύκλο της λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας, προοπτική για ένα καλύτερο αύριο.

Έχουμε τη δυνατότητα ως λαός και ως χώρα να βαδίσουμε ξανά σε μια δημοκρατική και προοδευτική λύση, με σχέδιο και προοπτική.