Μια σύντομη ιστορική απάντηση στους αντιστασιακούς του ΣΥΡΙΖΑ

του Α. Ματθαιόπουλου

Το μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς την εξουσία με τις ευλογίες των ξένων τοκογλύφων και των διεθνών οικονομικών λόμπι, που στο πρόσωπο του Τσίπρα βλέπουν τον αυριανό υποτακτικό τους που με προθυμία θα ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα τους. Η δημοτική παράταξη, όμως, του ΣΥΡΙΖΑ

στην Θεσσαλονίκη, που ακούει στο «προοδευτικό» όνομα «Θεσσαλονίκη -ανοιχτή πόλη» φροντίζει να μας διασκεδάζει με τα μαθήματα παραϊστορίας που παραδίδει μέσα από ανακοινώσεις, στις οποίες οδηγείται σε μοιραίες αντιφάσεις λόγω της πολυφωνίας που χαρακτηρίζει το εν λόγω κόμμα και κατ᾽ επέκταση και τις δημοτικές του παρατάξεις.            

Σε πρόσφατη συνεδρίαση του ΔΣ Θεσσαλονίκης μοιράστηκε ένα έντυπο-ψήφισμα με το οποίο ζητήθηκε «ο εορτασμός της επετείου της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής», κείμενο ανάλογης αισθητικής ροής και ιστορικής προσέγγισης συνοδευόμενο από μια ξύλινη γλώσσα που κυριολεκτικά προσβάλλει το εθνικό φρόνημα, όσων, τουλάχιστον, μπορούν να αντιληφθούν τα πραγματικά νοήματα πίσω από τις λέξεις. Η αντίθεση μας δεν έχει να κάνει με τον εορτασμό της επετείου, όπως ενδεχομένως θα σκέφτηκε βιαστικά κάποιος κακοπροαίρετος ώστε να μας «χρεώσει» την κατάρα του χαρακτηρισμού «νεοναζί», αλλά με το αιτιολογικό και το σκεπτικό που ξεπερνά κάθε όριο ανθελληνισμού και παραποίησης της ελληνικής ιστορίας.             

Διαβάζουμε λοιπόν στο κείμενο, μεταξύ άλλων, ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που γιορτάζει την επέτειο του «ΟΧΙ» με πανηγυρισμούς που έχουν να κάνουν με... την έναρξη του πολέμου κι όχι με τη λήξη του και ότι δε γιορτάζει την απελευθέρωση της πόλης από τους Γερμανούς. Φυσικά οι αριστεροί κάθε αποχρώσεως υμνούν τα αντίστοιχα «όχι» ή «ναι» του Στάλιν, του Μάο, του Λένιν και του Πολ Ποτ που αφορούν οποιαδήποτε ιστορική ή χρονική συγκυρία, γιατί έτσι επιτάσσει η λατρεία προς τα «ιερά» πρόσωπα του διεθνούς κομμουνισμού, τους απαγορεύεται όμως η εξύμνηση του «ΟΧΙ» των Ελλήνων απέναντι στους Ιταλούς, γιατί το «ΟΧΙ» το είπε ο εθνικός κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς.            

Από αυτή τη μικρή φράση αναδύεται κι ένα πολύ μεγάλο ψέμα των αριστερών αναθεωρητών-παραχαρακτών της ιστορίας που προσπαθούν να μας πείσουν ότι το «ΟΧΙ» δε το είπε ο Μεταξάς αλλά... ο λαός! Μα αν το έλεγε ο λαός (στις 3 τα ξημερώματα) στον Γκράτσι οι αριστεροί θα το εκθείαζαν ως μέγιστη πράξη ηρωισμού και θα τιμούσαν με τριήμερες εκδηλώσεις το μεγάλο αυτό ιστορικό γεγονός. Κι εδώ βρίσκεται η μεγάλη αντίφαση των Συριζαίων, από τη μία παριστάνουν τους αντιστασιακούς και από την άλλη μισούν τους αντιστασιακούς που πολέμησαν κατά των Ιταλών κατακτητών, διότι στον ένδοξο πόλεμο του ᾽40 οι κομμουνιστές αποκαλούσαν «ιμπεριαλιστικό πόλεμο» τον πόλεμο του Μεταξά, καλώντας σε αποστασία τους Έλληνες!            

Τα γεγονότα είναι γεγονότα. Οι ιδεολογικές καταβολές του καθενός δεν μπορούν ούτε να εκθειάσουν ούτε να μειώσουν αυτά που μας είναι γνωστά ως νεότερη ελληνική ιστορία και πολύ περισσότερο κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αμελεί τις θυσίες των Ελλήνων και της εθνικιστικής νεολαίας που περήφανη με τα όπλα στο χέρι πολέμησε έναν ανώτερο εισβολέα. Ας περιοριστούν λοιπόν οι κύριοι αυτοί στην ιστορία που τους βολεύει και ας ερμηνεύσουν όπως αυτοί θέλουν τα ιστορικά γεγονότα, όμως σε κάθε προσπάθεια παραποίησης ή προσβολής της εθνικής μας μνήμης θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους. Και, όχι, ας μη χαρακτηριστούμε «προστάτες των ναζί», άλλοι ήταν οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι που υπέγραψαν τη περίοδο εκείνη το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ για να μπορεί ανενόχλητη η μαμά Μόσχα να εισβάλλει σε ευρωπαϊκά κράτη επίσης ως δύναμη κατοχής με την υπόλοιπη δήθεν δημοκρατική συμμαχία κρατών απλώς να παρατηρεί αδιάφορη...

Α. Ματθαιόπουλος