Σοσιαλιστικό Κόμμα: Δεδομένα, Εκτιμήσεις και Πολιτικές Κατευθύνσεις του Πολιτικού Συμβουλίου

Στις 25 Μαΐου 2014 διεξήχθησαν οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθώς και ο δεύτερος γύρος των Περιφερειακών και Δημοτικών εκλογών.

Η επόμενη μέρα μετά τις εκλογές για την ανάδειξη των αρχών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θέτει επί τάπητος την κρίση που διέρχεται ο θεσμός που οδηγήθηκε σε καθεστώς «ετεροδιοικησης» από τις Κυβερνήσεις των μνημονίων και την τρόικα που μεταξύ των άλλων, προέβησαν σε διάλυση των οικονομικών και πολιτικών δυνατοτήτων των τοπικών αρχών.

Μεγάλες οικονομικές δραστηριότητες στο χώρο των Ο.Τ.Α. και συμφέροντα σε συνδυασμό με την ανάγκη να αποτελέσουν οι Ο.Τ.Α. πεδίο άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής, επιτάσσει τον έντονο κοινωνικό έλεγχο και τη διάθεση πόρων τόσο τοπικά όσο και περιφερειακά.

Όσον αφορά στις Ευρωεκλογές, οι Έλληνες πολίτες άσκησαν το αναφαίρετο εκλογικό τους δικαίωμα, όχι όμως, απρόσκοπτα και ανεμπόδιστα.

Μείζον θέμα δημιουργήθηκε κατά την εκλογική διαδικασία, με την εκτεταμένη έλλειψη ψηφοδελτίων επιλεκτικά και για ορισμένους κομματικούς συνδυασμούς μεταξύ των οποίων και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, τόσο στην Περιφέρεια Αττικής όσο και σε εκλογικά τμήματα άλλων Περιφερειών της χώρας, υπερβαίνοντας τα όρια κάθε νόμιμης διαδικασίας που αφορά στην εκλογική νομοθεσία. Η ευθύνη είναι και πολιτική και η Κυβέρνηση υπόλογη.

Α. Τα νέα εκλογικά δεδομένα.

Από την πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που διεξήχθη στο μέσον του κυβερνητικού κύκλου, προκύπτουν αβίαστα τα εξής συμπεράσματα σχετικά με τα νέα εκλογικά δεδομένα:

• Αξιοσημείωτη είναι  η μείωση του ελληνικού πληθυσμού και η συνεπαγόμενη αλλαγή της οργανικής του σύνθεσης ως απότοκο αυτής, που φανερώνει το δημογραφικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Στις Ευρωεκλογές του 2009 οι εγγεγραμμένοι ήταν 10.014.795 ενώ στις Ευρωεκλογές του 2014 ήταν 9.907.995.

• Το αποτέλεσμα επιβεβαιώνει την τάση που διαμορφώθηκε από τη διπλή εκλογική αναμέτρηση του 2012. Συγκεκριμένα, αυτή αφορά στην περαιτέρω διάλυση του άλλοτε ισχυρού δικομματισμού και αντίστοιχα στην εδραίωση εξελίξεων μακροπρόθεσμου χαρακτήρα που αφορούν στη συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας.

• Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτυπώνει τις αντιφάσεις που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία. Το εκλογικό σώμα και μέσω της πολυδιάσπασης των επιλογών του, εξέφρασε με την ψήφο του, την αποδοκιμασία του προς τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των μνημονίων, που είναι κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδες και την ανάγκη για αλλαγή πορείας σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση για την έξοδο από την κρίση. Ταυτόχρονα,  ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος αναδιπλώθηκε σε συντηρητικές επιλογές υπό την πίεση της κινδυνολογίας και των διλημμάτων περί του κινδύνου αποσταθεροποίησης της χώρας ή περί του δημοψηφισματικού χαρακτήρα των Ευρωεκλογών.

• Τα βασικά χαρακτηριστικά της εκλογικής συμπεριφοράς των Ελλήνων πολιτών αποτελούν πλέον: Πρώτον, η μεγάλη διασπορά της ψήφου, ενδεικτική του μεγάλου κατακερματισμού του εκλογικού σώματος. Άξιο αναφοράς αυτού είναι ότι το 17.14% των ψηφοφόρων, ποσοστό εξαιρετικά υψηλό για τα ελληνικά εκλογικά δεδομένα, δεν κατέστη δυνατό να εκπροσωπηθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Δεύτερον, η υψηλή ρευστότητα ως προς τις επιλογές των ψηφοφόρων. Η ψήφος των πολιτών, όπως και στις εκλογές του 2012, με την κατάρρευση του δικομματισμού και την εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ,  δεν αντιπροσωπεύει ψήφο κομματικής ταύτισης και εγγύτητας. Ενδεικτικό αυτού είναι ότι οι ψηφοφόροι που επέλεξαν στις πρόσφατες Ευρωεκλογές το ίδιο κόμμα με τον Ιούνιο του 2012, αντιπροσωπεύουν μόλις το 55% του συνόλου των ψηφοφόρων. Η ρευστότητα των πολιτικών επιλογών αντανακλά και στην κρίση των κομματικών ταυτοτήτων των πολιτών.

• Την πρώτη πολιτική και κοινωνική δύναμη αποτελούν οι Έλληνες πολίτες που απείχαν από την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος. Με μεγάλη αποχή στο 41% -το δεύτερο μεγαλύτερο ρεκόρ αποχής που έχει καταγραφεί- αυξημένη σε σχέση με τις Εθνικές Εκλογές του 2012, διεξήχθησαν οι εκλογές στη χώρα. Παράλληλα, παρατηρήθηκε και μία πρωτοφανή αύξηση των άκυρων και λευκών ψηφοδελτίων σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις που έφτασε τις 449.109 ψήφους.

Συνολικά στην ΕΕ, είναι ενδεικτικό ότι η αποχή ξεπέρασε το 50% στα 20 από τα 28 Κράτη-Μέλη της Ε.Ε. Κατ’ αναλογία, ας σημειωθεί ότι ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. εκλέγεται με τη συμμετοχή ενός μέρους του εκλογικού σώματος, που δεν αντιπροσωπεύει ούτε το ήμισυ του εκλογικού σώματος της χώρας αυτής. Το άλλο ήμισυ ιδιωτεύει σε μία ζούγκλα οικονομικών και κοινωνικών συμφερόντων έξω από τα κοινά. Τέτοιες κοινωνίες που τις προωθεί η λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού δεν πρέπει να αποτελέσουν την νέα πολιτική πραγματικότητα της Ευρώπης. Οι λαοί της ΕΕ έχουν παράδοση πολιτικών και κοινωνικών αγώνων.

Είναι προφανές ότι ένα μέρος του εκλογικού σώματος ολοένα και περισσότερο παγιδεύεται σε μία λογική  αδυναμίας επιρροής και διαμόρφωσης των εξελίξεων δια της ψήφου του. Σε αυτό συνετέλεσε και ο ορυμαγδός της προπαγάνδας ότι οι κατευθύνσεις και οι αποφάσεις είναι δεδομένες. Ότι τίποτε δεν αλλάζει σε ένα πλαίσιο προαποφασισμένων και δρομολογημένων εξελίξεων μέσα και έξω από τη χώρα με καταιγιστική προβολή αυθαιρεσιών και παράβασης στοιχειωδών κανόνων δημοκρατικών λειτουργιών που καταστρατηγούνται προκλητικά και επιβάλλονται παρά τον άνομο χαρακτήρα τους και με μεθόδους που ήδη έχουν οδηγήσει σε μορφές ενός νέου τύπου ολοκληρωτισμού.

Η αποχή και η υποτιθέμενη «ουδετερότητα» είναι μια στάση και μια θέση που ενισχύει τις δυνάμεις της κυρίαρχης πολιτικής του μνημονιακού μπλοκ.

Το αντιπολιτικό ρεύμα που εκφράστηκε μέσω και της αποχής αλλά και μέσω της εκλογικής ενίσχυσης της ακροδεξιάς καθώς και εγκάθετων πολιτικών σχημάτων των καναλαρχών και της διαπλοκής ή μεταμορφωμένων, αγοραίων πολιτικών σχημάτων που ως βασική τους επιδίωξη έχουν τη δικαίωση του «νεοφιλελεύθερου μονόδρομου», ως μόνη επιλογή για την ελληνική κοινωνία, παρά την οικονομική καταστροφή και την κοινωνική ερήμωση που προκάλεσε και προκαλεί στη χώρα, δεν συμβάλλει στην ανατροπή της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής των μνημονίων αλλά στη διαιώνιση της.

• Εκφράστηκε επίσης, και ένας νέος κοινωνικός συντηρητισμός, μια νέα κοινωνική δεξιά που ενσωμάτωσε κοινωνικά στρώματα που δοκιμάζονται από την κρίση, με πειθαναγκασμό και με μεθόδους μακαρθισμού και αναβίωσης ελέγχου πολιτικών και κοινωνικών πεποιθήσεων σε χώρους εργασίας τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

• Η περαιτέρω εκλογική άνοδος της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής κατά 110.384 ψήφους, εδραιώνει την ιδεολογική ταυτότητα με υπόβαθρο την αντιδημοκρατική εκτροπή, την επιμονή στην τιμωρητική ψήφο, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Η Χ.Α. που ως κοινωνικό-πολιτικό φαινόμενο, διατηρεί τη δυναμική του και ο σκληρός πυρήνας της εξακολουθεί να τη στηρίζει, παρά τα όσα έχουν πλέον αποδεδειγμένα αποκαλυφθεί στην ελληνική κοινωνία την τελευταία περίοδο για τη δράση των στελεχών της, αποτελεί –πέραν των άλλων λόγων- καθοριστικά το σύμπτωμα των συνεπειών της ένταξης της χώρας στο ΔΝΤ και της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Επί αυτού καμία αυτοκριτική αλλά μόνο πολεμική στο φαινόμενο.

• Ποιος προετοίμασε το έδαφος της πολιτικής δράσης της άκρας δεξιάς; Ήδη η νεοφιλελεύθερη ηγεσία της Ε.Ε. θερίζει τη θύελλα της πρωτιάς της γαλλικής Ακροδεξιάς στις Ευρωεκλογές και την περαιτέρω εκλογική άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Αυστρία, η Βουλγαρία και η Δανία.

Η διέξοδος δεν είναι ο μονόδρομος των χρηματιστηριακών και τραπεζιτικών κύκλων. Αντίθετα, αφορά στο δημοκρατικό δρόμο, στην πραγματική οικονομία με ρευστότητα, επενδύσεις και θέσεις εργασίας, σε σταθερή και προοδευτική κατεύθυνση με δικαιοσύνη, αλληλεγγύη για τις νέες και τους νέους, για τους ανέργους, για τους συμπολίτες μας που δοκιμάζονται από την φτώχεια.

• Τα φαινόμενα παρακμής, κατάπτωσης στο δημόσιο βίο και έκπτωσης αρχών της Πολιτικής της τελευταίας 5ετίας αποτέλεσαν πρόσφορο έδαφος για να εμφανιστούν και να ευοδωθούν επιδιώξεις επιχειρηματικών συμφερόντων κατάληψης δημοτικών αρχών από οργανωμένες επιχειρηματικές ομάδες με την αξιοποίηση στελεχών των κομμάτων του μνημονιακού μπλοκ με ιδιοτελείς επιδιώξεις, με το γηπεδικό οπαδισμό και με την εξαγορά ψήφων.

Η Προοδευτική Πολιτική βρίσκεται σήμερα σε θέση αδυναμίας να επιβληθεί σε εγχώρια και διεθνή δίκτυα συμφερόντων. Στρατηγικής σημασίας ζήτημα για την επίτευξη κάθε φορά της προοδευτικής πλειοψηφίας όσον αφορά το συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, είναι η διαρκής προσπάθεια μας για να μην λειτουργήσουν τα συντηρητικά σύνδρομα, οι στοχεύσεις των κινδυνολόγων και της απαξίωσης της Πολιτικής και οι επιδιώξεις συμφερόντων έξω από το πολιτικά πλαίσια που αφορούν στην αξιοποίηση δημοκρατικών θεσμών για επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Το πρόβλημα στην παρούσα πολιτική συγκυρία για την Πολιτική είναι, πώς θα επιβληθεί σε κάθε χώρα και διεθνώς πάνω σε συμφέροντα που ήδη έχουν αυτονομηθεί από τα κέντρα του πολιτικού ελέγχου. Για να δυναμώσει η Προοδευτική Πολιτική- γιατί δεν είναι όλες οι πολιτικές ίδιες- για να επιβληθεί η πολιτική στην οικονομία και στην αγορά, για να γίνουν οι κοινωνίες κυρίαρχες στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.

 

Β. Τα κύρια πολιτικά συμπεράσματα της ετυμηγορίας των Ελλήνων ψηφοφόρων.

Τα κόμματα της νεοφιλελεύθερης συγκυβέρνησης των Α. Σαμαρά και Β. Βενιζέλου υπέστησαν νέα εκλογική ήττα. Η ΝΔ στις πρόσφατες Ευρωεκλογές συγκριτικά με τις Βουλευτικές Εκλογές του Ιουνίου του 2012 από το 29,7% κατήλθε στο 22,71% και η Ελιά του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ  από το 12,3% τον Ιούνιο του 2012 κατήλθε στο 8.02%.

Πολιτικά είναι μειοψηφική η θέση τους στο εκλογικό σώμα.

Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει γυρίσει την πλάτη στη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα της πολιτικής τους που την εμφανίζουν ως «σωτηρία της χώρας» και μονόδρομο, επιστρατεύοντας όλο το συντηρητικό οπλοστάσιο της προπαγάνδας και του εκφοβισμού περί δήθεν «πολιτικής σταθερότητας».

Ωστόσο, επρόκειτο περί Ευρωεκλογών που δεν αφορούσαν στην ανάδειξη νέας Βουλής και νέας Κυβέρνησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε σε πρώτο κόμμα κεφαλαιοποιώντας την πολιτική του απήχηση που προέκυψε από τις εκλογές του 2012, χωρίς όμως, νέα εκλογική άνοδο. Με τη στρατηγική του απέτυχε στην επιδίωξη του για μια νικηφόρα κοινωνικό-πολιτική δυναμική. Η βασική γραμμή της πολωτικής προεκλογικής καμπάνιας της πολιτικής του ηγεσίας που συνοψίστηκε στο πολιτικό μήνυμα «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν» και ο χαρακτήρας της πολιτικής αναμέτρησης ως δημοψήφισμα, που επιχείρησε να προσδώσει στις Ευρωεκλογές δεν ανταποκρίνονταν ούτε στον χαρακτήρα των εκλογικών αναμετρήσεων ούτε στην πολιτική συγκυρία.

Η εκλογική απήχηση των ΑΝ.ΕΛ συρρικνώθηκε από το 7,5% στο 3,45% ενώ η ΔΗΜ.ΑΡ.  υπέστη εκλογική καθίζηση καθώς κατήλθε από το 6.3% στο 1,2%. Το ΚΚΕ αύξησε την εκλογική του δύναμη κατά 70.260 ψήφους, από τις Εθνικές Εκλογές του 2012, στις οποίες όμως είχε συνολικά απολέσει το 50% των γενικών εκλογικών ποσοστών του.

Το πολιτικό ζήτημα παραμένει σε εκκρεμότητα με τις προφανείς εκλογικές απώλειες του 11% των εταίρων της μνημονιακής συγκυβέρνησης.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα συμμετείχε για πρώτη φορά στις παρούσες Ευρωεκλογές ως κόμμα αυτόνομο και αυτοτελές με σαφείς προοδευτικές αξίες και αρχές. Μεταξύ των άλλων αντικειμενικών δυσκολιών, τρεις παράγοντες επέτειναν ιδιαίτερα τις δυσχέρειες της προώθησης των πολιτικών μας επιδιώξεων: Το δίμηνο που μεσολάβησε από την ιδρυτική πράξη μέχρι τις Ευρωεκλογές ήταν περιορισμένο ως χρονικό διάστημα, ο αποκλεισμός όσον αφορά τη δημοσιοποίηση των θέσεων μας στα ΜΜΕ με εξαίρεση τη διακαναλική συνέντευξη και η πόλωση με κινδυνολογία και εκβιαστικά διλήμματα αλλά και πρακτικές προώθησης του χαρακτήρα των Ευρωεκλογών ως δήθεν δημοψηφισματικού, με ανάλογα διλήμματα.

Δώσαμε ως νέα πολιτική δύναμη, μια μάχη αρχών με ήθος και εντιμότητα για ένα εκλογικό αποτέλεσμα στα πλαίσια των Ευρωεκλογών. Δεν ήταν ικανοποιητικό. Υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ευνοϊκότερο.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε κάθε πολίτη και κάθε αγωνιστή που επέλεξε το ψηφοδέλτιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος καθώς και κάθε φίλο και φίλη που μας συνέδραμε στην προεκλογική μας εκστρατεία. Καλούμε κάθε Δημοκράτη, κάθε Προοδευτικό Έλληνα και Ελληνίδα να πυκνώσει τις γραμμές μας γιατί δύναμη μας είναι οι αρχές μας και η προοδευτική συγκρότηση μας.

Οι Ευρωεκλογές αποτέλεσαν την αφετηρία και μια στιγμή στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας. Με πρωτοβουλίες και αντίστοιχη δράση περνάμε στη δεύτερη φάση για την οργάνωση της συμμετοχής μας στις προσεχείς Εθνικές Εκλογές προκειμένου να ευοδωθεί η στρατηγική μας για τη διαμόρφωση τόσο μιας νέας δημοκρατικής και προοδευτικής πλειοψηφίας όσο και για την εναλλακτική λύση και την προοδευτική έξοδο από την κρίση και με δυνάμεις και με δυνατότητες.

Γ. Το μείζον ζήτημα για το στρατηγικό εγχείρημα του νεοφιλελεύθερου μπλοκ των δυνάμεων της συντήρησης είναι πλέον η διαμόρφωση των όρων για ένα ελεγχόμενο πολιτικό σύστημα και η εκκαθάριση του πολιτικού ζητήματος και της διακυβέρνησης της χώρας.

Στις 2 Απρίλη στην 1^η Σύνοδο της Πολιτικής Επιτροπής, είχαμε προαναγγείλει ότι οι δυνάμεις του συντηρητικού και μνημονιακού μπλοκ και πολιτικοί παράγοντες με οικονομικούς κύκλους θα επιδιώξουν να συγκροτήσουν «προεδρική πλειοψηφία» 180 βουλευτών  από την παρούσα Βουλή προκειμένου να εκλεγεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Με το πέρας της θητείας του νύν Προέδρου της Δημοκρατίας και με μια δήθεν «μεταμνημονιακή εξέλιξη» μέχρι τον Ιούνιο του 2016, επιδιώκουν να στηριχθούν σε μια ισχνή πλειοψηφία με όλα όσα διαλαμβάνονται στο Κοινοβούλιο.

Οι σχεδιασμοί αυτοί είναι μειοψηφικοί στην ελληνική κοινωνία. Ο δημόσιος βίος χαρακτηρίζεται από ένα καθεστώς πλήρους αποσύνθεσης και πολιτικής κατάπτωσης, που τα ΜΜΕ υπέρ-προβάλλουν και προκειμένου να αποσιωπήσουν τα «επιτεύγματα» αυτών των  πολιτικών ηγεσιών.

«Επιτεύγματα» που συνιστούν τις συνέπειες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των μνημονίων που ασκούν και που αποτελούν γεγονότα και όχι αξιολογήσεις και τα οποία αποσιωπούν συστηματικά, γεγονότα που έχουν οδηγήσει σε πρωτοφανή αναδιανομή ισχύος και πλούτου υπέρ των ισχυρών, σε φτωχοποίηση εκατομμύρια Έλληνες και σε οικονομική και κοινωνική διάλυση.

Οι εν λόγω σχεδιασμοί είναι απαράδεκτοι και οδηγούν σε περαιτέρω απαξίωση δυνάμεις του κοινοβουλευτικού μας συστήματος. Είναι επιτακτική ανάγκη να διενεργηθούν Εθνικές Εκλογές και από τη Βουλή που θα προκύψει να εκλεγεί ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την κανονική λήξη της θητείας του νύν Προέδρου το Φεβρουάριο του 2015.

Επίσης, στην προεκλογική μας εκστρατεία είχαμε τονίσει ότι ένα δίκτυο επιχειρηματικών κύκλων, ιδιοκτητών ΜΜΕ και πολιτικοί αχυράνθρωποι τόσο στη χώρα όσο και στην Ε.Ε. συνολικά, επιδιώκουν τη διαμόρφωση των όρων για ένα ελεγχόμενο πολιτικό σύστημα στα πλαίσια ενός ευρύτερου σχεδιασμού που αφορά την περαιτέρω προώθηση και εδραίωση κυβερνητικών σχημάτων, μιας νέας συναίνεσης με υπόστρωμα τις πολιτικές της στρατηγικής της λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας. Πολιτικές που έχουν ήδη αποτύχει και έχουν οδηγήσει την Ε.Ε. σε αδιέξοδο και τη χώρα σε οικονομική και κοινωνική διάλυση.

Οι δυνάμεις παρασιτικών κύκλων επιχειρούν να διασφαλίσουν συγκεκριμένα συμφέροντα στην πορεία της κρίσης που έχει εισέλθει ήδη στην επόμενη φάση.

Μετά τις συνέπειες των αποτυχημένων πολιτικών τους, μείζον ζήτημα για το στρατηγικό τους εγχείρημα αποτελεί η εκκαθάριση του πολιτικού ζητήματος και της διακυβέρνησης της χώρας που αφορά στη συναίνεση στη μέχρι τώρα ασκούμενη πολιτική και στη βάση των αλληλοσυμπληρούμενων κυβερνητικών σχημάτων με επιδιώξεις:

•  την αποφυγή των εθνικών εκλογών και την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή,
• τη διαμόρφωση πολιτικών όρων κυβερνητικής συνέχειας και εξάντλησης της τετραετίας
• την ανασύνταξη των δυνάμεων τους μέχρι την επόμενη εθνική εκλογική αναμέτρηση, τον Ιούνιο του 2016.
• και τις μετεκλογικές συνεργασίες στη βάση των εδραιωμένων μέχρι τώρα, συντηρητικών πολιτικών.

Δρομολογούν την ανασυγκρότηση της Ν.Δ. και την ίδρυση μιας δεξιάς Σοσιαλδημοκρατίας με περιτύλιγμα «νέα πρόσωπα» της διαπλοκής από το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ και νέα πολιτικά μορφώματα που είναι τόσο παλιά όσο και το παρελθόν του νεοφιλελευθερισμού και ορισμένων σοσιαλ-φιλελεύθερων, αντιδημοκρατικών και αναχρονιστικών ομάδων με την συστηματική προώθηση από ορισμένα ΜΜΕ.

Ήδη λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία συμπεριλαμβανομένων και παραγόντων της ΔΗΜΑΡ, για τη διαμόρφωση μιας Κεντροδεξιάς με κεντροαριστερό και σοσιαλδημοκρατικό πρόσημο, στην υπηρεσία των παραδοσιακών συμφερόντων επιχειρηματικών και πολιτικών κύκλων της χώρας.  

Στο Προοδευτικό κίνημα είναι γνωστή η στάση της νομενκλατούρας που αρνείται την πραγματικότητα και γνωστή είναι και η διατύπωση «τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα». Τα δεδομένα της πραγματικότητας, ως συνέπειες της ασκούμενης πολιτικής τους, είναι:

• Μείωση του Εθνικού πλούτου κατά 25% και πλέον (60 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ),
• 1 εκατομμύριο 500 χιλιάδες άνεργοι και 450 χιλιάδες οικογένειες χωρίς κανένα εργαζόμενο,
• Μείωση των εισοδημάτων του 80% του πληθυσμού από 40% έως 60%,
• 200 χιλιάδες λουκέτα σε παραγωγικές επιχειρήσεις
• Δεκάδες χιλιάδες λουκέτα σε καταστήματα και απολύσεις,
• Αποσάθρωση της νέας γενιάς της χώρας με 150 χιλιάδες Έλληνες νέους επιστήμονες, μετανάστες. Το πιο μορφωμένο δυναμικό της ελληνικής νεολαίας που θα μπορούσε να συμβάλλει καθοριστικά σε μια σύγχρονη οικονομία της γνώσης για τη χώρα
• 4 εκατομμύρια άνθρωποι στα όρια της φτώχειας,

•  Και επειδή δε ζούμε στη χώρα των λωτοφάγων, ας υπενθυμίσουμε ότι οι νεοφιλελεύθερες αυτές πολιτικές από το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ είχαν ως μοτίβο τη «σωτηρία της χώρας» και ως στόχους τη μείωση του χρέους και των ελλειμμάτων.

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Το δημόσιο χρέος είναι μεγαλύτερο ύστερα από την 5ετή λαίλαπα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους, ο αποπληθωρισμός και οι συνέπειες του αποτελούν καθημερινότητα, το επίτευγμα της βίαιης μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος βασίστηκε πάνω στα προαναφερθέντα κοινωνικά και οικονομικά ερείπια, οι δε επιχειρήσεις δε διαθέτουν ρευστότητα και οι εξαγγελίες για νέες θέσεις εργασίας είναι κενές περιεχομένου.

 Χαρακτηριστικά της μετάλλαξης και του εκφυλισμού πέρα από την εκλογική συντριβή των συγκοινωνούντων δοχείων της δεξιάς Σοσιαλδημοκρατίας αποτελούν και μέθοδοι όπως της απροσδιοριστίας προκειμένου να αποσιωπηθούν οι πραγματικότητες, πρακτικές που έχουν οδηγήσει σε περαιτέρω πολιτική και κοινωνική ανυποληψία. Με την υποκρισία και το ψέμα δεν χτίζονται ούτε Κοινωνία, ούτε Οικονομία, ούτε Πολιτεία, ούτε Κόμματα.  Με την κρίση και την καταστροφική της διαχείριση οδήγησαν βίαια στην οικονομική και στην κοινωνική διάλυση πλέον του 80% των Ελλήνων.

Ενόψει της προπαγανδιζόμενης περάτωσης του ρόλου της τρόικα και του χαρακτήρα των μνημονίων, επιχειρούν ψευδόμενοι, να εμφανίσουν ότι βαίνουμε στην «μετά-μνημονιακή εποχή», ενώ είναι σαφές ότι οι εν λόγω μνημονιακές συμφωνίες εμπεριέχουν τον σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που θα αποτελέσουν τη βάση για ένα νέο δημοσιονομικό πρόγραμμα στα πλαίσια του Σύμφωνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας της Ε.Ε.

      

       Αντί αυτών, μια εκτεταμένη ομάδα αξιωματούχων δεν αποτελούν μόνο μέρος του συστήματος, δεν αποτελούν μόνο μέρος του προβλήματος αλλά συνειδητά και με στρατηγική επιλογή, ενσωματωμένοι στη δεξιά Σοσιαλδημοκρατία από τη δεκαετία του 90, ψήφισαν, εφάρμοσαν και στήριξαν πολιτικές διαλυτικές για τη χώρα και ήττας σε παραταξιακό επίπεδο. Συνέβαλαν δε, και στη διαμόρφωση σχημάτων μεταμορφισμού, απολιτικ και αγοραίων για την αποποίηση των ευθυνών τους.

Επιπλέον, ορισμένοι παράγοντες επιχειρούν να προβάλλουν εκ των υστέρων, ότι το πρόβλημα είναι η συγκυβέρνηση με τη Δεξιά και όχι το περιεχόμενο των πολιτικών που επέβαλαν στη χώρα από το 2009 και με ορίζοντα το τέλος της παρούσας 4ετίας, δηλαδή μια πλήρη 7ετία. Και ότι εν συνέχεια, το πρόβλημα συνίσταται στις μελλοντικές κυβερνητικές συνεργασίες και όχι στο νεοφιλελεύθερο μνημονιακό πακέτο που οδήγησε στη διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Κλασική περίπτωση αποπροσανατολισμού για να αποσιωπηθούν τα πραγματικά ζητήματα που ήταν και είναι οι καταστροφικές συνέπειες και η συνέχιση της ίδιας πολιτικής.

       Η Προοδευτική Πολιτική για να μην οδηγείται σε κατάπτωση και παρακμή χρειάζεται αξίες και αρχές που να ασκούνται έμπρακτα. Μετήλθαν και συνεχίζουν να μετέρχονται πρακτικές και μεθόδους λόγω της ήττας τους, συνολικά απαξιωτικές στο δημόσιο βίο.

       Ο μονόδρομος και απέτυχε και ηττήθηκε ενώ επαναβεβαιώθηκε και η συντριπτική ήττα της στρατηγικής και όχι συγκυριακής επιλογής τους, που αφορούσε στην πρόσδεση ενός σοσιαλιστικού κόμματος με νεοφιλελεύθερες, μονεταριστικές και αντιλαϊκές πολιτικές γνωστών διαπλεκόμενων και οικονομικών δικτύων που διαχρονικά πολεμούσαν τόσο την ιδεολογική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ, όσο και την κοινωνική του βάση, επιδιώκοντας να διαλύσουν την προοδευτική πολιτική φυσιογνωμία του και να το καταστήσουν ένα ενσωματωμένο, μικρό κόμμα του χώρου του Κέντρου και της δεξιάς Σοσιαλδημοκρατίας. Οι καλόπιστοι του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου και μνήμη έχουν και κρίση. Ας κρίνουν για το πώς εγκλωβίζονται προοδευτικές δυνάμεις σε ελεγχόμενα και καθοδηγούμενα κομματικά και πολιτικά παίγνια του συστήματος.

      

       Επομένως, αντί να δημιουργούν συνθήκες μιθριδατισμού τη μια φορά με τη δεξιά, την άλλη φορά μεταλλαγμένοι και την επόμενη μεταμορφωμένοι, μια είναι η έντιμη πολιτική στάση: Να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναλάβουν έμπρακτα τις ευθύνες τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

       Εκτός από τη διαφθορά και η φθορά στο δημόσιο βίο έχει όρια. Καθημερινά η ελληνική κοινωνία γίνεται μάρτυρας ενός παρακμιακού θεάματος όπου δίκτυα παραγόντων και ΜΜΕ έχουν αναλάβει την χειραγώγηση των δήθεν πολιτικών εξελίξεων.

Δ. Η κρίση σε νέα φάση στο ευρωπαϊκό πεδίο. Στο οικονομικό επίπεδο χρειαζόμαστε ανάπτυξη με βάση της πραγματικές δυνατότητες των ευρωπαϊκών κοινωνιών και οικονομιών, στο κοινωνικό επίπεδο χρειαζόμαστε συνοχή και στο πολιτικό επίπεδο χρειαζόμαστε δημοκρατική ηγεσία κοινής αποδοχής και όχι αποφάσεις διακυβερνητικών ή της γερμανικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ.

Ήδη συνήλθε το Συμβούλιο Κορυφής μετά τις Ευρωεκλογές, πέραν της συγκρότησης των οργάνων της Ε.Ε., είναι πρόδηλο ότι η Ε.Ε. με τις πολιτικές της παράγει κρίση και  εντείνει το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Για τις προοδευτικές δυνάμεις πέραν από τον αγώνα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική πρέπει να τεθεί στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της αναθεώρησης των συνθηκών του Μάαστριχτ, της Λισσαβόνας αλλά και του καταστατικού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που δεν μπορούν ως έχουν σήμερα, να αποτελέσουν τη θεσμική βάση για την έξοδο από την κρίση που ταλανίζει τόσο την Ευρωζώνη όσο και την Ε.Ε. συνολικά.

Πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελούν αποτυχία στην εξέλιξη των συνθηκών της Ε.Ε. του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι Μια νέα θεμελίωση με βάση την καθιέρωση της αρχής των εγγυήσεων εκ μέρους της Ε.Ε. για τις υποχρεώσεις κάθε μέλους της πρέπει να αποτελέσει ακρογωνιαίο λίθο της αναθεώρησης συνθηκών σε συνδυασμό με την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη. Η ισοτιμία δε μπορεί να περιλαμβάνει πλεονασματικές και ελλειμματικές χώρες.

Αυτή η αστάθεια που επικρατεί, ευνόησε και ευνοεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Οι Ευρωπαϊκοί λαοί χρειάζονται πολιτική ένωση, ομοσπονδία, κοινή εξωτερική και οικονομική πολιτική, αυτόματες μεταβιβάσεις πόρων και πλεονασμάτων.

Χρηματοπιστωτικές ελίτ και πολυεθνικές ασφαλώς και έχουν την υποστήριξη των συντηρητικών δυνάμεων στην Ε.Ε. Αυτή η παράταση της κρίσης έχει την υποστήριξη πολιτικών δυνάμεων που είναι στον άξονα των νεοφιλελευθέρων και αυταρχικών πολιτικών και εκφράζονται από τα συντηρητικά και δεξιά κόμματα και τη δεξιά σοσιαλδημοκρατία που είναι πλήρως ενσωματωμένη στη στρατηγική της χρηματιστηριακής ολιγαρχίας και πολυεθνικών ομίλων, με αποτέλεσμα ακροδεξιές και εθνικιστικές πολιτικές ομάδες να ωθούν σε περαιτέρω αμφισβήτηση των δημοκρατικών πολιτικών εξελίξεων στην Ε.Ε.

Στο οικονομικό επίπεδο χρειαζόμαστε ανάπτυξη, στο κοινωνικό επίπεδο χρειαζόμαστε συνοχή και στο πολιτικό επίπεδο χρειαζόμαστε δημοκρατική ηγεσία κοινής αποδοχής και όχι αποφάσεις διακυβερνητικών ή της γερμανικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ.

Χρειαζόμαστε έξοδο από την κρίση σε κάθε χώρα και σε όλη την Ε.Ε. και είναι υπόθεση των πολιτών και των προοδευτικών δυνάμεων τόσο στην Ελλάδα όσο και σε κράτος-μέλος της Ε.Ε.

Ε. Η Δημοκρατική Προοδευτική Λύση στο Οικονομικό, στο Κοινωνικό και στο Πολιτικό πεδίο.

Μια διαφορετική πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία μπορεί να συναινέσει και να συνταχθεί σε έναν πολιτικό χάρτη δημοκρατικού δρόμου.

Για την έξοδο από την κρίση, έχουμε δύο διαφορετικές στρατηγικές στο κοινωνικό και οικονομικό πεδίο, που αφορούν η μια στο νεοφιλελευθερισμό, στην ύφεση, στην ανεργία, στη φτώχεια και στη διάλυση των επιχειρήσεων και η άλλη στην προοδευτική έξοδο από την κρίση, στην ανάπτυξη, στην αναδιανεμητική πολιτική, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην αύξηση των δημόσιων εσόδων, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στις επιχειρήσεις σε δυναμικούς κλάδους με νέες τεχνολογίες και στην αξιοπρεπή διαβίωση

Οι δύο αυτές διαφορετικές στρατηγικές δεν αναφέρονται μόνο στο κοινωνικό και οικονομικό ζήτημα αλλά αφορούν πλέον, καθοριστικά και στο πολιτικό ζήτημα.

Μια διαφορετική πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία μπορεί να συναινέσει και να συνταχθεί σε έναν πολιτικό χάρτη που θα αφορά σε επιλογές όπως:

• Η καθιέρωση της απλής αναλογικής
• Η εξασφάλιση του πλουραλισμού για να απαλλαγεί ο δημόσιος βίος από τους «ιδιοκτήτες» του δημόσιου λόγου. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από άλλη παραπληροφόρηση και εκβιαστικά διλήμματα. Χρειάζεται γνώση, πληροφόρηση και διάλογο επί της ουσίας και επί των πραγματικών προβλημάτων και των συνακόλουθων λύσεων.
• Η αναδιοργάνωση του Δημόσιου Τομέα για μια δημοκρατική, σύγχρονη και αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση
• Η δημοκρατική και προοδευτική λύση μπορεί να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο με δημοκρατικούς όρους στο δημόσιο βίο της χώρας που θα αφορά τόσο στην κατάλυση μορφών ολοκληρωτισμού και αυταρχισμού που υπέστη η χώρα από τη λαίλαπα των δυνάμεων που οργάνωσαν την κρίση.
• Ταυτόχρονα με το διαρκή ιδεολογικό και πολιτικό αγώνα  σε θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο ενάντια στις νεοναζιστικά και νεοφασιστικά μορφώματα που αναπτύχθηκαν ξανά στη χώρα

Στο οικονομικό και κοινωνικό ζήτημα που αφορά και στην ανάπτυξη:

• Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με άμεσα μέτρα ανακούφισης
• Στην επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας,
• Στο δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος,
• Στη ρύθμιση του χρέους του ιδιωτικού τομέα
• Στην ανάκληση των ιδιωτικοποιήσεων σε στρατηγικούς τομείς της Οικονομίας και στα δημόσια αγαθά
• Στη νομοθέτηση κανόνων απέναντι στα καρτέλ της αγοράς και τις μονοπωλιακές πρακτικές
• Για να υπάρξει ανάταση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και συμμετοχή σε μια ειλικρινή προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση προέχει η εφαρμογή της πρόβλεψης του Συντάγματος για δίκαιη και ανάλογη συμμετοχή των πολιτών στα βάρη. Χρειάζεται αναδιανομή του πλούτου, χρειάζεται εντιμότητα. Προς αυτή την κατεύθυνση, άμεση πρέπει να είναι η αύξηση των κατώτατων αμοιβών. Για μια ανταγωνιστική οικονομία με άμεσες επενδύσεις δημόσιες και ιδιωτικές, χωρίς υποβαθμισμένα προϊόντα, τριτοκοσμικές αμοιβές και εφεδρείες ανέργων.
• Στη θεσμοθέτηση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος
• Στη σύσταση και δημιουργία Ακαδημίας της καινοτομίας, πληροφορικής, βιοτεχνολογίας, περιβάλλοντος και νέας γενιάς συστημάτων ΑΠΕ. Ένα πλέγμα συνεργασιών με ευέλικτες δομές που θα συνενώνει τα κέντρα έρευνας, τις μονάδες έρευνας των ΑΕΙ και ΤΕΙ, τις επιχειρήσεις τεχνολογίας και δικτύων και θα αποτελέσει πρότυπο και τομέα συμμετοχής στο ΑΕΠ, παράγοντα δημιουργίας πλούτου, θέσεων εργασίας και νέων προϊόντων. Αν μια φορά το κυρίαρχο θέμα είναι η ανεργία των νέων, ίσης και ανώτερης σημασίας αποτελεί το ότι η νέα γενιά τόσο για την ευημερία της χώρας συνολικά όσο και την ατομική τους πρόοδο και εξέλιξη, χρειάζεται να εργαστεί σε θέσεις οικονομίας της γνώσης. Η αναβάθμιση της χώρας που επετεύχθη σε πολλούς τομείς, όπως το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας με υψηλό επίπεδο γνώσεων, μπορεί να αποτελέσει μαζί  με τη μεταφορά πόρων προς την καινοτομία και την οικονομία γνώσης, επιλογή άμεσου, βραχυπρόθεσμου και μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα. Η ανασύνταξη της χώρας μπορεί να στηριχθεί στην οικονομία της γνώσης και στη νέα γενιά των Ελλήνων και των Ελληνίδων που έχουν γνώσεις, που έχουν θέληση και δεξιότητες. Δεν μπορεί να στηριχθεί στη λογική του οικονομικού ντάμπινγκ της φθηνής εργασίας και των φτηνών προϊόντων.
• Δημιουργία και θεσμοθέτηση πλαισίου αξιολόγησης όλων των επιχειρήσεων –σκελετών που έκλεισαν και ερήμωσαν τις Βιομηχανικές Περιοχές (ΒΙ.ΠΕ.) της χώρας, με σύσταση Επιτροπών Αξιολόγησης και επαναλειτουργίας χιλιάδων επιχειρήσεων τόσο από επιστήμονες και γνώστες όσο και από φορείς της Τ.Α. αλλά και από περιφερειακά ΑΕΙ και ΤΕΙ, με άμεση κινητοποίηση και των εργαζομένων ανά κλάδο και περιοχή. Προκειμένου να συγκροτηθούν τοπικές και περιφερειακές συμπράξεις έκτακτες και κατεπείγουσες. Αξιολόγηση ανθρώπινου δυναμικού συνολικά για όλες τις επιχειρήσεις. Αυτή η διαδικασία θα αφορά τόσο στον πρωτογενή όσο και στο δευτερογενή τομέα καθώς και σε δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Οι πόροι μπορούν να προέλθουν από μια αναδιάρθρωση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ ή από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
• Στην ανασυγκρότηση και αναδιοργάνωση του αγροτικού τομέα.  Για την παραγωγή προϊόντων με προστιθέμενη αξία, με ποιότητα, με σύγχρονη μεταποίηση στη βιομηχανία και ως εκ τούτου δευτερογενή τομέα και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου και σύγχρονα δίκτυα.

Η χώρα χρειάζεται δημοκρατική και προοδευτική λύση για την έξοδο από την κρίση. Για το σκοπό αυτό, χρειάζεται να συγκεντρωθεί μια ευρεία κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία με ένα πρόγραμμα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας, που θα δίνει τη δυνατότητα για ένα εφαρμόσιμο πολιτικό σχέδιο με συνοχή και με σαφείς θέσεις που θα απομονώνει κάθε συντηρητική στρατηγική. Που θα απαντά στο «με ποιους» και στο «πώς» και που θα δημιουργεί τη βεβαιότητα στην κοινωνία για μια δημοκρατική πολιτική διακυβέρνηση.

Η συντηρητική στρατηγική που οργανώνει την έξοδο από την κρίση με ένα συγκρότημα δυνάμεων και δυνατοτήτων, επιδιώκει τη διασφάλιση και τη διαιώνιση των πολιτικών δυνάμεων που διέλυσαν τη χώρα και των συμφερόντων που επικράτησαν και στην επόμενη περίοδο στη χώρα. Οδηγώντας έτσι, σε έναν μακροχρόνιο αγώνα την πλειοψηφία του ελληνικού λαού για να διεκδικήσει δικαιώματα, δυνατότητες και προοπτική.

Για να ευοδωθεί έμπρακτα η στρατηγική του δημοκρατικού και προοδευτικού δρόμου προϋποθέτει να διευρύνουμε την προοδευτική πολιτική πλειοψηφία  ολοένα και περισσότερο στην ελληνική κοινωνία και να οδηγήσουμε τον κυβερνητικό συνασπισμό των νεοφιλελεύθερων και μνημονιακών δυνάμεων στην πολιτική ήττα.

Είναι προφανές ότι μειοψηφικές πολιτικές πόλωσης, άγονων αντιπαραθέσεων δε συμβάλλουν στη θετική εξέλιξη αλλά αντίθετα εδραιώνουν τη συντηρητική πολιτική. Η συνέχιση της αξιοποίησης της πολιτικής και κοινωνικής δυσαρέσκειας δε συντελεί στην αναγκαία διαμόρφωση συνθηκών ολοκληρωμένου πολιτικού σχεδίου για τη νέα δημοκρατική διακυβέρνηση.

Στην προοδευτική κατεύθυνση της χώρας δεν συμβάλλουν τα «δημοψηφισματικά» διλήμματα και η δημιουργία αντί-συσπειρώσεων. Δε συμβάλλουν διαιρέσεις και ρητορικές που αντί να πείθουν, ουδετεροποιούν και αποσυσπειρώνουν γνήσιες κοινωνικές δυνάμεις. Και πάντα ιστορικά ενίσχυαν και ισχυροποιούσαν τις επιδιώξεις της Δεξιάς. Όπως επίσης, δε συμβάλλουν και πρακτικές συγκρότησης μετώπων χωρίς συνεκτικές πολιτικές, που να πατούν στερεά στο έδαφος πραγματικών λύσεων για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα.

Η χώρα και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σημείο που χρειάζονται πρωτίστως, δημοκρατικές και προοδευτικές λύσεις και δευτερευόντως αναμετρήσεις.

Θέση μας είναι η ενότητα του λαού στη βάση και η δημοκρατική συνεργασία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα που να βασίζεται σε σαφή πολιτικό σχέδιο για τη χώρα. Σε κοινές θέσεις και λύσεις για την έξοδο από την κρίση, για την ανασύνταξη της ελληνικής κοινωνίας και την ανάταξη της οικονομίας σε σταθερή και προοδευτική κατεύθυνση με δικαιοσύνη, αλληλεγγύη για τις νέες και τους νέους, για τους ανέργους, για τους συμπολίτες μας που δοκιμάζονται από την φτώχεια. Για να οργανώσουμε ξανά σε παραγωγική, δημοκρατική κατεύθυνση και σε ελπιδοφόρα πορεία, ένα δημιουργικό μέλλον για την Ελλάδα.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το ιδρύσαμε ως δημοκρατική και προοδευτική έκφραση απέναντι στην κρίση αλλά αποτελεί στρατηγική επιλογή να αναπτυχθεί και να συμβάλλει τόσο στην ανάπτυξη και τη διεύρυνση της βάσης του με αποκορύφωμα τις Εθνικές Εκλογές καθώς επίσης, και στη διαμόρφωση των πολιτικών όρων διακυβέρνησης της χώρας σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση:

• για την πολιτική ήττα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής

• για την επιστροφή στην πολιτική και την οικονομία

• για την  ανάκτηση της κυριαρχίας και της ισοτιμίας της χώρας,

• για την δημοκρατική λύση και για την προοδευτική έξοδο από την κρίση

• για την αυτονομία της πολιτικής

• για την λαϊκή κυριαρχία,

• για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και

• για την κοινωνική απελευθέρωση.

Κύρια κατεύθυνση μας αποτελεί η θέληση των Ελλήνων πολιτών για επιστροφή στην ομαλότητα. Η επόμενη μέρα αποτελεί τη βάση των θετικών επιδιώξεων και για τη χώρα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες και της εξόδου από το φαύλο κύκλο της κρίσης, το φαύλο κύκλο της λιτότητας της ύφεσης και της ανεργίας, προοπτική για ένα καλύτερο αύριο.

Έχουμε τη δυνατότητα ως λαός και ως χώρα να βαδίσουμε σε μια δημοκρατική και προοδευτική λύση, με σχέδιο και προοπτική.

Με γνώση, συνέπεια, αξιοπιστία.

Οι αρχές ασκούνται έμπρακτα.