Μήνυμα του Γ.Κωνσταντόπουλου για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Η Εθνική μνήμη ως παιδαγωγούσα αρετή στρέφει την σκέψη της στην τραγική ημερομηνία της 19^ης Μαΐου 1919 κατά την οποία συνετελέσθη  και κατεγράφη μία από τις μελανότερες σελίδες στην παγκόσμια ιστορία του πολιτισμού.

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Οι Τούρκοι των σουλτάνων και του Κεμάλ ξεκίνησαν βάσει ενός καλομελετημένου μα απάνθρωπου σχεδίου το φονικό τους έργο που για τα μάτια της αόμματης τότε διεθνούς διπλωματίας  το ονομάτισαν «περίοδο εθνικής εκκαθάρισης». Είναι πλέον ιστορικά μεμαρτυρημένον ότι πάνω από 300.000 Ελλήνων του Πόντου κατεσφάγησαν και δυσαρίθμητοι εξανδραποδίσθησαν , έφυγαν από εκείνη την γενέθλια γη με το αξεπέραστο ελληνικό παρελθόν αιώνων, τη γη του πόνου και της οδύνης.

Πολλοί βρήκαν «αποκούμπι» στη χειμαζόμενη  τότε μητέρα Ελλάδα και πάρα πολλοί στα πέρατα του κόσμου.

Στην ηθικές αποσκευές κράτησαν το μεγαλείο των προγονικών αρετών, τον ατίμητο θησαυρό την πίστης των πατέρων τους στην Αγία Ορθοδοξία μας και το φρόνημα το αδούλωτο της Ελληνικής ψυχής.

Και μέσα στον κόρφο, στους χτύπους της καρδιάς, τα άγια εικονίσματα της Παναγίας του Σουμελά με όλο το νέφος των μαρτύρων και νεομαρτύρων της πίστης και του γένους.

Ποντιακός Ελληνισμός – Γενοκτονία 19^ης Μαΐου 1919.

Δεν λύγισε.  Κρατήθηκε όρθιος στην τιμή και την ιδέα του. Έτοιμος σαν από καιρό να πει το δικό του ΟΧΙ. Ζηλωτής της δόξας των Θερμοπυλομάχων. Πάρτε τα σπίτια μας, τα χωράφια μας, την ζωή μας. Πολεμάμε για εκείνους που πέρασαν, θα ‘ρθουν, θα περάσουν. «Ποτέ από το χρέος μη κινούντες». «Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι οι νεκροί….».

Και τώρα εγγίζοντος ενός  αιώνος  από εκείνα τα βάρβαρα έργα των «γειτόνων» που είναι στίγμα ανεξίτηλο στη ζωή του ανθρώπινου πολιτισμού τι έγιναν οι απόγονοι εκείνων των ηρώων; Ας ακούσουμε σαν σε είδος απολογισμού για τους αδελφούς μας ποντίους την φωνή του εθνικού μας ποιητή του Διονύσιου Σολωμού που είναι μαζί προφητεία και χρησμός ιερός.

Από κείνα τα χαλάσματα προέκυψε:

«Νιος Κόσμος,  όμορφος παντού, χαράς και καλοσύνης».