ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ. ΘΕΛΟΥΜΕ;

 Του Αντώνη  Ι. Ζαρκανέλα

τ. Γεν. Διευθυντή Ανάπτυξης Νομαρχίας Θεσ/νίκης

Είμαστε στο μέσον μιας τεράστιας κρίσης που δεν είναι απλώς   οικονομική, αλλά βαθύτατα κοινωνική και θεσμική. Το υπέρογκο χρέος και ιδιαίτερα η αδυναμία μας να το εξυπηρετήσουμε και γιατί δεν είχαμε και δεν έχουμε δικά μας λεφτά αλλά και επειδή δεν μας δανείζουν πια, μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε πού βρισκόμαστε, τι πήγε στραβά, τι έφταιξε.

Διαπιστώσαμε όλοι, με έκπληξη, άλλοι ανυπόκριτα και άλλοι με περισσή υποκρισία,  ότι τίποτα, σχεδόν δεν υπήρξε καλά καμωμένο στον τόπο αυτό.. Το κακό είναι, όχι ότι κάναμε την αντικειμενική αυτή διαπίστωση, αλλά ότι ΚΑΝΕΝΑΣ μας δεν φταίει. Και το πιο κακό δεν συμφωνούμε ότι πρέπει να συμμορφωθούμε, να αλλάξουμε και, ιδιαίτερα, πού και πώς..

Φτωχοί και πλούσιοι, της πόλης ή του χωριού, εγγράμματοι και αγράμματοι, «άρχοντες» και αρχόμενοι έχουμε τελικά πειστεί για τα αδιέξοδά μας, την προβληματικότητα μας.  Απλώς δεν φταίμε εμείς αλλά όλοι οι άλλοι γύρω μας και βέβαια οι ξένοι όταν αφορά την χώρα μας και το κατάντημά της. Απλώς το μέγεθος διαφέρει και βεβαίως  ο βαθμός ευθύνης: Το όλοι μαζί τα φάγαμε έχει τη λογική του αλλά δεν είναι το ίδιο αυτός που πίεζε, έστω με κάθε μέσον για αυξήσεις, με την ευθύνη των πολιτικών ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ που δανειζόταν αν ήταν κυβέρνηση ή επέτρεπαν, πίεζαν και συνεργούσαν στον ανέμελο δανεισμό –αν ήταν αντιπολίτευση–, χρεώνοντας την χώρα,  για να κάνουν δήθεν τον καλό, όταν μάλιστα η δουλειά τους, ήταν και είναι, να βοηθήσουν το Λαό και να πάει ο τόπος μπροστά..

Να τηρήσουν τα κόμματα και οι πολιτικοί απλώς το όρκο τους. Γιατί και οι πολιτικοί είναι «κρατικοί υπάλληλοι»  που με όρκο, έστω τον πολιτικό, ορκίζονται: Να τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους. Που όμως τα ίδια τα κόμματα και οι πολιτικοί δεν τήρησαν στην οικονομική, και όχι μόνον, πολιτική που ακολούθησαν. Ο προϋπολογισμός για παράδειγμα, είναι ένας νόμος, που είναι από το Σύνταγμα υποχρεωμένη να ψηφίζει κάθε χρόνο αλλά και να παρακολουθεί την πορεία του, η Βουλή. Τον νόμο αυτόν δεν τον τήρησαν ποτέ και τον παρέβαιναν όλα αυτά τα χρόνια όλα τα κόμματα: Άλλα με τις πράξεις τους –όταν ήταν στην κυβέρνηση– και άλλα με τις παραλήψεις τους – της αντιπολίτευσης. Τα κόμματα που κυβέρνησαν επειδή επέτρεψαν τη χώρα να υπερχρεωθεί και τα κόμματα της Αριστεράς αντιπολίτευσης, γιατί μέχρι τώρα είχαμε μόνο αριστερή αντιπολίτευση, επειδή όχι μόνον δεν στηλίτευαν αυτή την τακτική αλλά και πίεζαν, ακόμη και απειλώντας και καλώντας το Λαό σε ανυπακοή, για ακόμη περισσότερες παροχές, για ακόμη περισσότερες αυξήσεις ακόμη και με δανεικά.

Αλλά αν η αποτυχία στην οικονομία μπορεί να εκτιμηθεί μέχρι «δεκάρας» γιατί είναι αριθμητική και αριθμοί, γιατί είναι αποτίμηση εσόδων-εξόδων, ελλειμμάτων-πλεονασμάτων, δεν είναι εύκολο για εμάς τους Έλληνες να συμφωνήσουμε για το πώς φθάσαμε μέχρι εδώ αλλά και το πώς θα μπορούσαμε να βγούμε από αυτή τη δίνη.  Ακόμη και οι λύσεις που προτείνονται από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης δεν περιλαμβάνουν αλλαγές «μέσα» μας, αλλά αλλαγές των άλλων των εταίρων μας, οι οποίοι πρέπει να διαγράψουν τα χρέη,  απειλώντάς τους, μάλιστα, πως αν δεν το κάνουν μόνοι τους θα το κάνουμε εμείς μονομερώς!!! Και οι οπαδοί χειροκροτούν αλαλάζοντες ξεχνώντας ότι οι δανειστές μας θα κάνουν αυτό που απλά θα κάναμε και εμείς, ο καθένας μας, όταν κάποιος που τον δανείσαμε αρνείται να μας επιστρέψει τα δανεικά και μάλιστα απειλώντάς  μας: Να μην τον ξαναδανείσουμε..