Να συστηθώ λοιπόν....
Ονομάζομαι Χάρης Μπαζάκος...Έφτασα αισίως τα 34 και οδεύω τα 35. Από το 1997 ασχολούμαι ερασιτεχνικά αρχικά με τα ΜΜΕ της Πιερίας...ξεκινώντας από το Ράδιο Όλυμπος, συνεχίζοντας με το 1ο Ιδιωτικό Ραδιόφωνο , τότε, Κατερίνης (σημερινό VIVA), την εφημερίδα Ολύμπιο Βήμα και την εφημερίδα Πολίτης.... Και όλα αυτά σε ηλικία 17-19 χρονών...Όταν άλλοι συνομήλικοι γέμιζαν τις καφετέριες και τις παραλίες της Πιερίας, εγώ προτίμησα να δημοσιογραφώ για το καλό της πόλης μου και του νομού μου....
Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στη Μαγευτική και Δημοσιογραφομάνα πόλη του Βόλου, μυήθηκα στην επαγγελματική Δημοσιογραφία, θητεύοντας δίπλα σε ιερά "τέρατα" της Δημοσιογραφίας της Θεσσαλίας....Γιώργος Καρεκλίδης, Μάκης Μπαλής, Βάσω Κυριαζή, Γιάννης Αναστασίου, Αντώνης Τσελέντης, Δημήτρης Χορταργιάς, Ηλίας Αναστασίου......
Εργάστηκα ως Δημοσιογράφος από το 1999-2002 στο Ράδιο Ένα, στην καθημερινή εφημερίδα ΠΡΩΤΗ (σημερινός ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ), και στο τηλεοπτικό κανάλι ASTRA. Ο Βόλος μου έμαθε να στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις και να παλεύω για το κοινό καλό, χωρίς να φοβάμαι τις συνέπειες.....
Μετά το στρατιωτικό μου, 2002-2003 στο Ναυτικό και πιο συγκεκριμένα στη Φρεγάτα Σπέτσαι, με πέρασμα 4 μηνών από τον Περσικό Κόλπο, γαλουχήθηκα ακόμη περισσότερο στις δυσκολίες της σημερινής ζωής...Μέχρι την 23 Ιουνίου του 2003 που επέστρεψα στη γενέτειρα μου Κατερίνη για την πρώτη μου επαγγελματική δουλειά....
Αυτή ήρθε , χάρη στη βοήθεια της κας Μέλας Ερμείδου η οποία μου έδωσε την ευκαιρία να εργαστώ στο Μεγάλο τότε κανάλι της Πιερίας, την Ερμής Τηλεόραση.... Ξεκίνησα, όπως οι περισσότεροι, με μισθό 411 ευρώ και χωρίς ένσημα φυσικά.... αλλά με επιμονή και υπομονή κατάφερα να λαμβάνω μετά από 2 μήνες 600 και ένσημα....Κι όλα αυτά στα 23 μου....όταν και πάλι οι περισσότεροι συνομήλικοί μου περνούσαν ατελείωτες ώρες στις καφετέριες.....
Στην Ερμής Τηλεόραση, με την πολύτιμη βοήθεια του Ηλία Ερμείδη, του Γιάννη Μυρωτή και της Εύης Μιχωλού έμαθα τα κατατόπια της Δημοσιογραφίας στο νομό Πιερίας, έχοντας ως εξαιρετικούς συνεργάτες τους Φατμίρ και Σάββα Μοβσεσιάν που γνώριζαν καλά τα μυστικά της κάμερας....
Έτσι έκανα την αρχή μου ως Δημοσιογράφος στην Πιερία.....μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2005.... Αυτά τα 2,5 χρόνια μάλωσα πολλές φορές με πολιτικούς και λοιπούς φορείς που ήθελαν με τον δικό τους τρόπο να αποκρύψουν ειδήσεις, τις περισσότερες φορές δεν τα κατάφεραν, συνεπλάκησα μάλιστα με δημοτικούς συμβούλους, που νόμιζαν ότι η θέση τους δίνει Εξουσία, διαπληκτίστηκα δεκάδες φορές με αστυνομικούς και πυροσβέστες που θεωρούσαν ότι μπορούν να εξουσιάζουν τα ΠΑΝΤΑ...και όλα αυτά ΟΧΙ για Μένα αλλά για τον τόπο που Αγάπησα, Πόνεσα και συνεχίζω ν' Αγαπώ...Την Πιερία μας.....
Μετά από αυτή την προσπάθεια και σε μια ανύποπτη στιγμή ο εργοδότης μου τότε Ηλίας Ερμείδης, με κάλεσε στο γραφείο του, τον Σεπτέμβρη του 2005 , για να μου απαγορεύσει να εκφράζω δημοσιογραφική άποψη για θέματα που αφορούσαν κυρίως συγκεκριμένους πολιτικούς, (Γιάννη Αμοιρίδη και Γιώργο Κεραμιδιώτη κατά κύριο λόγο) λέγοντας μου την εξής φράση: "Τη γνώμη σου να τη λες σπίτι σου. Εδώ θα λες αυτά που σου λέω εγώ".
Θα περίμενε κάποιος ότι ένας 25χρονος νέος χωρίς γνωριμίες και χωρίς γονείς επιφανείς στο νομό Πιερίας, θα έσκυβε το κεφάλι για να μη χάσει τη δουλειά του...Αμ δε.....Δεν ήμουν τέτοιος εγώ...Και το ξέρουν καλά όλοι οι εργοδότες μου.... Με μια μικρή αλλά αντρίκια απάντηση....ότι δε δέχομαι τέτοιου είδους όρια στο λειτούργημα που ασκώ, δήλωσα παραίτηση, έλαβα όλο το ποσό που δικαιούμουν και πήγα στην ευχή της ΠΑΝΑΓΙΑΣ με το κεφάλι ΨΗΛΑ....
Έμεινα "Άνεργος" μόλις 12 ώρες...και αυτό γιατί ήθελα για να χαλαρώσω να πάω για μερικές βουτιές στις παραλίες της Πιερίας...που δεν είχα προλάβει να ζήσω αρκετά μέχρι τότε....Ήδη από το μεσημέρι της ίδια ημέρας μου τηλεφώνησε ο εκδότης της εφημερίδας Ολύμπιο Βήμα και μου προσέφερε εργασία.... Δέχτηκα με χαρά και ένιωσα στο πετσί μου το ρητό..."οι καλοί δε χάνονται". Λίγες ημέρες αργότερα έλαβα και δεύτερο τηλεφώνημα από το δεύτερο κανάλι του νομού μας τη Δίον Τηλεόραση και τον κ. Πλάτων Τασχουνίδη. Και εκεί που στις αρχές Σεπτεμβρίου ήμουν χωρίς δουλειά, στις 16 του μηνός είχα τρεις....Ναι 3 ! Διότι μου ζήτησαν να συνεργαστώ και με το ραδιοφωνικό σταθμό Super Fm (σημερινό ΣΚΑΙ FM-Εδώ που τα λέμε....τ' όνομα το χρωστάνε κατά 90% σε μένα ;) )......
2005-2006 ....Μια πολύ δημιουργική χρονιά, με απανωτά ρεπορτάζ, έρευνες, αποκλειστικά, που όπως ήταν φυσικό προκάλεσαν την οργή και την αγανάκτηση των "δήθεν" μεγάλων πολιτικών μας... Οι οποίοι πισώπλατα κυρίως έσκαβαν το λάκκο μου.....Το καλοκαίρι του 2006 και ενώ βρισκόμουν στην καλύτερη επαγγελματική περίοδο της ζωής μου, ζήτησα αύξηση από το Ολύμπιο Βήμα, σημειωτέον έπαιρνα τότε 550 ευρώ για 7ημερη εργασία.....και παράλληλα να μπαίνει το όνομα μου στα ρεπορτάζ που αναδείκνυα μέσα από την εφημερίδα ώστε να με γνωρίσει ο κόσμος της Πιερίας.....Το γεγονός αυτό πέρασε στα ψιλά γράμματα από τη διεύθυνση της εφημερίδας κ. Γιάννη και Μάρω Κορομήλη, με αποτέλεσμα ν' αναγκαστώ να ζητήσω νέα δημοσιογραφική στέγη...η οποία ήρθε άμεσα χάρη στον Κώστα Παπακώστα και τη νέα καθημερινή εφημερίδα τότε, Πολιτεία..... Σε συνάρτηση με τους 2-3 καθυστερούμενους μισθούς που είχα λαμβάνειν εκείνη την εποχή από το τηλεοπτίκό κανάλι Δίον, έτσι μας πλήρωναν τότε, ξεκίνησα στον όμιλο Παπακώστα μαζί με τους Βαγγέλη Ζαμαντζά, Χριστίνα Σιδηροπούλου και Βέτα Χαλαιτζίδου ......
Η νέα εφημερίδα "έσκισε" από την πρώτη στιγμή...αγαπήθηκε...και φυσικά πολεμήθηκε...ήμουν ίσως ο μόνος δημοσιογράφος που σχεδόν σε καθημερινή βάση έβαζα δεκάδες εφημερίδες στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου μου και μετέφερα την Πολιτεία σε κάθε γωνιά της Πιερίας για να μας γνωρίσουν οι πολίτες...οι αναγνώστες μας....Έτσι η Πολιτεία έγινε γνωστή πολύ σύντομα σχεδόν σε όλα τα χωριά του νομού και αγαπήθηκε πολύ για τα καθημερινά της ρεπορτάζ που ούτε κατά διάνοια υπήρχαν στις άλλες τρεις φυλλάδες του νομού...Ολύμπιο Βήμα, Ημερησία και Πιερικούς Αντιλάλους....
Δυστυχώς όμως και σε αυτή την περίπτωση....δε μου κόλλησαν ένσημα....Με αποτέλεσμα όταν τα ζήτησα, να ξεσπάσει ένας μίνι "πόλεμος" μεταξύ εμού και του ιδιοκτήτη, υπόθεση που την έφτασα μέχρι την Επιθεώρηση Εργασίας.....Έτσι έληξε άδοξα η συνεργασία με μια εφημερίδα που Αγάπησα πολύ από την πρώτη στιγμή και τη θεωρώ ακόμη και σήμερα "παιδί " μου.....
Τον Μαΐο του 2007 οι επιλογές μου στην Πιερία άρχισαν να τελειώνουν...Τα χρήματα για τη δουλειά που προσέφερα και για τις ώρες που εργαζόμουν ήταν πάντα εξαιρετικά λίγα....τα ένσημα σχεδόν ανύπαρκτα....οι Δημοσιογράφοι-Δάσκαλοι στο νομό δεν υπήρχαν.....Έτσι αποφάσισα να ρίξω μαύρη πέτρα πίσω μου και να αναζητήσω την τύχη μου εκτός συνόρων της Πιερίας....
Έφυγα για την πόλη όπου σπούδασα, το Βόλο και ξεκίνησα άμεσα δουλειά στην καθημερινή εφημερίδα Ταχυδρόμος, ενώ παράλληλα αρθογραφούσα στην εφημερίδα Μαγνησία και είχα καθημερινή εκπομπή στο Ραδιόφωνο Ένα, η οποία μάλιστα το καλοκαίρι του 2007 βγήκε δεύτερη σε ακροαματικότητα στην Κεντρική Ελλάδα με 10.000 ακροατές καθημερινά ! (Νούμερα που θα ζήλευαν ακόμη και αθηναϊκοί σταθμοί)
Στον Βόλο, μου δόθηκε πρώτη φορά η ευκαιρία να ταξιδέψω με το νομάρχη της περιοχής σε αποστολή στα νησιά της Σκιάθου, της Σκοπέλου και της Αλοννήσου, για να καταγράψουμε τα προβλήματα των περιοχών... Σημειωτέον ότι στην Πιερία, σε ανάλογα ταξίδια πήγαιναν ΣΥΝΕΧΕΙΑ οι ίδιοι και οι ίδιοι οι οποίοι για πολλά χρόνια διατηρούσαν 3 και 4 θέσεις αμοιβόμενες θέσεις στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα....
Σε διάστημα 6 μηνών που έμεινα στο Βόλο δέχτηκα 3 μηνύσεις από ανθρώπους που πίστεψαν ότι θίχτηκαν από τα ρεπορτάζ μου, οι οποίες πάρθηκαν πίσω μόλις αντιλήφθηκαν ότι με τα στοιχεία που είχα θα είχαν πρόβλημα εκείνοι και όχι εγώ..... Ο Βόλος ήταν μεγάλο Δημοσιογραφικό Σχολείο για μένα....
Δεν μπορούσε όμως να με κρατήσει....Διψούσα να εργαστώ στην Αθήνα....Έτσι και έκανα...Μια ωραία πρωία , αφού ευχαρίστησα τον εκδότη Γιώργο Πόπωτα για την ευκαιρία που μου έδωσε να εργαστώ στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, ξεκίνησα για το "Μεγάλο Χωριό"....Χωρίς γνωριμίες, χωρίς βύσμα, χωρίς μέσον...χωρίς Χρήματα.....Μόλις με 1200 ευρώ......Έτσι έκανα την αρχή μου στο κλεινόν άστυ.....
Η αρχή ήταν εξαιρετικά δύσκολη...Όσες πόρτες και αν χτύπησα τις βρήκα κλειστές....Mega, Alter, Star, ΕΡΤ, Ρυθμός, Λάμψη, Espresso, Έθνος......Βλέπετε δεν είχε πέσει το προβλεπόμενο τηλέφωνο....Τότε ένιωσα για μια ακόμη φορά ότι εαν αξίζεις πραγματικά στην Ελλάδα, μένεις συνήθως στην απέξω....Αυτό με έκανε να σκυλιάσω όμως.....Για μεγάλη μου τύχη εκείνη την εποχή η εκπομπή ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ του Νίκου Ευαγγελάτου ζητούσε Δημοσιογράφους για τη νέα σαιζόν....Δεν έχασα ευκαιρία...Πήγα χωρίς να ξέρω κανέναν στα γραφεία τους στην Λ. Κηφισίας..... 1 ώρα μετά ήμουν πλέον και επίσημα Συνεργάτης του.....σε μια ομάδα 25-30 περίπου ατόμων , στην πιο γνωστή εκπομπή έρευνας εκείνης της εποχής.... Κι επαναλαμβάνω...Χωρίς Μέσον-Χωρίς Τηλέφωνο.....Όπως συνηθίζουν οι περισσότεροι...
Οι Αποδείξεις ήταν το Μεγαλύτερο Σχολείο για εμένα... Μαζί με τους καλούς φίλους Μπέτυ Γιάννα και Χρήστο Μαζάνη είχαμε γυρίσει σχεδόν ολόκληρη την Ελλάδα και έλαβα μέρος σε μεγάλες έρευνες που κάναμε και φυσικά προβλήθηκαν από τον ΑΝΤ1.....Τα λεφτά ήταν super ! Ξεπερνούσαν τα 1100 ευρώ ως πρώτος μισθός + έξοδα κίνησης.....Για κακή μου τύχη όμως μετά από 3-4 μήνες παρουσίας στην εκπομπή και ενώ όλα έδειχναν ότι πηγαίνουν περίφημα. η κρυφή κάμερα, το εργαλείο μας ως τότε, ψηφίστηκε από τα ελληνικά δικαστήρια ως κακουργηματική πράξη....με αποτέλεσμα να μείνουμε ουσιαστικά χωρίς αντικείμενο εμείς που τη χρησιμοποιούσαμε και ο μισθός μας να πέσει σχεδόν στα 500 ευρώ...μέχρι να αλλάξει πάλι ο νόμος.... Αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα για μένα.....Με τα χρήματα αυτά δε μπορείς να ζήσεις στην Αθήνα...γι αυτό και αναζητούσα και δεύτερη δουλειά ώστε να μπορώ να αντεπεξέλθω στα έξοδά μου....
Εκεί ήρθε μια ξαφνική πρόταση για εργασία από τον κ. Γιώργο Δερμίση και τους Πιερικούς Αντιλάλους......Η αγάπη μου για την Κατερίνη και τον τόπο μου με παρακινούσε να γυρίσω, μη γνωρίζοντας πότε θα λήξει το πρόβλημα με τις Αποδείξεις....Έτσι και έπραξα....Τα παράτησα όλα και επέστρεψα στηριζόμενος στο λόγο του κ. Δερμίση.....Ίσως ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου. Ο εκδότης αφού δώσαμε τα χέρια και ξεκίνησα για 2 ημέρες να αρθογραφώ για την εφημερίδα του μου ζήτησε να σταματήσουμε τη συνεργασία μας καθώς δέχτηκε πιέσεις από υψηλά ιστάμενα πρόσωπά....Κάποιοι συνέχιζαν να μη με θέλουν στην Πιερία...Τότε δεν ήξερα ποιοι ήταν...Σήμερα όμως για κακή τους τύχη γνωρίζω....Έτσι έμεινα από δουλειά, σε μια πόλη που παρά τα όσα προσέφερα με είχε ξεχάσει.....Το 2008-2009 ήταν η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής μου.... Μόνοι μου συμπαραστάτες οι γονείς μου και οι πολύ κοντινοί μου συγγενείς οι οποίοι μου στάθηκαν....ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ....Ούτε συνάδελφος, ούτε πολίτης που ευεργετήθηκε τα προηγούμενα χρόνια από εμένα.....
Μην έχοντας πλέον άλλη επιλογή, εργάστηκα για 3 μήνες περίπου στο εργαστήριο Μπουγάτσας του Νίκου Χαλκίδη και στη συνέχεια ως seciuriti στην εταιρεία του κ. Δρούγκα.....Έτσι κατάφερα πάλι να ορθοποδήσω, να ξεπληρώσω τα όποια χρέη είχαν ήδη δημιουργηθεί και να σταθώ ξανά στα πόδια μου.....
Από εκεί και πέρα έρχονται πάλι οι επιτυχίες....Τον Αύγουστο του 2008 συμφωνούμε με τον Πλάτων Τασχουνίδη να αναλάβω άτυπα τη διεύθυνση της Δίον Τηλεόρασης, μαζί με την Ελίνα Διαμαντοπούλου .....Τους επόμενους μήνες από θέση ισχύος και πάλι απέδειξα ότι η Πιερία έχει αληθινή Δημοσιογραφία....Συνεργαζόμενος με τον Ευγένιο Ολύμπιο και τον Άκη Τάτση μετέπειτα χτίσαμε τη νέα Δίον Τηλεόραση , η οποία δεν είχε καμία σχέση με αυτή του 2006.....Παράλληλα διατηρούσα καθημερινά ενημερωτική ζώνη στον Σκάι Πιερίας.....Μια παρεξήγηση της στιγμής με τον Πλάτων Τασχουνίδη, μπροστά στα έκπληκτα μάτια του πολιτευτή Κώστα Δημόπουλου, ήταν αυτή που μας ανάγκασε και τους δύο να χωρίσουμε τους δρόμους μας....Η δέσμευσή μου όμως....ότι θα γυρίσω μόνο για να αγοράσω μέρος του σταθμού ισχύει στο έπακρον....
Έτσι αποχώρησα από το κανάλι και έβαλα πλώρη ξανά για την Αθήνα, όπου πλέον είχα αποκτήσει περισσότερες "άκρες".....
Για ένα διάστημα 6 μηνών εργάστηκα ως προσωπικό ασφαλείας στο εργοστάσιο της Bic, με πολύ καλά χρήματα....μέχρι που μου έγινε καλύτερη οικονομική πρόταση από μια νέα ηλεκτρονική εφημερίδα που ξεκινούσε τότε...με μισθό 1300 ευρώ..... Δυστυχώς, λόγω της οικονομικής κρίσης, η εφημερίδα δεν άντεξε πολύ και έκλεισε μετά από 3 μήνες....Για μια ακόμη φορά όμως δεν έμεινα πολύ χωρίς δουλειά...Χάρη στον καλό φίλο Χρήστο Βούζα, Δημοσιογράφο-Εκδότη της aftodioikisi.gr ο οποίος με πήρε κοντά του ....Με τον Χρήστο συνεργαστήκαμε μέχρι και τις εκλογές του 2010....Αρχές Νοέμβρη του 2010...άρχισε να μου μπαίνει το μικρόβιο να κάνω κάτι δικό μου..... Έτσι ξεκίνησε στις 5 Δεκεμβρίου του 2010 το perifereianews.blogspot.com ...........
Ερασιτεχνικά στην αρχή και παράλληλα με το aftodioikisi.gr, μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου 2011 που μετεξελίχτηκε σε portal.....Από τότε απέκτησα τη δική μου Ηλεκτρονική Εφημερίδα......η οποία και Σίγησε πριν από 1 περίπου μήνα λόγω Μετανάστευσης στη Γερμανία.....Η Αγάπη βέβαια για την ιδιαίτερη πατρίδα μου, παρά το γεγονός ότι με πλήγωσαν πολύ οι άνθρωποι της και η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ τους, με παρότρυνε να δημιουργήσω το Katerinipress......Ξεκίνησε δειλά δειλά τον Απρίλιο του 2011 αλλά λόγω φόρτου εργασίας άρχισα να το λειτουργώ κανονικά από τον Σεπτέμβριο του 2014......
Κάπως έτσι ήταν η ζωή μου.....Ένιωσα την ανάγκη να την εκμυστηρευτώ στους Αναγνώστες μου, γιατί πολλά ακούστηκαν, ακούγονται και θα συνεχίσουν να ακούγονται για μένα..... Ένα μόνο κρατώ. Ότι η Πιερία δε μου Στάθηκε όσο έπρεπε....Ευελπιστώ από εδώ και στο εξής οι κάτοικοι του νομού μας και οι επιχειρηματίες αυτού να πάψουν να στηρίζουν τα λεγόμενα "λαμόγια" που μόνοι τους βρίζουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν και να δώσουν μια χείρα βοηθείας σε αγνές προσπάθειες....
Υπάρχουν ακόμη Δημοσιογράφοι που ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ....τα λένε έξω από τα ΔΟΝΤΙΑ...αλλά όταν κυνηγήθηκαν δε βρήκαν Ανταπόκριση....Βέβαια σήμερα, που ΔΥΝΑΜΩΣΑ, ξέρω καλά ότι εκείνοι που με "κυνήγησαν" ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ....και καλά κάνουν....Έχω ένα κακό...ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΕΥΚΟΛΑ όσους μου ΣΤΕΡΗΣΑΝ την Ευκαιρία να ζω και να εργάζομαι στον τόπο μου......
Ελάτε να δείξουμε στους Πιεριείς "Άρχοντες" ότι υπάρχει ακόμη Αγνή και Αληθινή Δημοσιογραφία στο νομό Πιερίας.....
Με εκτίμηση,
Χάρης Μπαζάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗ ΓΡΑΦΕΤΕ GREEKGLISH !